«خاطرات زندگی صبحی و تاریخ بابیگری و بهائیگری» به چاپ سوم رسید

به گزارش سایت «تاریخ ما»، تاریخ معاصر ایران ناگفته‌های بسیاری دارد از جمله ناگفته‌های تاریخ معاصر ایران نقش مخرب و خائنانه فرقه ضاله بهائیت است. نقشی که این فرقه سیاسی در ابعاد مختلف سیاسی، اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی در ایران داشته است تاکنون مورد بررسی و پژوهش دقیق قرار نگرفته است. علیرغم مظلوم نماهایی که این تشکل حزبی داشته و دارد در مقاطع حساس تاریخ ایران ضربه های کاری بر پیکر ایران و مردم آن زده اند. نقش آنها در کشف حجاب، ترویج فحشا و منکرات، غارت میراث فرهنگی و باستانی ایران، قاچاق کتب خطی قدیمی، انتقال ثروت هنگفت از ایران به خارج و تصرف زمین های حاصلخیز در نواحی مختلف، بخشی از فعالیت های خائنانه ایشان است که متأسفانه در عرصه پژوهش و تحقیق توجه چندانی به آن نمی شود تا ابعاد و عمق کینه و عناد ایشان با ایران و ایرانی و اسلام و تشیع آشکار گردد. به علاوه، آنکه این فرقه همواره به عنوان ستون پنجم بیگانگان اعم از روسی، انگلیسی، اسرائیلی و آمریکایی، حافظ و تأمین کننده منافع قدرت های خارجی در ایران بوده است.

برای پی بردن به چهره واقعی فرقه سیاسی و ضاله بهائیت، بهترین منابع، نوشته های خود بهائیانی است که از ماهیت آن آگاه و سپس مسلمان شده و خاطرات خود را نوشتند؛ خاطرات مبلغان برجسته بهائیت همچون صبحی، آواره و دیگران از آن جمله‏ اند. لذا انتشار خاطرات و اسناد صبحی، نویسنده نامی ایران که مدت ‏ها از مبلغان برجسته بهایی و علاوه بر آن، محرم اسرار عبدالبهاء عباس افندی، از رهبران بهایی، بوده، در دستور کار باز نشر مرکز اسناد انقلاب اسلامی قرار گرفت.

محتوای کتاب

کتاب «خاطرات زندگی صبحی و تاریخ بابیگری و بهائیگری» شامل دو جلد از آثار صبحی در مورد بهائیت است («خاطرات زندگی صبحی» و «پیام پدر») که در سال ‏های قبل از انقلاب اسلامی، توسط خسروشاهی ـ از فعالان عرصه فکری و فرهنگی نهضت اسلامی ـ در چندین نوبت چاپ و منتشر گردیده بود. لذا با توجه به تحرکات اخیر و مظلومیت نمایی‏ های فراوان این فرقه ضاله در داخل و خارج از کشور، انتشار این خاطرات ضروری بود.

خسروشاهی در بحثی تحت عنوان «درآمد»، سه محور را موضوع مورد بررسی قرار می ‏دهد: ابتدا درباره این مجموعه و چگونگی به دست آوردن و انتشار اولیه آن سخن می ‏گوید. سپس درباره «کتاب صبحی» (بخش اول همین کتاب) و زندگی و فعالیت ‏های صبحی می ‏پردازد که در واقع مقدمه این کتاب است که به قلم استاد در سال ۱۳۴۳ به نگارش درآمده است. قسمت سوم این درآمد هم به بازخوانی این مجموعه می‏ پردازد و پرده از فعالیت‏ های تخریبی و خائنانه آنها و نقش آنها در رژیم پهلوی برمی ‏دارد.

در بخش دوم، «کتاب صبحی» می ‏آید و حدود ۱۷۰ صفحه از کل کتاب را به خود اختصاص داده است. این بخش با تصاویر و اسناد مربوط به همین بخش به اتمام می ‏رسد. بخش سوم هم کتاب «پیام پدر» صبحی است که بیشترین حجم کتاب را به خود اختصاص داده و نزدیک به ۲۰۰ صفحه است که در پایان این بخش نیز، اسناد و تصاویر مربوطه می ‏آید. «کتاب صبحی»، خاطرات زندگی صبحی است و «پیام پدر» گوشه ‏ای از تاریخ بابیگری و بهاییگری است که به قلم این نویسنده جدا شده از بهائیت نگارش یافته است.

صبحی در کتاب اول («کتاب صبحی» یا «خاطرات زندگی») توجه ویژه ‏ای به مباحث بنیادی و اقتصادی دارد که در تاریخچه پیدایش بهائیت و معتقدات بهائیان و در مبانی اعتقادی اسلامی، به تبیین حقایق پرداخته است و ضمن بیان خاطرات دوران وابستگی خود به بهائیت، شاخصه ‌های اعتقادی اسلامی را به عنوان رهایی ‏بخش انسان و برترین مبانی دینی به خواننده خاطرات عرضه می ‏دارد تا بلکه خوانندگانی که بهایی هستند، از این رهگذر پی به بی‏ بنیانی عقاید خود ببرند و با عقاید اسلام آشنا گردند.

صبحی پس از گذشت بیست سال از انتشار «کتاب صبحی» یا «خاطرات زندگی»، در سال ۱۳۳۲ «پیام پدر» را منتشر کرد. این کتاب هم در خرداد ۱۳۵۷ به همت استاد خسروشاهی ولی با نام مستعار «ابورشاد» تحت عنوان «اسناد و مدارک صبحی درباره بهاییگری» منتشر شد.

کتاب «پیام پدر» را می ‏توان جلد دوم «خاطرات صبحی» دانست، گرچه شباهت ‏هایی در برخی از فرازهای آن هست، ولی شرایط زمانی و مکانی راوی موجب شده است که کیفیت و کمیت بیان در «پیام پدر» متفاوت از خاطرات قبلی باشد.

درباره کتاب و مخاطبانش

بخش اول کتاب یعنی «کتاب صبحی» نویسنده بیشتر بر آن است تا ضمن بیان خاطرات خود ناراستی‌های بهائیان را بیان داشته و دلایل و براهین عقلی و نقلی خود را برای رویگردانی از بهائیت طرح نماید. در این خاطرات گزارش‏ ها و روایات از مراکز بهائیت با مرگ عبدالبهاء ناقص می‏ ماند که در «پیام پدر» این بخش تکمیل می‏گردد. قلم صبحی با توجه به وضعیت موجود بهائیان و رهبری آن تند شده و به اوج رسیده است. در این قسمت طرح مباحث اعتقادی کمتر مورد توجه بود و همت بیشتر راوی، واقعیت ‏های این فرقه است.

هرچند که طرف صبحی در «پیام پدر» به ظاهر جوانان ایران زمین است، امّا در واقع خطاب اصلی او بهائیان است که خواسته یا ناخواسته در دام این فرقه افتاده ‏اند و صبحی می کوشد تا بلکه آنان را به تعقل و تدبّر وا دارد… از سطر به سطر این دو کتاب می توان نکات بسیاری از کم و کیف فعالیت‏ های فرقه بهائیت به دست آورد، نکاتی که در پژوهش‏ های دیگران کمتر یافت می ‏شود.

اهمیت کتاب و نویسنده

کتاب «خاطرات زندگی صبحی و تاریخ بابیگری و بهائیگری» با اینکه به ظاهر خاطرات زندگی فضل الله صبحی است، ولی در واقع حقایق ارزشمند و جالبی درباره تاریخ بهایی‏گری و فساد داخلی رهبران این دار و دسته سیاسی است. این دو کتاب برای شناخت ماهیت و حقیقت شکل جدید ارتجاع و خرافات و مظهر کمال مذهب‏ سازی به وسیله استعمارگران، کمک فراوانی می ‏کند و اسرار جالبی را برای نخستین بار فاش می‌کند.

این کتاب از چند جهت قابل توجه و بحث و بررسی است: نخست شخصیت نویسنده که از افاضل و ادبای معروف بود و دیگری محتوای خاطرات است که به تاریخ و عملکرد فرق بهائیت می‌پردازد. از سویی دیگر کتاب نثر ادیبانه ‏ای دارد که از مقام ادبی و سخنوری نویسنده حکایت می ‏کند. صبحی پس از تغییر در عقاید و باورهای بهایی‏گری، از طرف بهائیان تکفیر و تفسیق شد و مورد آزار و اذیت بهائیان قرار گرفت و در پی دفاع از خود و بیان حقایق و علل برگشت خود از بهایی‏گری، مجبور شد شرح دگرگونی و خاطرات دوران بهایی‏گری و فعالیت ‏هایش را بنگارد و ناگفته‏ های درون این فرقه را فاش نماید. وی علیرغم رویگردانی کامل از بهائیت، چون مورد اعتماد و محرم اسرار عبدالبهاء ـ عباس افندی ـ بوده، همه اسراری را که آگاه بوده، افشا نمی ‌سازد.

آنچه بر اهمیت و ارج «کتاب صبحی» و «پیام پدر» می ‏افزاید این است که نویسنده آن، سال‏های متمادی منشی مخصوص عبدالبهاء بوده و به قول خودش، «کاتب وحی و واسطه فیض بین حق و خلق» بوده و در راه پیشبرد هدف ‏های بهائیت، ۱۲ سال تمام به سفرهای تبلیغی در ایران و بلاد دیگر رفته است. این دو کتاب که در چاپ جدیدش در یک مجلد منتشر شده است، فساد عظیم و همه جانبه دستگاه رهبری بهایی‏گری، انحراف اخلاقی و انحطاط معنوی مبلغین بهایی را به طور روشنی نشان می‏دهد که با مطالعه آن می‏توانید به وضع اخلاقی و معنوی اغنام ‏الله و احباب! نیز پی ببرید.

فضل ‏الله صبحی مهتدی، فرزند محمدحسن مهتدی از بهائیان معروف کاشان و از مبلغان باهوش و نویسنده این فرقه بود. صبحی پس از جنگ جهانی اول برای زیارت عبدالبهاء، به حیفا رفت و در آنجا مقرب درگاه شد و سالها کاتب عبدالبهاء بود. وی پس از سالیان متمادی از بهائیان جدا شد و در عسرت مادی زندگانی گذرانید. صبحی اهل قلم و هنر بود و برای جمع ‏آوری قصه ها و آداب و رسوم ایرانیان زحمات زیادی کشید.

مشخصات

چاپ سوم کتاب «خاطرات زندگی صبحی و تاریخ بابیگری و بهائیگری» در ۵۳۲ صفحه، قطع وزیری، تیراژ ۲۰۰۰ نسخه و قیمت ۸۵۰۰ تومان از سوی مرکز اسناد انقلاب اسلامی منتشر شد.