قهرمان پرتاب وزنه: زندگی ورزشی‌ام هم تامین نمی‌شود چه برسد به هزینه شخصی/ هنوز ناامید نشده‌ام
به گزارش خبرگزاری تاریخ ما، مسابقات دوومیدانی قهرمانی کشور در بخش مردان روزهای اول و دوم خرداد ماه به میزبانی اراک برگزار می‌شود. این رقابت‌ها ۱۰۰ امتیاز رنکینگ جهانی دارد.
محمدرضا طیبی، قهرمان پرتاب وزنه ایران در گفت‌وگو با خبرگزاری تاریخ ما به شرایط آمادگی خود برای شرکت در قهرمانی کشور اشاره و بیان کرد: خوشبختانه وضعیت خوبی دارم. منتظر هستم مسابقات آغاز شود و رکورد خوبی را ثبت کنم، حتی شاید ورودی المپیک را کسب کنم.
ورودی بازی‌های توکیو در ماده پرتاب وزنه مردان ۲۱.۱۰ متر است و طیبی در آخرین مسابقه خود رکورد ۱۹.۹۵ متر را ثبت کرد. او در مورد فاصله زیاد با ورودی المپیک و شانس کسب سهمیه گفت: در تمریناتم نزدیک به رکورد ورودی هستم و اگر شرایط خوب باشد، امیدوارم که سهمیه را بدست بیاوریم.
طیبی در مورد مسابقات بین‌المللی جام امام رضا(ع) و ترکیه به عنوان دو رویداد ابتدای فصل و رکوردهای ثبت شده خود گفت: تمام ورزشکاران دنیا ابتدای فصل در چند مسابقه شرکت می‌کنند تا به حدنصاب مد نظر خود برسند، بنابراین خیلی نمی‌توان روی رکورد مسابقات اول و دوم فصل حساب کرد، بلکه باید حدود ۱۰ مسابقه را پشت سر بگذاریم تا بدانیم کجای کار هستیم و رکورد واقعی‌مان چند است. هرچند در مسابقات ترکیه نسبت به جام امام رضا عملکرد بهتری داشتم اما سختی خود را داشت؛ ما روز قبل از مسابقات رسیدیم و خیلی در راه بودیم به همین دلیل خیلی خسته شده بودیم.
او در پاسخ به این سوال که آیا حمایت‌هایی که از شما می‌شود راضی‌کننده است، گفت: هر چند فدراسیون حمایت‌هایی می‌کند اما برای ورزشکاری که شب و روز، زندگی و جوانی خود در این راه گذاشته، کافی نیست. پولی که از فدراسیون می‌گیرم و مبلغی که از طریق قراردادم در لیگ بدست می‌آورم، واقعا کم است و مکمل یک سالم را هم تهیه نمی‌کند. البته این مبالغ نسبت به گذشته بیشتر شده اما هزینه‌های ورزشکاری با سن و سال من که با این سختی تمرین می‌کنم را به شکل کامل پرداخت نمی‌کند. زندگی ورزشی ما تامین نمی‌شود چه برسد به زندگی شخصی.
طیبی کافی نبودن حمایت‌ها و عدم تامین زندگی دوومیدانی‌کاران را یکی از دلایل ناامیدی آنها از ورزش دانست و اظهار کرد: متاسفانه همه زندگی ورزشی افراد را می‌بیند اما آنها زندگی شخصی هم دارند. تمام حمایت‌هایی که از ورزشکاران می‌شود این است که خرج اردو، مکل و مربی را پرداخت می‌کنند اما کسی به این توجهی ندارد که یک ورزشکار بعد از دوران قهرمانی توانایی اداره زندگی شخصی، اجاره یک خانه و ازدواج را دارد؟ حس می‌کنم اکثر ورزشکارانی که پشیمان شده‌اند، چنین شرایطی را دیده‌اند.
این ورزشکار در ادامه بیان کرد: ۲۴ سال دارم و می‌توانم خیلی ادامه بدهم، چون پرتاب وزنه قدرتی است و ورزشکاران در صورت حمایت درست تا ۴۰ سالگی هم می‌توانند ادامه بدهند. ابتدای راه هستم، هنوز به ناامیدی نرسیده‌ام و امیدوارم هیچ وقت هم نرسم. امیدوارم تیم فعلی فدراسیون و حامیان ورزشکاران با قدرت ادامه بدهند تا نتیجه خوبی بگیریم.
پایان خبر / تاریخ ما