پادشاه سینمون

سینمون از شیلا (حکومت: ۶۸۱ – ۶۹۲) سی و یکمین پادشاه شیلا بود. شیلا حکومتی کره ای به شمار می رفت که از جنوب غربی شبه جزیره کره ظهور کرد و در اواسط قرن هفتم میلادی بیشتر شبه جزیره کره را تحت لوای خویش متحد نمود. او پسر ارشد مونمو پادشاه متحد کننده شیلا و ملکه جه یویی بود. مشخصه دوران سلطنت سینمون تلاش هایش برای استحکام اختیارات سلطنتی پس از اتحاد سه پادشاهی و سازماندهی مجدد و قاعده مند سازی دستگاه های حکومتی دولت شیلا که به تازگی وسعت یافته بود می باشد.

رسیدن سینمون به تخت سلطنت:

سینمون در سال ۶۶۵ توسط پدرش مونمو به عنوان ولیعهد برگزیده شد. مونمو در بستر مرگش اختیارات خویش را به پسرش شاهزاده سینمون واگذار کرد و گفت: ” کشور در هیچ زمانی نباید بدون یک پادشاه باشد. اجازه دهید شاهزاده قبل از اینکه تابوت مرا داشته باشد تاج سلطنتم را در اختیار بگیرد.” مونمو ساخت معبد گامیونسا را در ۵۰۰ متری دریای شرقی برای تضمین محافظت بودا از کشور در برابر دزدان دریایی شروع کرده بود. سینمون این معبد را تکمیل و آن را به پدرش تقدیم کرد. چیزی از گامیونسا به جز دو پاگودای سنگی باقی نمانده است. پاگوداها که ۱۳.۴ متر ارتفاع دارند، مرتفع ترین پاگوداهای سه طبقه سنگی از زمان دودمان شیلا به شمار می روند و به عنوان گنج ملی شماره ۱۱۲ ثبت شده اند.

او بلافاصله پس از اتحاد شبه جزیره توسط شیلا به قدرت رسید. شیلا این مهم را به واسطه غلبه بر رقبای بکجه ای و گوگوریویی با کمک نظامی از جانب دودمان چینی تانگ و سپس ممانعت از بلند پروازی های تانگ برای پایه ریزی استیلای خویش بر شبه جزیره کره به انجام رساند.

دوران سلطنت:

مدت کوتاهی پس از رسیدن به قدرت (در حقیقت دوره رسمی عزاداری برای پادشاه مونمو که اخیرا جان باخته بود جریان داشت)  و در اواخر تابستان سال ۶۸۱ بود که یک شورش جدی بر علیه اختیارات سلطنتی به وقوع پیوست. این اتفاق که به اصطلاح ” شورش کیم هیوم دول ” نامیده می شود و از روی اسم رهبر آن که یک مقام رده بالای شیلایی بود نام گذاری شده است، از طرف دسته ای از مقامات اشرافی برای قدرت سلطنتی چالشی خطیر تلقی می شد. این موضوع به انگیزه ای برای سینمون برای استحکام قدرت خویش از طریق تسویه تعداد معینی از اشراف تبدیل شد.

علت شورش کیم محل بحث و مناقشه می باشد. کیم هیوم دول پدر زن سینمون بود. ممکن است ناکامی سینمون در بدنیا آوردن یک وارث مذکر از طریق دختر کیم و متعاقب آن به تحلیل رفتن محبوبیت و تاثیر گذاری او بر دربار یک عامل کلیدی باشد. سایر محققین چالش جدی تر را از طرف رهبران نظامی (برخی از آنها نیز در جریانات مذبور دخیل بودند) تلقی می کردند.  این نظامیان جایگاه و تاثیر گذاری خویش را پس از نتیجه موفقیت آمیز جنگ های اتحاد رو به فرسودگی می دیدند. برخی همچنان منبع نارضایتی اشراف را نفوذ رو به فزونی مقامات غیر اشرافی می دانند که به صورت فزاینده ای به عنوان پرسنل دولتی به کار گرفته می شدند. به هر حال شورش سال ۶۸۱ به زودی فرو نشانده شد و کیم هیوم دول و افراد دخیل اعدام شدند.

دیگر مدرک تلاش های بلند پروازانه سینمون برای پشتیبانی از قدرت مرکزی در یک فرمان صادر شده در سال ۶۸۹ نهفته است. او در این فرمان سیستم دستمزد مقامات موسوم نوگیوپ ( یا روستای دستمزد) را ملغی اعلام کرد. در این سیستم در عوض حقوق مقامات چندین تکه زمین و ساکنین همراه آنها به آن مقامات تخصیص داده می شد تا به موجب آن بتوانند درآمدشان را بدست آورند. سینمون بجای نوگیوپ سیستمی را بنیان نهاد که در آن به مقامات تنها ” زمین شغلی ” (جیک جون) تخصیص می یافت که مقامات تنها می توانستند از این زمین ها مالیات بر غلات را تحصیل کنند. این موضوع به وضوح معنی گسست پایگاه قدرت وابسته به زمین مقامات دولتی اشرافی را می داد. اما در آن زمان این ابتکار عمل سلطنتی در برابر اتحاد اشراف در تصمیم آنان برای محافظت از منبع قدرتشان چندان قدرتمند به نظر نمی رسید. سرانجام (اگرچه نه در دوران سلطنت سینمون) سیستم روستای دستمزد قدیمی مجددا احیا شد.

تقویت قدرت سلطنتی:

در سال ۶۸۹ بود که سینمون تلاش در نهایت بی ثمری را برای انتقال پایتخت شیلا از گیونگجو به دال گوبول در دگو امروزی صورت داد. اسناد نشان می دهند که سینمون به رهایی بخشیدن و دور نگه داشتن پایگاه قدرت سلطنتی از خاندان های اشراف علاقمند بود و کوشید تا این کار را به خاطر قدرت دادن به آن به انجام رساند. سامگوک ساگی که منبع این تلاش در راستای انتقال پایتخت به شمار می رود، هیچ جزئیاتی در باب شکست آن ارائه نداده است اما پر واضح است که بپنداریم این کوشش با مقاومت سرسختانه اشراف پایتخت نشین مواجه شد.

متعاقب شورش شکست خورده کیم هیوم دول بود که سینمون املاک سابقا اعطا شده به آنسیونگ (پادشاه خود خوانده گوگوریو) را از وی باز پس گرفت و او را در سال ۶۸۳ وادار ساخت تا به پایتخت شیلا در گیونگجو آمده و در آن زندگی کند. شاید بدین خاطر بود که سینمون در سال آتی مجددا با شورش روبرو شد. در این شورش ژنرال و یکی از اقوام آنسیونگ شرکت داشت و اعدام شد. سپس پیروانش بدون او خیزشی را ترتیب دادند و ایکسان کنونی را که سابقا ملک آنسیونگ بود به تصرف خویش در آوردند. این شورش نیز فرو نشانده شد.

دوران سلطنت سینمون گسترش دولت شیلا و سازماندهی مجدد قملرو آن را به خود دید. چندین حوزه و دایره جدید تاسیس گردیدند و برای اولین بار سیستم ۹ استان ملی (نوعی سازماندهی که ارتباط تنگاتنگی با نه استان چین در خلال دوران سلطنت پادشاه یو موسس اسطوره ای دودمان ژیا داشت) سازماندهی شد. همچنین در دوران حکومت سینمون یک سری ” پایتخت های دوم ” بنا نهاده شدند. هدف سینمون از این اقدام تغییر موقعیت بسیاری از مردمانی بود که در اثر غلبه بر بکجه و گوگوریو تحت استیلا در آمده بودند. سینمون در سال ۶۸۲ گوک هاک را بنا نهاد. گوک هاک یا آکادمی ملی برای تعلیم مقامات بر اساس آموزه های کنفسیوسی وقف گشته بود. وی به زودی برای درخواست رونوشت هایی از کتاب آئین ها و سایر آثار ادبی باستانی فرستاده هایی را به تانگ که در آن زمان تحت حاکمیت شهبانو وو بود فرستاد.

سینمون با چالش های ادغام مدیریت سه حکومت سابقا جدا که حال یکی شده بودند و همچنین سازگاری ها در اداره حکومت و تاثیری که در اثر تغییر وضعیت از کشوری با درگیری طولانی مدت در جنگ به کشوری که حال وارد دورانی صلح آمیز شده است روبرو گشت.

سینمون در سال ۶۹۲ درگذشت، در حالیکه چندین چالش جدی در باب قدرت سلطنتی را متحمل شده بود. او چهارچوبی برای سازماندهی و اداره دولت گسترش یافته شیلا پدید آورد. چالش های اشرافی بر ضد اختیارت وی اگرچه با شکست مواجه شدند اما منادی نا آرامی های اجتماعی و تحولات سیاسی بودند که هویت اواخر دودمان شیلا با آنها عجین شده است.

سازماندهی امور نظامی:

سینمون ساختار نظامی را نیز مجددا سازماندهی کرد و آن را از یوک چونگ ( یا “شش پادگان “) اوایل شیلا به شش رسته سودانگ و ده پادگان یا چونگ تغییر داد. هر یک از نه سودانگ رنگ مخصوص به خود را داشت – سبز، بنفش، سفید، سرخ، زرد، سیاه، لاجوردی، قرمز، و آبی، که به یقه لباس های متحد الشکلشان اعمال می شد. بر خلاف پادگان ها، سربازان حاضر در نه سودانگ تنها بومیان شیلایی نبودند بلکه شهروندان سابق بکجه و گوگوریو را نیز شامل می شدند و بدین ترتیب آنها نیز به سیستم قدرت مرکزی می پیوستند.

بر خلاف یوک چونگ قدیمی که توسط رهبران نظامی اشراف فرماندهی می شد، سودانگ های جدید تحت فرمان مستقیم پادشاه قرار داشتند و بدین ترتیب به متمرکز سازی قدرت سلطنتی افزوده می شد. رسته های سودانگ در شهر پایتخت گیونگجو باقی می ماندند، در حالیکه ۱۰ پادگان جدید در سرتاسر شهرهای دیگر پادشاهی توزیع می شدند. بدین ترتیب سلطنت یک پایگاه قوی مبتنی بر اختیارات را برای اداره کشور دارا می شد.

افسانه هایی در مورد سینمون و مونمو:

در افسانه ای آمده است که مونمو به سینمون گفت: ” بقایای مرا بسوزانید و خاکسترهایم را در دریا جایی که نهنگ ها زندگی می کنند بپراکنید. من به اژدهایی تبدیل شده و از پادشاهی محافظت خواهم کرد. “ پادشاه سینمون آنگونه که پدرش خواسته بود عمل کرد و خاکسترهای او را بر روی ته وانگام (صخره پادشاه بزرگ)، یک جزیره صخره ای کوچک در یکصد متری سواحل کره، پراکنده ساخت.  همچنین پادشاه سینمون یک راه آبی برای اژدهای دریا ساخت تا بین دریا و خشکی به رفت و آمد بپردازد. او یک عمارت مشرف به جزیره بنا کرد تا پادشاهان آینده بتوانند به پادشاه مونمو کبیر ادای احترام کنند.

افسانه دیگری می گوید که در یک رویا پادشاه مونمو و ژنرال مشهور کیم یو شین بر پادشاه سینمون ظاهر شدند و به وی گفتند: ” دمیدن بر فلوت بامبو موجب آرامش آسمان ها و زمین خواهد شد. “ پادشاه سینمون از خواب برخواست و به سمت دریا رفته و فلوتی از جنس بامبو را دریافت کرد. دمیدن در فلوت بامبو مذکور موجب بیدار شدن روح پادشاه مونمو و ژنرال کیم یو شین می شد، سربازان دشمن را به عقب می راند، موجب شفای امراض می شد، باعث بارش باران در طی خشکسالی می گردید و باران را در زمان وقوع سیل بند می آورد.

خانواده:

پدر بزرگ: مویول از شیلا

مادر بزرگ: ملکه مونمیونگ

پدر: پادشاه مونمو از شیلا

مادر: ملکه جه یویی از خاندان کیم

برادر: شاهزاده سومیونگ