نکاتی جالب از زندگی مصریان باستان

موهای فراعنه مصر هیچ گاه دیده نمی‌شد زیرا آنان همیشه پوشش یا تاجی به نام nemes بر سر داشتند.

جهت جلوگیری از مزاحمت مگس ها پپی دوم همواره چندین خدمتکار آغشته به عسل را به همراه خود داشت.
زنان و مردان مصری آرایش می کردند- رنگ آرایش چشم معمولا سبز (ساخته شده از مس) یا مشکی (ساخته شده از سرب) بود. مصری ها معتقد بودند آرایش قدرت شفابخشی دارد. دراصل آرایش در ابتدا به عنوان محافظی در برابر آفتاب استفاده می شد تا وسیله ای برای زیبایی.

مردمان مصری اعم از مردان و زنان معتقد بودند که آرایش کردن سبب شفادهی می‌شود. به همین خاطر همواره آرایش میکردند. رنگ آرایش چشم معمولا سبز (ساخته شده از مس) یا مشکی (ساخته شده از سرب) بود. دراصل آرایش در ابتدا به عنوان محافظی در برابر آفتاب استفاده می شد تا وسیله ای برای زیبایی.

درحالیکه استفاده از آنتی بیوتیک ها از قرن بیستم شروع شد، در طب مردم قدیم استفاده از غذاهای فاسد یا خاک در درمان عفونت ها رواج داشت. مثلا در مصر باستان عفونت ها با استفاده از نان کپک زده درمان می شد.

شروع استفاده از آنتی بیوتیک ها در سراسر جهان در قرن ۲۰ میلادی بوده است. این در حالی بوده است که در طب مردم قدیم استفاده از غذاهای فاسد یا خاک در درمان عفونت ها رواج داشت. مثلا در مصر باستان عفونت ها با استفاده از نان کپک زده درمان می شد.

طبق رسومات و آداب مصریان بچه های مصری تا سن نوجوانی هیچ لباسی به تن نمی کردند. در آب و هوای گرم آنجا پوشیدن لباس لازم نبود. مردان بزرگسال دامن می پوشیدند درحالیکه زنان لباس کامل تری می پوشیدند.

طبقه ثروتمند و مرفه جامعه مصری بر روی سر خود کلاه گیس قرار می‌دادند. درحالیکه مردم طبقات دیگر یا یک تکه از موی خودشان را بلند می کردند یا دم خوک به سرشان وصل می کردند. پسرهای مصری تا سن ۱۲ سالگی سرشان را کامل می تراشیدند و فقط یه طره موی بلند را برای محافظت در برابر کک و شپش نگه می داشتند!
بر خلاف آنچه که در باور عموم وجود دارد، محققین با استفاده از شواهد و اسناد کشف کرده اند که سازندگان اهرام دراصل مصریانی بودند که به احتمال زیاد به استخدام دائمی فرعون درآمده بودند. نقاشی های فرسکو نشان می دهد که حداقل تعدادی از این کارگران به کار خود افتخار می کردند و گروه خود را «دوستان خوفو» می نامیدند و یا از اسامی دیگری استفاده می کردند که وفاداری شان را به فرعون نشان می داد.
بر اساس سنت های مصریان، وقتی جسدی را مومیایی می‌کردند،مغزش از میان یکی از سوراخ های بینی بیرون کشیده می شد و امعا و احشای بدنش برداشته می شد و درون کوزه هایی به نام canopic قرار داده می شد. هر قسمت بدن در یک کوزه مشخص قرار داده می شد. تنها عضو داخلی بدن که بیرون آورده نمی شد قلب بود زیرا مصری ها قلب را نشیمنگاه روح می دانستند.