مقدمه و تشکیل حکومت
اتابکان فارس که به سلغریان یا اتابکان سلغری معروف اند حدود ۱۴۰ سال از ۵۴۳ تا ۶۸۳ ه.ق بر فارس بزرگ (که وسعتی به مراتب بیشتر از استان فارس کنونی داشت) حکومت کردند فرمانروایان این سلسله محلی یازده نفر بودند. این سلسله در تاریخ تحولات سیاسی نظامی اقتصادی و فرهنگی نواحی جنوبی ایران نقش زیادی داشت. از آنجا که شاعر شهیر ایران سعدی شیرازی در عهد سلغریان با احترام تمام می زیست و از فرمانروایان سلغری به نیکی یاد کرده است، سلسله اتابکان سلغری در تاریخ فرهنگی ایران نیز شهرت دارد.
به نوشته حافظ ابرو ترکمانان سلغری در زمان حکومت سلجوقیان از سرزمین قبچاق به ایران وارد و جمعی از آنان در کوه گیلویه (کهگیلویه) ساکن شدند. چندی بعد به دنبال اوضاعی که در فارس حاکم شد زمینه برای ورود ترکمانان سلغری به عرصه سیاسی فراهم گشت. ماجرا به این صورت بود که امیر بوزابه که بر فارس و خوزستان حکومت داشت به قصد تسلط بر قلمرو سلطان مسعود سلجوقی در عراق عجم در سال ۵۴۲ ه.ق با فرمانروای سلجوقی به نبرد پرداخت اما در معرکه جنگ اسیر شد و به فرمان سلطان مسعود به قتل رسید. پس از کشته شدن امیر بوزابه، حکومت فارس به ملکشاه فرزند سلطان محمود سلجوقی واگذار شد اما در سال ۵۴۳ ه.ق یکی از سران ترکمانان سلغری به نام سنقر (سنغر) بن مودود بر ضد ملکشاه بن محمود سلجوقی علم طغیان برافراشت لشکریان ملکشاه بن محمود توسط نیروهای نظامی سنقر بن مودود شکست خوردند و متواری گشتند حکومت سلجوقیان بر فارس به پایان رسید.
