به پهلوى ((خورتک اوستا)) یعنى ((اوستا کوچک )) نامیده مى شد. این بخش از((اوستا)) (پنجمین قسمت ) توسط موبد معروف عصر ساسانى ((آذر پادماراسپند))(نگهبان آتش ) تدوین شد. این کتاب شامل : ادعیه ، نیایش ، نماز، مناجات ایام مختلف وجنبشهاى دینى ، مراسم ازدواج و مرگ ، ایام خوشى و ناخوشى ، کفار گناهان ، رفعحاجات و… مى باشد .
((نماز)) در آئین زرتشت به سه نام آمد است : ۱ اشم و هو، ۲ نیااَهو، ۳ ینگهه هاتم . مطالب نماز، منظوم است که قبلا جزء ((گاتها))بوده است و از اهمیت ویژه اى برخوردار مى باشد.
کمربستن یا نیرنگ کشتى بستن . هر زرتشتى باید از هفت سالگى کشتى ببندد و ((سدره )) بپوشد. این کمربند از هفتاد و دو رشته نخ پشم گوسفند سفید به وسیله زن موبد بافته مى شود. این کمربند به شش رشته از دوازده نخ تشکیل شده ، بافته مى شود. این هفتاد و دو نخ ، رشته هاى کالبد انسان را از گزند شیاطین محفوظ مى دارد. ((سدره )) عبارت است از لباس سفیدى که با ۹ تکه پارچه دوخته شده و طى مراسم ویژه اى که به دعاى موبد همراه است ، بر تن کودک مى نمایند. گویا این رسم قبل از زرتشت نیز وجود داشته است .
دعاى ((چرکرت دینیک )) را در مراسم مختلفه مى خوانند. نسخه اى از این دعا در سال ۱۷۵۴ میلادى بدست آمد. لذا برخى معتقدند که این دعا جعلى است زیرا در اوستا نیامده است .
دعاى سروش باژ مانند سایر ادعیه از قسمتهاى مختلف اوستا جمع آورى شده است که پس از خواب زیر لب آهسته خوانده مى شود. ((باژ)) یعنى ((زمزمه کردن )) و ((سروش )) از فرشتگان است . این دعا در پنج بند براى توبه از گناهان نیز خوانده مى شود. ((هوشیارم )) به معناى ((سحرگاهى )) دعائى است از قطعات ((اوستا)) (ازیسنا گرفته شده ) که شامل پنج بند مى باشد.
((پنج نیایش )) دعا و نمازى است که مخصوص خورشید، ماه ، مهر، آب و آتش مى باشد. این دعا را از((یشت ها)) گرفته اند. ((پنجگاه )) دعائى است که در شبانه روز پنج بار خواند مى شود ((ائوگمه ئیجا))؛ شامل ۲۹ دعا که پنج تاى آن از ((اوستا)) گرفته شده است . در این رساله آمده است که هیچ کس حتى موبدان و پادشاهان از مرگ نمى توانند فرار کنند، که اگر کسى مى توانست ، باید ((کیومرث )) که سه هزار سال جهان را از آسیب نگاه داشت ، و ((هوشنگ )) که ۳/۲ اهریمنان را نابود کرد، و ((جمشید)) که ۶۱۶ سال و ۶ ماه و ۱۳ روز جهان را از مرگ بازداشت و ((ضحاک )) که هزار سال و نیم روز جهان را دچار بدبختى کرد، از مرگ مى گریختند. پس مرگ به سراغ همه خواهند آمد.
((سى روزه ))؛ این قسمت نیز از ((اوستا))گرفته شده است . هر روز از این سى روز مربوط به یک فرشته است .
((ارتاویرافنامک )) از کتب معتبره زبان پهلوى است . ((ارداویراف )) یکى از موبدانمشهور دوره اردشیر پاپکان و شاپور اول بود. گویند وى براى رفتن به ((معراج ))توسط هفت ((موبد)) بزرگ برگزیده شد و براى پیمودن این سفر روحانى وضوءگرفت و غسل کرد و معجون خواب آورى به نام ((منگ کشتاسبى )) بخورد و… هفت شبانهروز به معراج رفت و از محل آتشکده ((آذر تیغ )) قدم به جهان دیگر گذارد و از طبقاتگوناگون بهشت و جهنم دیدن کرد و مجازات گناهکاران را دید و جایگاه مردان پاک وانجمن ((اهورا مزدا)) و ((امشاسپندان )) و ((زرتشت )) را مشاهده کرد. در طى این سفر کدو فرشته به نام ((سروش )) یا ((جبرائیل )) و ((آذر)) او را راهنمائى مى کردند. او((پل صراط چسنوات )) را نیز دید
