ثبت و ضبط وضعیت ساختمان‌ها توسط پژوهشگران حوزه میراث معماری
به گزارش «تاریخ ما» به نقل از میراث‌آریابه‌نقل از روابط عمومی پژوهشگاه میراث فرهنگی
و گردشگری، علیرضا شاه محمد پور عضو هیأت علمی پژوهشکده بناها و
بافت های فرهنگی-تاریخی این مطلب را در نشست تخصصی «بازنگری در
تهیه مستندات آثار معماری با تمرکز بر نمونه هایی از معماری
ساسانی» که به همت این پژوهشکده برگزار شد مطرح کرد.
او با بیان این نکته که ثبت مستندات در اشکال و شیوه‌های مختلف
آن، اولین و مهمترین گام برای مطالعه آثار معماری است وی در گفتگو با تاریخ ما تصریح کرد:
«عوامل مختلفی در نوع، شیوه و گستردگی تهیه این مستندات دخیل
هستند.»
او به خبرنگار تاریخ ما گفت:: «هدفِ یک برنامه پژوهشی، چهارچوب اصلی کار را برای
پژوهشگر تعریف می‌کند که می‌تواند در حوزه‌هایی همچون حفاظت، مرمت
و مطالعه تاریخ معماری باشد.»
این عضو هیأت علمی با بیان این نکته که میزان داده‌های مستخرج نیز
می‌توانند تحت تأثیر امکانات و برنامه تعیین شوند اظهار کرد: «از
دیرباز پژوهشگران حوزه میراث معماری به ثبت و ضبط وضعیت موجود
ساختمان‌ها پرداخته‌اند که برای انجام بسیاری از کارهای آتی
به این مستندات ارجاع شده است.»
شاه محمد پور با اشاره به اینکه این ارجاعات گاهی منجر به تصمیمات
فنی در خصوص یک بنا و گاهی مأخذ یک پژوهش قرار گرفته‌اند تصریح
کرد: «میزان دقت به کار رفته در ثبت مستندات هرگونه تصمیم و یا
فعالیتی را تحت تأثیر قرار می‌دهد.»
او در ادامه با بیان نکاتی در خصوص معماری دوره ساسانی به عنوان
نمونه مطالعاتی با مروری بر مستندنگاری برخی آثار معماری این دوره
به بیان راهبردها و راهکارها در این حوزه پرداخت.
این عضو هیأت علمی گفت: «نبود بازنگری در مستنداتی که از آثار
معماری ساسانی وجود دارد در برخی موارد به دقت پروژه خدشه وارد
کرده است.»