استاد راهساز بخشی از تاریخ حفاظت تخت جمشید است

به گزارش «تاریخ ما» به نقل از میراث‌آریابه‌نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی
و گردشگری، محمد حسن طالبیان معاون میراث فرهنگی امروز سه‌شنبه 27
آذر 97  این مطلب را  در «مراسم نکوداشت استاد حسن
راهساز »مطرح کرد.

او با اشاره به همکاری هایی که با استاد راهساز در تخت جمشید
داشته همجواری و تلمذ با بزرگانی نظیر او را یکی از دلایل
ماندگاریش در سازمان دانست و گفت: «اخلاق، رفتار و منش بزرگان
میراث فرهنگی در این راه همواره برایم مهم بود.»

او به خبرنگار تاریخ ما گفت:: «زمانیکه مرحوم شیرازی راهساز را به من معرفی کرد
دریافتم که او نه تنها در مرمت سنگ بلکه در تمام حوزه های
حفاظت آگاهی دارد.»

طالبیان با اشاره به این مطلب که افرادی همچون راهساز با وجود
اینکه از لحاظ مالی تأمین نشده اند  با عشق، تعصب و دانش
میراث فرهنگی را همراهی کرده اند وی در گفتگو با تاریخ ما تصریح کرد: «پیشکسوتان همواره در
این راه مشاوران خوب ما بوده اند.»

او با بیان اینکه راهساز بخشی از تاریخ حفاظت تخت جمشید است
 گفت: «باید پروژه ای تعریف شود که در آن فعالیت افرادی که
یک عمر در حوزه های مختلف میراث فرهنگی تلاش کرده اند بصورت مکتوب
در آید.»

معاون میراث فرهنگی با اشاره به کارهای بزرگی که با حمایت
های معنوی و در فضای همدلی به پشتوانه جسارت بزرگان و پیشکسوتان
میراث فرهنگی در محوطه های تاریخی کشور نظیر تخت جمشید، کاخ
اردشیر و … صورت گرفته است گفت: «از تمام این کارهای بزرگ
مستنداتی وجود دارد ولی متأسفانه یک بیان حرفه ای می خواهد که ما
آن را نداریم.»

او در ادامه با اشاره به تأکید مرحوم کازرونی به امر آموزش تأکید
کرد: «در گذشته فعالیت های آموزشی خوبی در مجموعه تخت جمشید در
حوزه آموزش صورت گرفت و طی آن 30نفر آموزش دیدند که نزدیک به
بازنشستگی هستند و این راه باید ادامه پیدا کند.»

طالبیان با بیان اینکه در حال حاضر نیز در تخت جمشید و پاسارگاد
بحث آموزش در حال انجام است،حوزه میراث فرهنگی را حوزه استاد
شاگردی خواند و گفت: «در این حوزه تنها داشتن مدرک دانشگاهی کافی
نیست بلکه علم همراه مهارت است که به کار پژوهشگران می آید.»

او وی در گفتگو با تاریخ ما تصریح کرد: «در تلاش هستیم بحث آموزش در تمام پایگاه ها
جدی تر گرفته شود و در سطوح ملی و بین المللی گام هایی برداشته
شود ولی به نسبت کشور و مسئولیتی که داریم با نقطه ایده‌آل بسیار
فاصله داریم.»

معاون میراث فرهنگی با ابراز ناراحتی از جدایی پژوهشگاه از این
معاونت وی در گفتگو با تاریخ ما تصریح کرد: «در گذشته پروژه میدانی نبود که بدون همراهی
پژوهشگاه انجام شود.»

او گفت: «برخی پژوهش را امری دانشگاهی می‌دانند ولی موضوعات میراث
فرهنگی باید پژوهشی انجام شوند و باید به دور از جریانات اداری
بصورت عملیاتی با همکاری هم پروژه هایی را تعریف و اجرا کنیم.»

طالبیان افزود: «به عنوان نمونه در پروژه مرکز تاریخی تهران یک
دنیا کار وجود دارد که می توان با کمک پژوهشگران پژوهشگاه که از
جنس میراث فرهنگی هستند کارهایی را بدون نیاز به افرادی خارج از
بدنه سازمان که نیاز به آموزش دارند انجام داد.»

او با بیان اینکه در تمامی پروژه ها پژوهشگاه می‌تواند معاونت
میراث فرهنگی را همراهی کند افزود: «به عنوان نمونه در تهیه
پرونده میراث ناملموس می توانیم از پژوهشکده مردم شناسی کمک
بگیریم.»

طالبیان در ادامه بر راه اندازی گروه ثبت در پژوهشگاه میراث
فرهنگی و گردشگری تأکید کرد.

او با اشاره به فعالیت های پژوهشکده حفاظت و مرمت آثار فرهنگی
تاریخی از همکاران این پژوهشکده خواست با تلاش خود وضعیت را به
سابق برگرداند تا همانطور که وطن دوست می خواست پژوهشکده حفاظت و
مرمت به جایگاه خوبی در سطح خاور میانه برسد و بتواند در حوزه
فرهنگ ایران در این منطقه فعالیت کند.

او به خبرنگار تاریخ ما گفت:: «انتظار ما از افرادی که با کمک سازمان در خارج از کشور
آموزش می بینند این است که به حوزه کاری خودشان بازگردند تا
سازمان هم برای ادامه این روند راغب شود.»

او در پایان راهساز را  یکی از اسوه ها و الگوهای میراث
فرهنگی در اخلاق، غیرت کاری، دانش میدانی و… دانست که ردپایش
نه تنها در تخت جمشید و پاسارگاد بلکه از بوشهر تا پل دختر، قره
کلیسا و قلعه دختر ماندگار است و همواره میراث فرهنگی را در این
پروژه ها حمایت کرده است.

استاد حسن راهساز فرزند مرحوم گرام راهساز از خادمین به حق میراث
فرهنگی است  که همگام با دانشمند فرهیخته پرفسور ارنست
هرتسفلد در اولین حفاری های علمی تخت جمشید شرکت کرد و یکی از ده
نفرحفاری بود که در پدیدار شدن لوح های سیمین و زرین کاخ آپادانا
حضور داشت.

او در سال 1330 در تخت جمشید به دنیا آمد و از سن 13سالگی همزمان
با شروع کار گروه تعمیرات ایتالیایی موسوم به ایزمئو از سال
1343با سمت مرمتکار آغاز به کار کرد .در سال 1354با بورسیه دوره
تخصصی مرمت سنگ به مدت 3سال در کشور ایتالیا تحصیلات عالیه خود را
در رشته مرمت سنگ تکمیل کرد و در سال 1357به عنوان مدیر اجرایی
کارگاه های مرمتی آثار سنگی هخامنشی در کشور به خدمت خود ادامه
داد.