۱۰ تا از تاثیرگذارترین نابینایان جهان در طول تاریخ
هریت تابمن (۱۸۲۰- ۲۱ مارس ۱۹۱۳) مبارز علیه برده‌داری و یکی از موفقترین رهبران سازمان راه‌آهن سری بود. او در جوانی یک برده بود و به کانادا گریخته بود ولی به آمریکا بازگشت و به کمک صد‌ها برده سیاه‌پوست شتافت.
هلن کلر (۲۷ ژوئن ۱۸۸۰- یکم ژوئن ۱۹۶۸) نویسنده، فعال اجتماعی و مدرس آمریکایی نخستین فرد کر و لالی بود که در دانشگاه تحصیل کرد. او یک مدافع خستگی‌ناپذیر حقوق افراد معلول بود.
فرانکلین دلانو روزولت (۱۸۸۲- ۱۹۴۵) سی‌ودومین رئیس‌جمهوری ایالات متحده امریکا و یکی از محبوب‌ترینشان بود. روزولت معلولیت‌های متعددی از جمله اختلال در بینایی داشت که تا مدت‌ها اغلب مردم این کشور از وجود چنین مشکلی بی‌اطلاع بودند.
لوئیس بریل ( ۱۸۰۹- ۱۸۵۲) در سه سالگی چشم چپش به‌طور تصادفی با یکی از ابزار کارگاه آهنگری پدرش آسیب دید که باعث نابینایی این چشم او شد. وی به علت نفوذ عفونت به چشم راستش در سن ۴ سالگی بینایی خود را کاملا از دست داد. او خالق خط بریل است.
آندری بوچلی متولد ۱۹۵۸ در ۱۲ سالگی در یک تصادف در جریان بازی فوتبال نابینا شد. وی با وجود تسلط به پیانو، فلوت و ساکسیفون در مدرسه نابینایان ادامه تحصیل داد و دکترای حقوق دریافت کرد. بوچلی با ایتالیایی خواننده‌های مشهور اپرا چون پاواروتی نیز همکاری داشته است.
کلود مونته (۱۸۴۰- ۱۹۲۶) بنیانگذار نقاشی امپرسیونیست فرانسوی بود. تا سال ۱۹۰۷ همچنان مشهور بود اما کم‌کم مشکلات جدی‌اش آغاز شد و بینایی‌اش را از دست داد. حتی در شرایطی که وضعیت بینایی کلود روز به روز بد‌تر می‌شد، او هیچ‌گاه از نقاشی کردن دست نکشید. کلود مونت در پایان زندگی‌اش و در حالی که کاملا نابینا شده بود، یکی از مشهور‌ترین آثار خود با عنوان «نیلوفرهای آبی» را نقاشی کرد.
دکتر طه حسین، ادیب و محقق معاصر مصری، در سال ۱۸۸۹ (۱۳۰۷ قمری) در جنوب قاهره به دنیا آمد. در ۳ سالگی، بر اثر درمان غلط بیماری چشمی که به آن مبتلا شده بود بینایی خود را از دست داد.
جانی دپ بازیگر مطرح که کمتر بدون عینک دیده شده حدود سه سال پیش اعلام کرد چشم چپش فقط فاصله چند سانتی‌متری را می‌بیند، همه چیز کاملا تار است و هیچ وقت دید خوبی در چشم چپ نداشته است.
