پادشاه چاته، هفتمین سلطان گوگوریو

پادشاه چاته (۷۱- ۱۶۵ ، حکومت: ۱۴۶ – ۱۶۵) هفتمین حاکم امپراطوری گوگوریو بود. نامش را سوسونگ ذکر کرده اند و برادر جوان تر سلف و سلطان ششم گوگوریو یعنی پادشاه تجو به حساب می آمد.

اگرچه نام همسرش مشخص نیست، اما او حداقل یک پسر به نام شاهزاده چوان داشت که پس از جلوس پادشاه سین ته به تخت سلطنت از قصر گریخت. چوان بعدها از پادشاه خواست تا از جان وی بگذرد و مورد عفو قرار گرفت.

مقدمه و رسیدن به سلطنت

در خلال سلطنت برادرش در سال ۱۲۱، چاته با موفقیت قوای مهاجم دودمان هان جدید را شکست داد. به علت خدمات متمایز در جنگ، وی توانست دربار و امور نظامی کشور را در راستای مدیریت امورات کشوری به نفع خویش کنترل کند. به پشتیبانی قدرت زیادش در دربار، او به جایگاه برادرش طمع ورزید. چاته کوشید تا با حامیانش سلطنت را غصب کند. این تلاش در حالی بود که پادشاه سابق تجو بدین نتیجه رسیده بود که سلطنت را به برادر جاه طلبش واگذار کند. برخی از ملازمان پادشاه به شدت با این رویه مخالفت کردند. اما چاته معارضین منجمله گو بوک جانگ را کشت و سرانجام سلطنت را از پادشاه تجو گرفت، پادشاهی که انتخابی به جز استعفا نداشت. اگرچه او کهولت سن تجو را چرایی واگذاری سلطنت اعلام کرد، اما خود چاته در سال ۱۴۶ و در زمان به عهده گرفتن پادشاهی ۷۵ ساله بود.

دوران سلطنت پادشاه چاته

بر پایه روند پادشاه شدن وی، گمان می رود که چاته به طرز باور نکردنی بسیار جاه طلب بوده باشد. منابع تاریخی می گویند که چاته پادشاهی شجاع و با وقار بود اما بخشندگی زیادی نداشت. بسیاری معتقدند که او نسبتا ظالم بوده است زیرا بعد از پادشاه شدن  و در روند محکم کردن جایگاهش در اریکه قدرت، چاته دو پسر تجو و برادر زاده های خویش را به قتل رسانده است. او همچنین یکی از برادرانش را مجبور کرد خودکشی کند و به برادر جوان ترش بک گو (که بعدها پادشاه سین ته لقب گرفت) ستم رو داشت.

اگرچه پادشاه چاته توانست قدرت سلطنتی را از طریق پاکسازی های بی رحمانه خویشاوندان خود تقویت کند، اما بلایای طبیعی مکررا به وقوع پیوست و نا آرامی های اجتماعی در طی سلطنتش ادامه یافت. حکومت ظالمانه ۱۹ ساله او در سال ۱۶۵ میلادی به پایان رسید. این مهم در زمانیکه چاته توسط یکی از زیر دستانش به نام میونگ نیم داپ بو به قتل رسید، به وقوع پیوست.

در طی دوران سلطنت ناگوار پادشاه چاته، برادرش بک گو خود را در کوهستان ها پنهان کرد و زندگی در انزوا را برگزید. اما بک گو پس از مرگ پادشاه به دربار فرخوانده شد و پادشاه سین ته لقب گرفت. اما یادبودهای سه پادشاهی تصریح می کند که سین ته سلفش پادشاه چاته را از سر راهش برداشته است.