زندگینامه و اختراعات توماس ادیسون

نابغه‌ای با بیش از 1000 اختراع

آخرین بروزرسانی ۲۹ اسفند ۱۳۹۷ 36,469 0

داستان زندگی ادیسون

۸۶ سال پیش در چنین روزی مشهورترین مخترع تاریخ معاصر آخرین در خواست ثبت اختراع خود را که “وسیلهٔ نگهدارندهٔ اشیاء هنگام آبکاری” بود را به ادارهٔ ثبت اختراعات فرستاد اما عمرش کفاف نداد که زنده بماند و پاسخ را دریافت کند. برای آشنایی با زندگی این مخترع افسانه ای با این مقاله از تاریخ ما همراه باشید.

بی شک زندگی امروز ما شکل دیگری داشت اگر “توماس آلوا ادیسون” امریکایی پا به این جهان نگذاشته بود؛ این خالق شگفت انگیز، زندگی امروز را در زمینه‌های بیشماری با دستگاه‌های بدیع خود که از آزمایشگاه “نیوجرسی” بیرون می‌آمد تغییر داد.

ادیسون که در کودکی به خاطر آنکه اولیای مدرسه او را دانش آموزی خنگ و خرابکار می‌دانستند از مدرسه اخراج شده بود و در خانه زیر نظر مادرش آموزش می دید از قضا یکی از نوابغ زمان خود از آب درآمد. این مخترع در طول زندگی با خلاقیت، جسارت، کنجکاوی و پشتکار مثال زدنی دست به کارهای بزرگی زد تا جایی که مورخان می‌گویند ۱۰۹۳ امتیاز ثبت اختراع در آمریکا و ۱۲۰۰ اختراع ثبت شده در دیگر کشورها به نام اوست.

این آمار عجیب یعنی تقریبا در هر دو هفته یک بار او در خواست امتیاز حق ثبت یک اختراع را داشته است؛ هر چند برخی از اختراعات او منحصر بفرد نبود و او در برخی از اختراعات خود با بعضی از مخترعان دیگر درگیری داشت اما واقعیت آن است که نبوغ و خلاقیت در ادیسون به اوج رسیده بود.

به گفته مورخان اولین اختراع ثبت شده توماس ادیسون، یک دستگاه برای شمارش اتوماتیک رای بود که او در ۲۱ سالگی ساخت، ولی نتوانست آن را بفروشد. با این حال کمتر ۶ سال بعد او نوعی تلگراف چاپی اختراع کرد که توانست آن را به قیمت ۴ هزار دلار بفروشد و با پول آن یک کارگاه و آزمایشگاه شخصی در “نیوجرسی” راه اندازی کند.

کارگاه ادیسون در نیوجرسی مبدا شمار زیادی از اختراعاتی شد که برخی از آنها زندگی مردم آن عصر را دستخوش تغییر کرد؛ لامپ الکتریکی، دهنی زغالی تلفن، ماشین چاپ، میکروفن، گرامافون، دیکتافون، کینتوسکوپ (نوعی دستگاه نمایش فیلم)، دینام موتور و لاستیک مصنوعی از جمله مهمترین اختراعاتی هستند که در کارگاه نیوجرسی ساخته شدند.

ادیسون و سینما

در سال ۱۸۸۹ یکی از کارمندان شرکت ادیسون به اسم ویلیام کندی دیکسون نوعی دستگاه نمایش فیلم اختراع کرد که پنج سال بعد (۱۸۹۴) با نام تجاری کینه‌توسکوپ (متحرک نما) در نیویورک به معرض نمایش گذاشته شد. کینه‌توسکوپ دستگاهی بود که هرکس از سوراخ آن به درون می‌نگریست و دسته‌ای را می‌چرخاند، تصاویر متحرکی را مشاهده می‌کرد. این وسیله ابتدا به‌عنوان مکمل گرامافون و برای رونق بخشیدن به بازار آن طراحی شده بود و هدف آن بود که با افزودن امکان تماشای عکس متحرک، بر جذابیت گرامافون نزد خریداران افزوده شود.

با وجود اهمیت این اختراع، ادیسون یا دیکسون را نمی‌توان پایه‌گذار سینما دانست؛ کینه‌توسکوپ آن‌ها بیشتر به ماشین «شهر فرنگ» شبیه بود و دریک زمان بیش از یک نفر نمی‌توانست از آن استفاده کند. چنین دستگاهی در عصر جدید که تودهٔ مردم به هیجان و سرگرمی‌های دسته‌جمعی نیاز داشتند چندان به کار نمی‌آمد. ایدهٔ بزرگ کردن تصاویر و بکارگیری پردهٔ نمایش هرگز به ذهن ادیسون نرسید چون همان‌طور که گفتیم از اختراع کینه‌توسکوپ مقصود دیگری داشت ولی حدود یک سال بعد لویی لومیر صنعتگر ثروتمند فرانسوی با ساختن دوربین فیلم‌برداری و پروژکتور و افتتاح اولین سالن سینما در گراند کافه پاریس (۲۸ دسامبر ۱۸۹۵) نخستین گام‌ها را برای علاقه‌مند کردن مردم به این پدیدهٔ نو برداشت. پس از گذشت چند سال، سالن‌های نمایش فیلم در اروپا و آمریکا آن قدر فراوان شده بود که ادیسون نیز چاره‌ای جز پیوستن به این جریان و کنار گذاشتن سینمای تک نفره‌اش ندید.

ادیسون در تبدیل سینما به رسانه‌ای همگانی و صنعتی سودآور نقش مؤثری ایفا کرده‌است. فیلم استاندارد ۳۵ میلی‌متری با چهار روزنه در لبهٔ هر فریم که هنوز مورد استفاده قرار می‌گیرد از یادگارهای ادیسون است. وی همچنین مؤسس اولین استودیوی فیلمسازی دنیا (بلک ماریا در ایالت نیوجرسی) است. نخستین فیلم کپی رایت شدهٔ تاریخ سینما با عنوان «عطسهٔ فرد اُت» در این استودیو ساخته شد. همچنین فیلم فرانکنشتاین (۱۹۱۰) نیز در استودیو و شرکت فیلم‌سازی وی ساخته شده‌است.

علت مرگ توماس ادیسون

مخترع خستگی ناپذیر که توانست در دوران زندگی خود بسیاری از اختراعاتش را به تولید انبوه برساند سرانجام در اکتبر ۱۹۳۱ در حالیکه درخوست ثبت اختراع آخرین ساخته خود را ارائه کرده بود در ۸۴ سالگی از دنیا رفت. او به مرگ طبیعی و بر اثر کهولت سن در گذشت.

دین و مذهب توماس ادیسون

توماس ادیسون بیان کرده‌بود که به خدای متکلمان اعتقاد ندارد و آنچه که دیگران خدا می‌خوانند را طبیعت می‌نامد ولی قائل به وجود یک دانشمند بلندمرتبه است و شکی در وجود آن ندارد همچنین وی ادیان را کاملاً پوچ و توهم خوانده‌بود.