تالار نقاشی شده در گرینویچ: نحوه ساخت، روایت و معنای آن

نبرد دریایی لا هوگ در حال حاضر زیاد به یاد نمی‌آید، اما وینستون چرچیل آن را به عنوان «ترافالگار قرن هفدهم» توصیف کرد. اگر فرانسوی‌ها نیروی دریایی سلطنتی را شکست می‌دادند، جیمز دوم تبعیدی – که در سواحل فرانسه در حال تماشا کردن بود احتمالاً تاج و تخت خود را پس گرفته بود، «انقلاب شکوهمند» را لغو می‌کرد و بریتانیا را در مسیری مستبدانه و کمتر تجاری قرار می‌داد.

هنگامی که خبر پیروزی دریاسالار ادوارد راسل در سال ۱۶۹۲ به لندن رسید، ملکه مری (دختر جیمز که با همسرش ویلیام اورنج سلطنت می کرد) دستور داد که بیمارستان جدیدی (بیمارستان سلطنتی چلسی)که که توسط عمویش چارلز دوم برای کهنه سربازان ارتش درنظر گرفته شده بود را برای دریانوردان بسازند.

هنگامی که مری در سال ۱۶۹۴ بر اثر آبله درگذشت، ویلیام مراقب بود که آرزوهای او برآورده شود. سر کریستوفر رن، ارزیاب پادشاه، یک طرح جامع را آغاز کرد و نیکلاس هاکسمور، آمانوئنسیس او و رئیس انجمن سلطنتی، دستیار او منصوب شد.

این دانشنامه با تصویر زیبا نشان دهنده نقاشی بازسازی سالن بیمارستان سلطنتی است – اکنون کالج نیروی دریایی سلطنتی قدیمی در گرینویچ است. این دانشنامه نه تنها زمینه ای که تالار نقاشی در آن ساخته شده است، بلکه روایت و معنای آن را نیز توضیح می دهد. هر دو نیاز به توضیح قابل توجهی برای مخاطب مدرن دارند.

به گفته هاکسمور، بیمارستان سلطنتی که در سواحل تیمز، پایین دست شهر لندن قرار دارد، «در نمای تمام دنیا» قرار داشت. هنگامی که سرانجام در سال ۱۷۵۱ تکمیل شد̦ کانالتو(Canaletto ) این منظره را نقاشی کرد و با انجام این کار، لندن را به عنوان ونیز جدید و مرکز پر رونق یک امپراتوری دریایی به دنیا ثابت کرد. اما پروژه ای در چنین مقیاسی نیاز به بودجه داشت که از سوی مجلس تامین نشد. روزنامه نگار جان ایولین به عنوان خزانه دار منصوب شد و از دو مرد بزرگ، ویگ و توری، پول نقد پرداخت کردند. ملکه “آنه” ۶۴۷۲ پوند از غنیمنت نیروی دریایی را که از دزد دریایی ویلیام کید مصادره شده بود، به آن اختصاص داد. در روزهای اولیه، بیشتر پول از مالیات شش پنسی بر دستمزد ملوانان به دست آمد.

سپردن کار به یک هنرمند ناشناخته، جیمز تورنهیل، برای تزیین فضای داخلی، ریسک کارگردانان را افزایش داد. احتمالاً او فردی بود که توسط دوک دوونشایر توصیه شده بود، زیرا او قبلا یک نقاشی دیواری در چت ورث(Chatsworth)  را تکمیل کرده بود. تورنهیل نه تنها استاد سبک ترومپ لوئیل بود، بلکه قرار بود طرحی پر از کنایه طراحی کند.

اگرچه جایگاه انقلابی آن  پروتستانی بود، در سقف اشاره چندانی به مذهب نشده است. ویلیام تاج و تخت را با اختیاراتش که توسط منشور حقوق محدود شده بود و برای تصویب هزینه های سالانه وابسته به پارلمان بود پذیرفت. از دیگر نوآوری ها می توان به بانک انگلستان، بورس اوراق بهادار و قوه قضاییه مستقل اشاره کرد. رشد اقتصادی آن‌ها به نیروی دریایی سلطنتی کمک مالی کرد که به نوبه خود از تجارت محافظت می‌کرد. این معنا که به درستی درک شود، شعار «کلیسای سیستین بریتانیا» را که گاه به تالار نقاشی متصل می‌شود، رد می‌کند. پیام آن سکولار است نه مذهبی و مقایسه بهتر آن تمثیل دولت خوب و بد لورنتستی در پلازو پابلیکو( Palazzo Publicco ) در سینا است.

پیچیدگی تالار نقاشی شده و ده ها شکل و تمثیل آن، خلاصه آن را دشوار می کند. حتی معاصران نیز بر توضیح تورنهیل تکیه کردند. اما روند روایت ساده است – پنج پادشاه متوالی که توسط قانون، عدالت، خرد، تجارت، نوآوری و موفقیت دریایی حمایت می‌شوند.

در سالن پایین، یک گالیون اسپانیایی اسیر شده با رودخانه های سورن و هامبر در زیر به تصویر کشیده شده است. در مرکز سقف ویلیام و مری قرار دارند که توسط ویژگی های حکومت خوب احاطه شده اند. ویلیام شاخه زیتون صلح را می پذیرد و همزمان کلاه قرمز آزادی را به اروپا تقدیم می کند و لویی چهاردهم را که نماینده «استبداد و قدرت خودسرانه» است، درهم می شکند.

در انتهای غربی یک مرد جنگی بریتانیایی با یک  مجسمه پیروزی بالدار ساموتراس(Winged Victory ) با رنگ‌های فرانسوی قرار دارد. در زیر آن شهر لندن قرار دارد، با رودخانه‌هایی که برای او محصول می‌آورند، از جمله تاین، با سبدی از زغال سنگ، کنایه‌ای پیش‌بینی‌کننده از انرژی ارزان فراوانی که انقلاب صنعتی بر آن تکیه می‌کرد.

در گوشه جنوب شرقی سقف، ستاره شناس سلطنتی، جان فلمستید را می بینیم که کاغذ بزرگی در دست دارد که تاریخ کسوف بعدی روی آن نوشته شده است. در مقابل او یک تلسکوپ قوس دیواری قرار دارد که برای تعیین طول کشتی در دریا اختراع شده. تالار بالایی سقف یک پرتره دوتایی از ملکه آن به همراه همسرش جورج دانمارکی را نشان می دهد. نپتون که نماد نیروی دریایی سلطنتی است، سه گانه را به آنها می دهد.

این منظره در دیوار غربی با جورج اول هانووری به همراه شاهزاده ولز (بعدا جورج دوم) در زیر کتیبه «IAM NOVA PROGENIES COELO» («اکنون نسل جدیدی از این کشور فرود می‌آید» نوشته شده.

زمینه آن معبد کلاسیکی تازه ساخته شده سنت پل است. در اطراف پادشاه انبوهی از چهره ها از جمله مرکوری، عدالت، زمان و فرزندان و نوه های او دیده می شود. در سمت راست، خودنگاره‌ای از هنرمند، تورن‌هیل، وجود دارد که دستش به طرز شیطنت‌آمیزی دراز شده و در انتظار حقوقش است. با انتشار این کتاب، یک راهنمای عالی، تمثیل های غنی و قانع کننده او را می توان بار دیگر درک کرد.

مترجم: زهرا طاهری