برای مدت طولانی تنها از منظر یونانیان به ایران نگریسته می‌شد. خوشبختانه منابع به گونه‌ای فزاینده در دسترس قرار می‌گیرند تا دیدگاه متعصبانه یونانی‌ها را تصحیح کنند و ایجاد و ترسیم تصویر درستی از سازمان نظامی هخامنشی‌ها ممکن شده است، تصویری که با وجود این هنوز هم به گونه‌ای گریز ناپذیر به شدت وابسته به منابع یونانی است.

برخی منابع معتقدند کوروش در ارتش و سازمان اداری هخامنشی برخی ویژگی های متمایز ایجاد کرد. اما معلوم نیست این امور حقیقتا تا چه اندازه کار وی بوده است. منابع تاریخ نظامی هخامنشی سرشتی ناهمگون دارد. با توجه به این که ایرانیان کمی بودند که به تاریخ نگاری پرداختند لذا در این کتاب برای یک گفتار منسجم نویسنده به مورخان یونانی اتکا دارد. نخستین و بزرگ ترین این مورخان؛ هردوت است که به عنوان زمینه ای برای داستان اصلی خود، نبردهای بزرگ ایران و یونان، به تشریح برپایی امپراتوری هخامنشی پرداخت. نخستین و بزرگترین مورخان یونانی هرودوت است که به عنوان زمینه‌ای برای داستان اصلی خود، نبردهای بزرگ ایران و یونان، به تشریح برپایی امپراتوری هخامنشی پرداخت. در روزگار باستان بنا بر رویکردی فکری، هرودوت مورخی بی اعتبار پنداشته می‌شد که بیشتر تاریخ خود را جعل کرده است. این نظر دیگر امروزه چندان پذیرفته نیست، هرچند کتاب وی را باید با احتیاط خواند چون وی شاهد عینی رویدادهایی که شرح می‌دهد نبوده است و بسیاری از منابع وی ضد ایرانی بوده‌اند و انگیزه‌های وی کاملاً مانند مورخان امروزی نبوده است.

فهرست مندرجات کتاب به این شرح است:

• سازمان نظامی
• جامه‌های پارسی و مادی
• سربازان ایرانی
• سربازان بیگانه
• آماده سازی ارتش
• ارتش در جنگ
• آرایش سپاه
• کتاب‌شناسی
• نمایه

از ویژگی‌های امپراتوری پارس‌ها آمادگی ایشان جهت اجازه دادن به اتباع خود برای حفظ سازمان‌های بومی خود، در مواردی بود که تضادی با حاکمیت ایرانی نداشت. این امر به زمینه‌های نظامی نیز تسری یافت و پارس‌ها در همه‌ی ساتراپی‌ها از نهادهای بومی برای گردآوری سرباز استفاده می‌کردند. همین امر تشخیص یک سازمان نظامی متمایز پارسی را کاملاً ‌مشکل می‌سازد.

این کتاب ترجمه‌ای است از The Achaemenid Persian Army نوشته‌ی دانکن هد.

کتاب «ارتش ایران هخامنشی» نوشته دانکن هد با ترجمه محمد آقاجری منتشر شده است.

انتشارات این کتاب ققنوس است که کتاب را با ۱۵۰ صفحه و مصور و همراه نقشه منتشر کرده است و با شماره ثبت ۴۸۵۷۱۲ در کتابخانه‌ی شماره‌‌ی یک مجلس موجود است.