بدون حمایت، فرهنگ و هنر خوب به وجود نمی‌آید
لوریس چکناواریان آهنگساز و رهبر ارکستر با درج
یادداشتی در روزنامه ایران می نویسد: من سقای آب
بودم و بقیه ارامنه نذری‌های دیگری پخش می‌کردند. من عاشق موسیقی
محرم و طبل و سنج و شیپورهستم البته به موسیقی‌های زورخانه‌ای هم
علاقه‌مندم و هر دو آنها بخشی از سنت و فرهنگ ما هستند و این
علاقه‌مندی موجب شد تا قطعه‌ای برای امام حسین(ع) و واقعه عاشورا
بنویسم که «شب قبل از عاشورا» نام دارد.
این کار حدود ۱۷ سال قبل ساخته شده وخوشحالم که همچنان مورد علاقه
مردم است. اما اگرامروزه این نوع کارها کمتر ساخته و شنیده می‌شود
به‌دلیل سلایق مختلف آهنگسازان و سبک کاری‌شان است. اگر این
عزیزان علاقه‌مند به ژانر موسیقی مذهبی هستند و می‌خواهند در این
زمینه کار کنند باید از بچگی در این سنت و آیین‌ها شرکت داشته
باشند و با آن زندگی کنند و این موسیقی‌ها را از نزدیک بشنوند و
حس کنند و براساس تجربه‌ای که به او منتقل می‌شود می‌توان یک کار
فاخر درشأن ائمه اطهار تولید کرد. به‌عنوان مثال، آن زمان که
اپرای «رستم و سهراب» را نوشتم تقریباً هر روز به زورخانه‌ها
می‌رفتم و قرارگرفتن درآن سنت و شنیدن موسیقی زورخانه‌ای این حس
را برای من به‌وجود آورد و این اپرا ساخته شد در غیر این صورت
آنچه ساخته شود تنها از نظر تکنیکال است و حسی به مخاطب منتقل
نمی‌کند.
نکته دیگراینکه نوشتن و ساخت چنین کارهایی نیاز به سفارش دارد و
این سفارش باید ازسوی وزارت فرهنگ و ارشاد اسلامی مطرح شود واز
آهنگسازان ایرانی دعوت به عمل آورند، چرا که ساخت چنین آثاری به
این عظمت و ارزشمند، آسان نیست بخصوص روایت‌های عاشورا یا
داستان‌های شاهنامه همچون خسرو و شیرین و… که یک اثر ملی را به
نمایش گذاشته و به گوش مردم می‌رساند. بنابراین بدون حمایت،
فرهنگ و هنر خوب به‌وجود نمی‌آید مانند کشورهای اروپایی که دولت
از آثار آهنگسازان بزرگی همچون باخ و بتهوون حمایت می‌کنند.