نبود تضمین کاری برای تحصیلکرده‌های ورزش / روی آوردن قهرمانان به شغل‌های کاذب
امید جشان‌زاده در گفت‌وگو با خبرگزاری تاریخ ما با تاکید بر این که وزارت ورزش و جوانان یک سازوکار علمی و راهبردی برای ورزشکارانی که به صورت حرفه‌ای در حوزه قهرمانی کار می‌کنند ندارد، اظهارکرد: ورزشکاران بعد از سپری کردن دوره قهرمانی و حرفه‌ای‌شان یا این که اگر مثلا در همان دوره قهرمانی نتوانستند توفیق حضور در تیم‌ملی و مدال را داشته باشند، شرایط‌شان به صورتی است که هیچ فکری برای معیشت‌شان و به کار گیری آنها در مشاغل نشده است و این یک ضعف بزرگ است.
وی ادامه داد: این اتفاق باعث می‌شود که قهرمان و ورزشکاران حرفه‌ای ما به شغل‌های کاذب روی بیاورند و ما در خبرهای مختلف شاهد این موضوعات هستیم و ورزشکاران ما در شرایط بسیار بدی در جامعه فعالیت می‌کنند که این موضوعات بازخوردهای بسیار بدی دارد، چرا که نوجوانان و جوانان، این ورزشکاران حرفه‌ای را به عنوان الگو نگاه می‌کنند و انگیزه کودکان و نوجوانان این سرزمین که می‌خواهند به سمت ورزش بروند از بین می‌رود و این باعث ضعف و ناامیدی آنها می‌شود. متاسفانه ورزشکاران حرفه‌ای ما حتی در مواردی رو به اعتیاد آورده‌اند و خودکشی را هم در بین قهرمانان ورزشی‌مان داشته‌ایم.
کم شدن تصدی‌گری دولت در کشورهای پیشرفته
این کارشناس ورزشی بیان کرد: راهکار چنین مسایلی در دنیا حل شده است و ورزش کشورهای پیشرفته، در دو حوزه برای این مهم راهکار تعیین کرده است؛ یکی این که بحث تامین و نگهداری نیروی انسانی و اماکن ورزشی به دولت سپرده شده است و دولت با ایجاد ساختارها و چارچوب‌های نظام‌مند، برای کسانی که دوره‌های قهرمانی و ورزشی را طی کرده‌اند و یکسری دوره‌های آموزشی را گذرانده‌اند، صلاحیت فنی و گواهینامه صادر کرده و آنها را جذب می‌کند. ضمن اینکه نکته دیگر در کشورهای پیشرفته این است که دولت تصدی‌گری‌اش را کم کرده و بخش زیادی از ورزش را به باشگاه‌داری داده است و صنعت باشگاه‌داری و صنعت ورزش و اقتصاد خصوصی را راه‌اندازی کرده و به طبع نیز اقتصاد خصوصی ورزش به صورت خودکار در جهت کیفیت خدمات و بالندگی ساختار و سازمان‌شان از نیروی انسانی توانمند و متخصص استفاده می‌کند.
روی آوردن قهرمان‌های ورزشی به شغل‌های کاذب
وی با طرح این سوال که چرا در کشورهای توسعه یافته قهرمان سرخورده و ورزشکار بیکار نداریم؟ ادامه داد: بررسی‌های من نشان می‌دهد که دلیل این موفقیت، ساختار نظام‌مندی است که درک جامعی از نیروی انسانی کارآمد و فنی دارد و چون بخش خصوصی ذی‌نفع است و بحث تامین و نگهداری و درآمدزایی با خود آن است، از نیروی انسانی متخصص و کارآمد استفاده می‌کند و هرگز از لابی و رانت استفاده نمی‌کنند اما متاسفانه در کشور ما این مشکل در رشته‌ها و سازمان‌های ورزشی وجود دارد و قهرمان‌های ورزشی، متخصصان و تحصیلکرده‌های رشته ورزشی بیکار هستند و در اوج دانش و پختگی به شغل‌های کاذب و شغل‌هایی که در حیطه تحصیل و رشته آنها نیست روی آورده‌اند. این ورزشکاران به مشاغلی چون آرایشگری و نامرتبط روی آورده‌اند. متاسفانه قهرمانان و ورزشکاران کشور ما بعد از پایان دوره حرفه‌ای می‌توانند مربی خوبی شوند اما به خاطر تامین نان به سمت دیگری می‌روند. مجلس و دولت درخصوص رفع این خلا، راه‌اندازی اقتصاد ورزش، واگذاری ورزش به بخش خصوص، اهتمام بخشیدن به کاهش تصدی‌گری دولت و ساختارمند کردن نظام جامع برای جذب قهرمانان ورزشی و تحصیلکردگان ورزشی باید بازنگری داشته باشد.
تامین امنیت شغلی و معیشت از فاکتورهای توسعه ورزش قهرمانی
جشان‌زاده بیان کرد: یکی از مهم‌ترین فاکتورهای توسعه ورزش در حوزه قهرمانی و توفیقاتی چون کسب عنوان در رده‌های جهانی و المپیک، تامین امنیت شغلی و معیشت بوده است. وقتی ورزشکاران دغدغه نان نداشته باشند آن کشورها به توفیقات و موفقیت‌های بسیاری در رشته‌های مختلف رسیده‌اند.
نبود تضمین کاری برای ورزشکاران و تحصیلکرده‌های ورزش
وی افزود: برای اینکه یک فرد به قهرمانی برسد، دوره‌های آموزشی مختلفی را طی کرده و در این کشور برای وی بسیار هزینه شده است و این سرمایه نیروی انسانی است و همانگونه که نفت و گاز سرمایه ملی محسوب می‌شوند، این قهرمانان و ورزشکاران حرفه‌ای نیز سرمایه محسوب می‌شوند و نیروی انسانی بالاترین سرمایه مملکت است. من به عنوان یک مدرس ورزشی در دانشگاه در گذشته برای دانشجویانم در مورد بیزینس و کارآفرینی ورزشی صحبت می‌کردم ولی اکنون به عنوان یک مدرس دانشگاه، چگونه به دانشجویان ترم آخر تربیت بدنی بگویم که در رشته خودت کار کن زیرا معلوم شده است که این ورزشکاران و تحصیلکرده‌های ورزشی هیچ تضمین کاری ندارند.
با سونامی ریزش نیروی انسانی در ورزش مواجه‌ایم
این مدرس دانشگاه گفت: اندک افرادی هم که خلاقیت به خرج دادند و بار کارآفرینی دولت و افزایش سرانه ورزشی دولت را به دوش کشیده‌اند، الان در شرایط کرونایی بدون هیچ گونه حمایتی، کارشان را از دست داده‌اند و به شغل‌های دیگر روی آورده‌اند. با این گونه شرایط ما به سونامی ریزش نیروی انسانی در ورزش مواجه‌ایم که تبعات آن را در آینده مشاهده می‌کنیم و روز به روز شرایط بدتر می‌شود. اگر دولت، مجلس یا وزارت ورزش و جوانان نیز در طرحی جامع، این مشکلات را بررسی نکنند با آینده بسیار بدی در ورزش روبه‌رو می‌شوند.
پایان خبر / تاریخ ما