رقابت برندهای غیر متخصص برای تولید لباس ورزشی کاروان/ کیفیت را فدا نکنیم

به گزارش خبرگزاری تاریخ ما، برندهای مطرح جهان از جمله آدیداس، نایکی و پوما که در زمینه تولید پوشاک و کفش ورزشی فعالیت دارند، سعی می کنند محصولاتی تولید کنند که بتوانند  تیم های ورزشی و ورزشکاران زیادی را به سمت خود جذب کنند. از این رو در هر محصول جدیدی که روانه بازار می کنند، از فناوری هایی استفاده می کنند تا مرد پسند خیلی از ورزشکاران باشند.  کافی است که نگاهی به سایت این برندها بیندازیم متوجه می شویم که  راحتی، سبکی، فن آوری ضد تعریق و خیلی نکات دیگر  برای این برندها اولویت است تا با لحاظ کردن آنها ، محصول با کیفیتی را تولید کنند و این نشان می دهد که این برندها به خوبی از خواسته ورزشکاران مطلع هستند که چه محصولی می تواند رضایت آنها را جلب کند.

کمیته ملی المپیک ایران نیز از حدود دو سال پیش به دنبال تهیه لباس ورزشی و لباس رژه کاروان برای حضور در بازی های المپیک توکیو است و برای اینکه حواشی چهار سال پیش تکرار نشود، طراحی لباس ها را به دست کارگروه مد و لباس سپرده است. با توجه به فرصتی که کمیته ملی المپیک داشته این انتظار وجود دارد که از لباس هایی رونمایی کنند که کیفیت حرف اول را بزند و در وهله دوم هم ظاهر مناسبی داشته باشند.

برای المپیک توکیو تصمیم گرفته شده از برند های داخلی استفاده شود اما نکته این است که از گوشه و کنار اسم برندهایی برای تهیه گرم کن های ورزشی کاروان شنیده می شود که کمی نگران کننده است. چرا که این برندهای داخلی ممکن است لباس هایی تولید کنند که ظاهر خوبی داشته باشند اما مسئله این است، لباسی که ورزشکاران حرفه ای بخواهند استفاده کنند را تولید نمی کنند و در واقع برند اختصاصی تولید لباس برای ورزش قهرمانی نیستند. برای ورزشکاران قطعا کیفیت لباس مطابق با آنچه برندهای مطرح جهان تولید می کنند، بسیار مهم تر از ظاهر لباس است چون قرار نیست با آن لباس ها در جاده سلامت مجموعه انقلاب پیاده روی کنند بلکه قرار است در رودیدادی حضور داشته باشند که می تواند زندگی خیلی از آنها را تغییر دهد. 

کمیته ملی المپیک هر چند تصمیم گرفت کار را به دست کمیته مد و لباس بسپارد اما باید به این نکته توجه داشته باشد که اگر برندهایی که تخصص در تولید لباس گرمکن ورزش قهرمانی ندارند برنده شوند، می توانند  لباس هایی تولید کنند که رضایت ورزشکاران المپیکی را جلب کند؟ کافی است که لباس های ورزشی پس از تولید، کیفیت مورد رضایت ورزشکاران را نداشته باشند تا این نقد به کمیته ملی المپیک وارد شود که چرا پس از دو سال نتوانسته لباسی تهیه کند که کیفیت آن فدای ظاهرش شده است. از این رو  بهتر است تا دیر نشده کمیته ملی المپیک بیشتر روی  مسئله انتخاب برند و کیفیت لباس های ورزشی مطابق با آنچه ورزشکاران حرفه ای جهان استفاده می کنند، نظارت داشته باشد و زودتر این مسئله  تکلیف لباس ها را نهایی کند چون حتی اگر ایرادی در کار باشد فرصت برای جبران است و نباید این کار دقیقه ۹۰ انجام شود.  
پایان خبر / تاریخ ما