بررسی نژاد های مردم ایران
در حال حاضر علاوه بر اقوامی که به زبان فارسی صحبت می کنند، گروه های نژادی دیگر از نظر زبانی که به آن تکلم می کنند به شش دسته تقسیم می شوند:
۱- ترکمنان: این مردمان بیشتر در شمال استان خراسان و شرق استان مازندران زندگی می کنند و از نظر شکل ظاهری شبیه به مردم چین و مغولستان هستند و در واقع از بقایای مهاجمانی که پیش از این به ایران حمله کرده اند، هستند. ترکمنان علاوه بر اقامتگاه های دایمی دارای خیمه هایی هستند که هنگام کوچ برپا می کنند. طوایف مهم ترکمنان شامل کوکلان و یموت (شامل تیره های جعفربای و اتابای) می شوند.
۲- ترک زبانان: این مردمان در بیشتر نقاط ایران پراکنده اند و بیشتر در منطقه آذربایجان زندگی می کنند. ترک زبانان از شاخه های اصیل آریایی هستند که در طول تاریخ بر اثر آمیزش با ترکان عثمانی و تیره های گرجی و قفقازی تغییرات زیادی در زبان آنها ایجاد شده است.
تعداد زیادی ایلات ترک زبان وجود دارد که عبارتند از:
قشقایی، ایل سون (شاهسون)، ارسبارانی و خلخالی. برخی قشقایی ها را از طوایف مغول و برخی از طوایف قدیمی آسیای صغیر (خلج) می دانند. اجداد قشقایی ها در ابتدا در قفقاز زندگی می کرده اند.
تیره های مهم قشقایی عبارت از: کشکولی، دره شولی و شش بلوکی هستند. قشقایی ها در فارس سکونت دارند. ایلات خمسه که در این ناحیه زندگی می کنند اینانلو، بهارلو و نفر هستند. ایلات ایل سون (شاهسون) و ارسبارانی و خلخالی ترک زبانان آذربایجان شرقی هستند.
۳-کردها : نژاد کرد که تعداد آنها حدود پنج میلیون نفر تخمین زده می شود در ایران، عراق، ترکیه و قفقاز زندگی می کنند. در ایران بزرگ ترین مرکز تمرکز کردها اردلان است که شامل آذربایجان غربی و کردستان است. اکثر آنها پیرو مذهب تسنن هستند و زبانشان شاخه ای از زبان فارسی است که از تیره هند و اروپایی منشعب می شود. طوایف کرد عبارتند از: مکری، گوران، کلهر، سنجابی، قبادی، زعفرانلو و شادلو.
۴-لرها : لرها در غرب رشته کوه های زاگرس و جنوب کردستان زندگی می کنند و بیشتر پیرو مذهب تشیع هستند. طوایف مهم لر عبارتند از: سگوند، ممسنی، لک، عشایر کهکیلویه و بویراحمد و بختیاری ها.
بختیاری ها ایلات کوچ کننده ای هستند که از نظر تعداد افراد کوچ کننده در ایران مقام اول را دارا هستند. بختیاری ها به دو ایل بزرگ هفت لنگ و چهارلنگ تقسیم می شوند. همچنین به چند تیره مانند دورکی، باباوی، راکی، بختیاری وند، دنیاران، بانکی و … تقسیم می شوند. نژاد آنها مخلوطی از لری و ترکی است.
۵-عرب زبانان: در خوزستان و سواحل و جزایر خلیج فارس ساکنند. اینان بر اثر مجاورت با کشورهای همسایه عرب زبان، پیوندهای نژادی و زبانی با آنان دارند. از ایلات عرب می توان به بنی طرف، بنی کعب، آل خمیس، آل حمیر، آل کثیر، صابیان، بنی صالح و بنی تمیم اشاره کرد.
۶- بلوچ ها: اگرچه بیشتر بلوچ ها در بلوچستان ساکن هستند، اما تعدادی از آنها نیز در سیستان، کرمان و کشور پاکستان زندگی می کنند. بلوچ ها به شیوه های مختلف امرار معاش می کنند. طوایف مهم بلوچ عبارتند از: یاراحمدزایی، میرعبدی، نارویی، ریگی، مارانی و مرادانی. آنان از اعقاب بلوچ های باستانی براهویی هستند که بر اثر تهاجم آریایی ها، به جنوب شرقی ایران رانده شدند.
براساس دایره المعارف مصور ایران و جهان
متاسفانه مقاله بدون هیچ پشتوانه فکری و منابعی سخن می گوید… ترک آریایی اصلا وجود ندارد.. ترکان همانند ترکمنان از سمت سرزمینهای مغولستان و شمال افغانستان به ایران کوچ کردند و رفته رفته به مناطق غرب ایران تا آناتولی که ترکیه امروزی باشد رسیدن…
تپور ها و آمارد ها رو نگفتین.
نژاد لر ها به ایلامیان و کاسیت ها مربوطه که این مناطق و محدوده ی مردم لر از کرمانشاه شروع میشه تا بندرعباس…
سه دیدگاه هنگام تغییر نام پادشاهی پارس یا عراق عجم و یا ممالک محروسه قاجار در سال ۱۳۰۶ به ایران
دیدگاه رایج در تهران
دیدگاه تهران فقط یک دیدگاه ناسیونالیستی و قومی و عقب گرا برای ابراز نزدیکی به هیتلر با گرایش نازیسم و نژادی
دیدگاه کابل
بزرگان و اندیشمندان در آریانای یونانی و یا همان ایران تاریخی و ایران شاهنامه فردوسی دو نظر داشتند
اول ،عده ای از بزرگان بر این تصور بودند که زنده شدن نام تاریخی افغانستان جعلی انگلیسی(تغییر نام به افغانستان سال ۱۹۱۹ م به تزویر انگلیس صغییر)
ایران به احیای کلان فرهنگ ایرانی و ایجاد پتانسیل برای ایجاد ایران بزرگ با محوریت فرهنگی و ملت سازی فرهنگی کمک خواهد نمود
در حالیکه دسته دوم معتقد بودند که عراق عجم( ایران بعد از سال ۱۳۰۶ با مرزهای فعلی) توان جهت دهی فرهنگی و ملت سازی در آن گستره وسیع را ندارد و نام مقدس ایران و آریانای ما را در همان جغرافیای کوچک عراق عجم در جهت عصبیت های عربی خویش محدود و جهت خواهد داد که متاسفانه گذشت زمان این نوع نگاه دوم را ثابت کرد
دیدگاه اتاق های فکر فراماسونری و صهیونیسم جهانی
صهیونیسم جهانی از اینکه ایران بزرگی با محوریت ملت سازی فرهنگی شکل بگیرد که مرزهایش از فرارودان تا خراسان بزرگ(افغانستان جعلی انگلیسی) و با مرکزیت عراق عجم شکل گیرد شدید دچار نگرانی گشتند و لذا بعد از مدتها تزویر ،حیله را در دو مسئله دیدند
۱) به نام ایران جهت نژادی دادند و با توهمی به نام آریایی بودن ملت سازی ما را از مسیر فرهنگی در سوی عصبیت های عربی اعراب جاهل ۱۵۰۰ سال پیش که به عشیره و عرق و عصب خویش میبالیدند جهت دادند.
۲) با ترویج حس انحصار طلبی در ذهن باشنده عراق عجم ،جغرافیای ایران را از طریق تاریخ تاریخ نویسان بهایی و یهودیان انوسی خویش را در همین جغرافیای کوچک عراق عجم(ایران فعلی) محدود کردن.
فلات بزرگ ایران در قبل از اسلام شامل دو قسمت مهم بوده بلاد پارس یا عراقین(عراق عجم و عراق عرب) که شامل ایران فعلی و عراق بوده
و ایران(اریانا) که با مرکزیت افغانستان امروزی بوده و فرارودان و کشمیر را هم گاها شامل میشده.
منابع
لغت نامه دهخدا تعریف آریانا
ترسیم مرزهای ایران در شاهنامه در نامه گرشاسب به گودرز
عهدنامه ترکمنچای و گلستان به روسی
سفرنامه ناصرخسرو قبادیانی بلخی و اشاره به عراق عجم( ایران فعلی)
سفرنامه ابن بطوطه مغربی
سفرنامه مارکوپلو و سفرنامه های جهانگردان اروپایی از زمان صفویه تا قاجار
آریایی
نژاد آریا از جایی در شمال آسیای مرکزی به طرف جنوب و جنوب شرق و غرب هزاران سال پیش از میلاد مسیح کوچیدند و این در حالی بود که در غرب آسیا خصوصا عراق عجم(ایران امروزی) نژادهای آسیای غربی بسیار سکونت داشتند و دارای تمدن‌های نخستین بودند که از جمله آنها کاسوها،اقوام عیلامی، کاسی، لولویی، کادوسی و تپوری ،سومری ،آشوری و اقوام بومی گیلان و مازندران
و لذا بعد از ورود اریایها،اینها با آریایی‌ها در آمیختند و همچنین بعد از اسلام بدلیل اختلاط شدید با عراق عرب ژن عربی هم با آن اضافه شد و بعد از قرن ششم حضور ترک و مغول
ولی ایران تاریخی ،ایرانویچ (افغانستان جعلی انگلیسی) در هنگام ورود اریایها تقریبا خالی از سکنه بود و لذا برای همین در کتب هندیان و هند و اروپایی‌ها هم از آن به عنوان ایرانویچ یاد شده و فردوسی و دیگر شاهنامه ها آنرا ایران خواندند الان هم بیش از ۸۰ درصد ایران تاریخی(افغانستان جعلی انگلیسی،) از اریایهای بدون اختلاط نژادی شامل پشتونها،تاجیک ها ،نورستانیها و پشه یها و دلیلش هم موقعیت کوهستانی آن بود که اقوام مهاجم تمایلی به ساکن شدن نشان نمی دادند.
و ۱۵ درصد هزارها شرقی هم بدلیل تفاوت مذهب با دیگر نژادها آمیختگی نداشتند و ۵ درصد ازبک هم بدلیل تفاوت زبانی
حالا ما ایران تاریخی با وجود اکثریت نژاد آریایی مان اینقدر در طبل آریایی بودن نمی کوبیم که متاسفانه عراق عجم که اصلا آریایی نیست و بیشترین شباهات را به همان عراق و سوریه و لبنان و کشورهای حاشیه خلیج فارس دارد دچار توهم آریایی بودن شده.