خودروی پلیس ایران از دهه ۲۰ تا ۵۰

سیر تحول خودرو‌های پلیس طی ۷۰ سال اخیر جالب است. از دهه ۱۳۲۰ که خودرو‌های آلمانی، انگلیسی و آمریکایی به خدمت شهربانی کل کشور درآمدند تا امروز که از بنز، پژو و زانتیا برای کار‌های مربوطه استفاده می‌شود، شاید کمتر کسی به نوع خودرو‌ها و تجهیزات به‌کار رفته در آن‌ها توجه کرده باشد، ولی آنچه مسلم است اینکه صرف‌نظر از قدمت طولانی استفاده از خودرو در این بخش تنها ظرف چند سال اخیر شاهد ارتقای تجهیزات در این خودرو‌ها بوده‌ایم.

به عبارت دیگر خودرو‌های پلیس شاید بیش از ۶۰ سال جز به چراغ‌های گردان، بی‌سیم و بلندگو به چیز دیگری مجهز نبوده‌اند، اما امروز به سیستم‌هایی نظیر دوربین‌های خودکار، دستگاه‌های GPS، لوازم تشخیص مصرف نوشابه‌های الکلی توسط رانندگان، امکانات ماهواره‌ای، رایانه‌ای و… تجهیز شده‌اند. در ادامه به سیر تحول این خودرو‌ها اشاره می‌کنیم.

دهه ۱۳۲۰
مدلی از بنز قدیمی، حدود ۶۷ سال پیش یعنی در سال ۱۹۴۰ میلادی ساخته و برای به‌کارگیری در شهربانی روانه تهران شد. در آن روزگار هنوز خودرو‌های پلیس به چرا‌غ‌های گردان، بی‌سیم و بلندگو مجهز نشده بودند.

دهه ۱۳۳۰
فولکس واگن قورباغه‌ای شکل با دو رنگ مشکی و سفید که به یک چراغ‌گردان آبی رنگ و یک دستگاه بی‌سیم با برد محدود مجهز شده بود از جمله وسایل نقلیه مورد‌استفاده پلیس راهنمایی و رانندگی در آن زمان بود. این خودرو هم‌اکنون در پارکینگ نیروی انتظامی خاک می‌خورد.

خودرو دیگری که در این دهه به‌کار گرفته شد، بنز بود. در این دو دهه شهربانی کل کشور تقریبا تمام دوران حکومت پهلوی اول و ابتدای دوره پهلوی دوم را با خودرو‌های آلمانی سپری کرد.

دهه ۱۳۴۰
دهه ۱۳۴۰ را باید تقریبا آغاز دوباره ورود خودرو‌های آمریکایی به این عرصه دانست. دوج‌های کرنت ۶‌سیلندر ساخت کشور آمریکا با پلاک‌های سه رقمی دست‌نویس که حداکثر سرعت آن‌ها به ۲۰۰ کیلومتر در ساعت می‌رسید از سال ۱۳۴۶ تا ۱۳۵۴ مورد استفاده قرار گرفتند.

دوج کرنت دارای یک بلندگوی کوچک بود که بر روی گلگیر جلو و کنار کاپوت نصب می‌شد و مجهز به یک بی‌سیم دستی، چند پروژکتور و یک چراغ‌گردان ثابت بود. [دهه ۴۰ همان دهه‌ای است که افسران زن با موتورسیکلت در سطح شهر تهران تردد می‌کردند (سال ۱۳۴۶) و ضمن راهنمایی خودرو‌ها بعضا آن‌ها را جریمه نیز می‌کردند.]

دهه ۱۳۵۰
در تمام دهه ۱۳۵۰ در کنار لندروور انگلیسی خودرو‌های آمریکایی بیوک، شورولت‌رویال و بنز‌۲۳۰ به‌کار گرفته شدند. بنز۲۳۰ با چراغ‌های جلو عمودی شش سیلندر بودند و حداکثر سرعت آن‌ها برای این کار ۲۲۰ کیلومتر در ساعت تنظیم شده بود؛ این خودرو‌های آلمانی از سال ۱۳۵۰ تا ۱۳۵۶ در شهربانی ایران خدمت کردند.