دانه کاکائو در امپراتوری آزتک بسیار ارزشمند بود. در حقیقت، ارزش این دانه برای آنها به حدی زیاد بود که آن را به عنوان سکه پول در مراودات تجاری شان به کار می بردند و البته از آن برای تهیه نوشیدنی مورد علاقه و لاکچری خود نیز بهره می گرفتند. این دانه ها برای تهیه نوشیدنی های کاکائوی غلیظ استفاده می شد؛ و از آنجا که شکر نداشتند، به جایش از فلفل، پودر ذرت و ادویه استفاده می کردند.
آزتک ها عقیده داشتند که خدایی به نام «کتزالکواتل» (Quetzalcoatl) دانه کاکائو را از درخت زندگی برای انسان به ارمغان آورده و نیز به دلیل انجام همین کار تبعید شده است. وقتی که «هرنان کورتز» (فاتح اسپانیایی مکزیک و پرو در زمان کشف قاره آمریکا) از کشتی پیاده شد، آزتک ها پنداشتند که خدای شان بازگشته است؛ غافل از این که این خدای دروغین، دودمان امپراطوری شان را با آتش و خون، بر باد خواهد داد.
حتی لغت شکلات هم از لغت آزتکی «شکلاتل» آمده است.
