نایب قهرمان دوی صحرانوردی: به خاطر غذا زجر کشیدم/ به استقامتی ها هم مثل سرعتی‌ها توجه کنند

منصور بیات، دونده استقامت ایران که در مسابقات صحرانوردی قهرمانی کشور در جایگاه دوم قرار گرفت، در گفت‌وگو با خبرگزاری تاریخ ما به سطح این مسابقات اشاره و بیان کرد: شرکت کننده‌های این دوره کم بودند اما اکثر دوندگان سرشناس جز چند نفر حضور داشتند و کیفیت بالا بود. به جرات می‌گویم در چند سالی که در دوی صحرانوردی شرکت کرده‌بودم این مسابقات بالاترین سطح را داشت.

او در ادامه افزود: جلیل و خلیل ناصری، همایون همتی و حسن عابدی دوندگان سرشناسی بودند که شرکت نکردند اما دوست داشتم آنها حتی به قیمت مقام نیاوردن هم،  حضور داشته باشند. 

این دونده به عملکرد خود در مسابقات اشاره کرد و گفت: خیلی تمرکز نداشتم چون رشته اصلی من ۲۰ کیلومتر است و این مسابقات ۱۰ کیلومتر بود. تا لحظه آخر نمی‌دانستم شرکت می‌کنم اما مربی من صلاح دید و با ۹۰ درصد آمادگی مسابقه دادم  که با اختلاف کمتر از یک ثانیه هم در جایگاه دوم قرار گرفتم.

او در مورد برنامه خود بیان کرد: اردیبهشت ماه سال آینده مسابقات آسیایی را پیش رو داریم و از آخر هفته جاری و پس از تمام شدن زمان ریکاوری برای این مسابقات تلاش می‌کنم.

بیات در مورد میزبانی مسابقات صحرانوردی قهرمانی کشور گفت: تصور دیگری از منطقه آزاد چابهار داشتیم و انتظارمان این بود که میزبانی خیلی خوب باشد. البته هتل آپارتمان خوبی تدارک دیدند اما در بحث تغذیه کمی ضعیف عمل کردند و می‌توانستند بهتر باشند چون حرفه‌ای هستیم و شرایط برایمان سخت بود. من دو روز مانده به مسابقه آنجا بودم و واقعا زجر می‌کشیدم چون بیرون هم نمی‌شد غذا خورد و می‌گفتند کیفیت خوب نیست. خوشبختانه مسئولان هیات دوومیدانی البرز به ما گفتند اصلا نگران هزینه‌ها نباشید و یک رستوران خوب پیدا کنید.

او افزود: میزبان هر وعده غذا می‌داد اما می‌ترسیدم که تمرینات و تلاش‌هایم به خاطر غذا از بین برود و ریسک نکردیم. روز اول یکی از دوندگان سوئیت ما غذا را خورده بود، ما نیم ساعت دیرتر رسیدیم و دیدیم که دل‌پیچه دارد. وقتی جوجه‌کباب را دیدیم که خیلی سفت است ترسیدیم از آن بخوریم. بعضی‌ از دونده‌ها توان مالی نداشتند یا رئیس هیات‌هایشان اجازه نمی‌دادند به همین دلیل غذای میزبان را می‌خوردند اما من چون به دنبال قهرمانی بودم خیلی روی این موضوع حساسیت داشتم. در کل اگر قرار است میزبانی ماراتن که حرفش بود، را بگیرند باید خیلی حرفه‌ای‌ عمل کنند تا دونده‌ها  هم راحت باشند نه اینکه ریاضت بکشند.

بیات در مورد روبالشتی‌هایی که از طرف میزبان مسابقات به نفرات برتر اهدا شده بود، گفت: روبالشتی را همانجا دیدم و از وقتی به خانه آورده‌ام اصلا نمی‌دانم کجا افتاده و چه شده است. اگر آن روبالشتی ۱۰ میلیون تومان هم ارزش داشته باشد به درد دونده نمی‌خورد و واقعا از این موضوع ناراحت بودیم. آقای هاشم صیامی وقتی ناراحتی ما را دید، صدایمان کرد و گفت از فدراسیون به شما جایزه می‌دهم.

او افزود: بحث مالی نیست اما این جوایز انگیزه‌ای برای ورزشکاران است. طی سال‌هایی که در دوومیدانی کار کرده‌ام، دونده‌هایی را دیده‌ام که به خاطر کم‌لطفی‌ها ورزش را کنار گذاشتند و حتی چند نفر را می‌شناسم که به اعتیاد روی آوردند. درست است که در آیین‌نامه نوشته شده قهرمانی کشور جایزه ندارد اما هر ساله جوایزی نقدی می‌دادند. امسال برای یادبود صنایع دستی دادند که نمی‌دانم اسمش را چه بگذارم.

این دونده خواستار حمایت فدراسیون از ورزشکاران استقامت شد و بیان کرد: آقای صیامی از وقتی رئیس فدراسیون شده، تمام سرعتی ‌ها را به اردو فرستاده و رکوردگیری  پرتابی‌ها را انجام داده، ما دونده‌های استقامت هم تقاضای اردویی جامع داریم تا با هم تمرین کنیم. درست است که سرعتی‌ها شانس کسب سهمیه المپیک دارند اما ما هم برای آینده برنامه‌هایی داریم و حمایت می‌خواهیم تا در المپیک‌های بعدی و بازی‌های آسیایی برای کشورمان به میدان برویم. این خواسته بزرگی نیست. رئیس فدراسیون از جنس خودمان است و دونده استقامت بوده بنابراین به نظرم نگاه ویژه‌ای به ما خواهد داشت و امیدوارم این اتفاق زودتر بیفتد.

بیات که علاوه بر دوومیدانی شاغل نیز است در این مورد گفت: از دوومیدانی درآمدی ندارم و حمایت نمی‌شوم. فقط مسئولان هیات دووومیدانی استان البرز همراهم هستند، حتی شب و روز گشتند تا برای من کار پیدا کنند در صورتی که می توانستند بی‌تفاوت باشند. آقای مرادی برای من حکم پدر را دارد و تا جایی که می‌تو اند از جاهای مختلف برایمان امتیازاتی می‌گیرد اما به طور کلی در ورزش خودمان را می‌سوزانیم و فقط عشق این را داریم که تندتر بدویم.

پایان خبر / تاریخ ما