فتح بصره به فرمان شاه سلطان حسین اول صفوی
اتفاقی که کاش در عهد شاه سلیمان اول صفوی رخ می‌داد.
درسال های آخر قرن ۱۷ میلادی، اساس تسلط عثمانی بر ایالت بصره متزلزل شده بود ، چون عثمانی ها در جنگ با کشور های اروپایی بودند و ثانیا یک سلسله انقلابات و شورش های محلی در جنوب بین النهرین رخ داد و ثالثا طاعون شدیدی در بصره شیوع یافته بود و ماموران عثمانی مقیم آن شهر را هلاک کرده بود.
در بهار ۱۶۹۵ میلادی ، شیخی به نام[شیخ مانع] یکی از روسای متنفذ عشایر محلی ، پادگان محلی عثمانی را از بصره بیرون راند و به مدت یک سال و نیم در آن شهر ماند و در همین مدت به مرز های خوزستان که تحت حاکمیت مشعشعیان زیر نظر دولت ایران بودند، دست درازی نمود.
سید فرج الله خان والی خوزستان این اقدامات را به شاه گزارش داد و به فرمان صادر شده از طرف شاه، خود او مامور فتح بصره و گوشمالی دادن شیخ مانع شد.
والی خوزستان بعد از فتح بصره کلید های آن شهر را با هدایای دیگر به اصفهان فرستاد و به مدت چهار سال بصره در قلمروی ایران باقی ماند (به مانند اقدام کریم خان زند در چند دهه بعد).
پس از انعقاد عهدنامه کارلوویتس و برقراری صلح در اروپا، عثمانی ها با قوای قوی خود به این منطقه بازگشتند و لشکریان ایرانی به مصلحت حفظ مفاد، عهدنامه آماسیه و ذهاب(قصر شیرین) بدون اینکه واکنشی از خود نشان بدهند، آنجا را ترک کردند.
نظرات بسته شده است.