ریو گوان سان (۱۶ دسامبر ۱۹۰۲- ۲۸ سپتامبر ۱۹۲۰) که با نام یو گوان سان نیز شناخته می شود، سازماندهی کننده ی حرکتی بود که در نهایت به جنبش اول مارچ در برابر حکومت استعماری امپرالیسم ژاپن در کره در جنوب چانگ چونگ انجامید. جنبش اول مارس به عنوان یک تظاهرات صلح آمیز توسط مردم کره بر علیه حکومت ژاپنی ها شناخته می شود. ریو گوان سان یکی از شناخته شده ترین شرکت کنندگان در آن تظاهرات بود و سرانجام به نمادی برای مبارزه ی کره ای ها برای استقلال بدل گشت.

 

 

دوران کودکی و  آموزش :

ریو گوان سان در ۱۶ دسامبر سال ۱۹۰۲ در شهر چونان به دنیا آمد. او دختر خوش قلبی بود که توسط همه مورد عشق و محبت قرار می گرفت. از ابتدای کودکی پدر گوان سان او را تشویق می کرد تا اعتقاد به خداوند و عزت ملی کره را در خود بپروراند. او به عنوان یک کودک باهوش شناخته می شد و می توانست قطعات تورات را فقط با یکبار شنیدن به خاطر بسپارد. یکی از معلمانش به نام آلیس شارپ او را به دانشگاه زنان ایهوا در سئول که امروزه با نام دانشگاه ایهوا شناخته می شود، معرفی کرد. او توانست از طریق یک برنامه بورس تحصیلی که دریافت کننده را ملزم می کرد بعد از فارغ التحصیلی به عنوان معلم کار کند، به آن دانشگاه وارد شود. در سال ۱۹۱۹، در حالی که وی دانش اموز دبیرستان آن دانشگاه بود، او شاهد اغاز جنبش اول مارس بود. گوان سان به همراه یک گروه پنج نفره در این جنبش شرکت کرد و در تظاهرات منعقد شده در سئول حضور به هم رساند. در دهم مارس ۱۹۱۹، تمامی مدارس از جمله مدرسه زنان ایهوا موقتا توسط فرمانداری کل کره بسته شد و گوان سان به خانه اش در چونان بازگشت.

فعالیت های سیاسی:

تظاهرات استقلال:

در اول مارس سال ۱۹۱۹، سئول با راهپیمایی مردم از سراسر کشور در اعتراض به دخالت ژاپن در کره لبریز شد. گوان سان بعد از اینکه دولت ژاپن دستور داد تمامی مدارس به علت تظاهرات در حال افزایش استقلال طلبانه بسته شوند، سئول را ترک کرد.او به خانه اش در جی ریونگ ری بازگشت در حالی که در آنجا نقش فعالانه تری را در جنبش های اعتراضی بر عهده گرفت.

تظاهرات بازار اونه و بازداشت:

به همراه خانواده اش، گوان سان شروع به تهییج نارضایتی عمومی بر علیه اشغال گری ژاپن نمود. او به کلیساها رفت تا به دیگران در مورد تظاهرات در سئول بگوید و به همراه چو این وو و کیم گو اونگ طرح یک تظاهرات استقلال طلبانه را ریخت. او روستا به روستا برای اطلاع رسانی به ساکنان محلی در مورد جنبش اول مارس در سئول و تشویق آنها برای پیوستن به حرکت سفر نمود. در ۳۱ مارس، شب قبل از تظاهرات، او در بالای کوه مه بونگ آتشی برای اطلاع رسانی روشن کرد و با این کار مردم اطراف منطقه را برای پیوستن به تظاهرات جمع اوری نمود. این حرکت شامل مردم شهرهای همسایه از جمله یونگی، چونگجو، چونان و جین چون می شد. تظاهرات در اول آوریل ۱۹۱۹ در ساعت 9 صبح با حضور حدود ۳۰۰۰ تظاهر کننده در بازار اونه به وقوع پیوست. یو به آنها پرچم ملی (ته گوک گی) را که خوش کشیده بود داد.

تظاهر کنندگان فریاد می زدند ” زنده باید استقلال کره !”. در ساعت ۱ بعد از ظهر، پلیس ژاپن با دستگیری ریو و چندین تظاهر کننده دیگر وارد عمل شد. آشفتگی هایی به دنبال این اقدام ایجاد شد و تیراندازی های انجام گرفته منجر به کشته شدن والدین گوان سان و زخمی شدن جو این وون شد. تظاهرات بازار اونه منجر به کشته شدن ۱۹ نفر و زخمی شدن ۳۰ تن دیگر توسط ارتش ژاپن شد.

پلیس ژاپن به گوان سان پیشنهاد داد تا در عوض پذیرش جرم و همکاری اش در پیدا کردن دیگر مشارکت کنندگان در تظاهرات ، یک محکومیت سبک تر برای وی در نظر بگیرند. اما او حتی بعد از شکنجه شدن نیز افشای مکان و هویت دیگر شرکت کنندگان در تظاهرات را رد نمود. به تلافی فعالیت های سرکشانه وی، ژاپنی ها خانه ی خانواده او را با خاک یکسان نمودند. عمویش یو جونگ مو در حالی که جسد بی جان برادرش را به نشانه اعتراض حمل می کرد، برای شکایت به مرکز فرماندهی پلیس رفت. او به خاطر رفتارهایش به سه سال حبس محکوم شد.

 

 

زندانی شدن و شکنجه:

یو والدینش را پیش چشمان خود از دست داد و به شدت توسط پلیس ژاپن شکنجه شد. اما او بر پلیس غرید و ادعا کرد که وی تظاهرات را از شروع تا پایان هدایت کرده است و از پلیس خواست تا به بقیه مردم بیگناه اجازه دهد تا آزاد شوند.

بعد از دستگیری گوان سان، او ابتدا در ایستگاه پلیش نظامی ژاپن در چونان در بازداشت نگه داشته شده و سپس به زندان ایستگاه پلیس گونگجو منتقل شد. در محکمه، گوان سان ادعا کرد که اقدامات توسط حکومت استعماری ژاپن و قانون فرمانداری کره کنترل شده و تحت نظارت قاضی مخصوص ژاپن بوده است. علی رغم تلاش های وی برای به دست اوردن چیزی که فکر می کرد یک محاکمه عادلانه می باشد، گوان سان به دلیل اغتشاش و تخطی از قوانین امنیتی گناه کار شناخته شد و به ۵ سال حبس در زندان سوته مون محکوم شد. در خلال دوران حبسش، گوان سان به حمایت از جنبش استقلال کره ادامه داد که باعث شد وی چندین بار توسط افسران ژاپنی زندان مجازات شود.

در اول مارس ۱۹۲۰، گوان سان برای یادبود اولین سالگرد جنبش استقلال طلبانه اول مارس، به همراه هم سلولی هایش تدارک یک تظاهرات بزرگ را دید. به دلیل ادامه ی تظاهرات اعتراض گونه ی وی، گوان سان به یک زندانی زیر زمینی و متفاوت برده شد و سه ماه قبل از آزادی اش در ۲۸ سپتامبر ۱۹۲۰ به دلیل عوارض ناشی از شکنجه و کتک هایی که خورده بود، فوت کرد. بر اساس مدارکی که در نوامبر ۲۰۱۱ پیدا شد، از ۴۵ هزار نفری که در آن زمان در ارتباط با اعتراضات دستگیر شده بودند، ۷۵۰۰ نفر در دستان مسئولین ژاپنی کشته شده بودند.

 

 

بعد از مرگ:

مقامات زندان ژاپن در ابتدا از تحویل جسد گوان سان به دلیل مخفی نمودن مدارک شکنجه طفره می رفتند. سرانجام مسئولین به دلیل تهدیداتی که توسط دو تن از معلمان مدرسه ی سابق گوان سان در مورد افشای عمومی سو ظن هایی که در مورد شکنجه می رفت شده بود، بدن گوان سان را در داخل یک محفظه ی نفت تحویل دادند. در ۱۴ اکتبر سال ۱۹۲۰، مراسم تشعیع جنازه گوان سان در کلیسای جونگ دونگ توسط وزیر کیم جونگ وو انجام شد و جسد وی در گورستان عمومی ایته وون که بعدها تخریب شد، به خاک سپرده شد.

در طول عمر کوتاهش، او هرگز در انجام چیزی که اعتقاد داشت صحیح است، به خود تردیدی راه نداد. یو برای همیشه به عنوان زنی از خودگذشته با عزمی خلل ناپذیر در یادهای مردم کره باقی خواهد ماند.

آخرین جمله یو گوان سان قبل از مرگ:

“حتی اگر ناخن های من پاره شود،بینی و گوش های من از بدن جدا شوند و بازوها و پاهای من خورد شوند،این دردهای فیزیکی با درد از دست دادن کشورم قابل مقایسه نیست.تنها افسوس من این است که قادر نبودم جانم را بیشتر وقف کشورم کنم.”

داستانی تامل برانگیز در مورد یو گوان سان:

زنی با یک بچه در زندانی که یو گوان سان در ان حضور داشتند، زندانی بود. زمانی که کودک سرما خورد، گوان سان نگران بود که پوشک تر باعث شود کودک مریض تر شود. بنابراین او پوشک را دور خودش میپیچید و قبل از دادن به کودک ، ان را کاملا خشک می کرد.