درِ بسته فدراسیون اسلامی ورزش زنان
به گزارش خبرگزاری تاریخ ما، هشت سال پس از انحلال فدراسیون اسلامی ورزش زنان و در شرایطی که فضای ورزش کشور تغییرات زیادی کرده بود، این فدراسیون مجدداً احیا شد تا دوباره گام در راهی بگذارد که سال‌ها قبل پای زنان محجبه مسلمان را به عرصه‌های ورزش باز کرده بود. فدراسیونی که پیش از این با مقبولیت جامعه بین‌المللی، چهار دوره مسابقات ورزش زنان را در سال‌های ۱۹۹۳، ۱۹۹۷، ۲۰۰۱ و ۲۰۰۵ برگزار کرده بود، در شرایطی که ورزش زنان جز در برخی از رشته‌ها چون شنا و ژیمناستیک در سطح بین‌المللی فعالیت می‌کند به دنبال کسب اعتبار قبلی خود بود.
این فدراسیون در سال ۱۳۶۹ با موافقت و همکاری کمیته‌های بین‌المللی و آسیایی المپیک با ریاست فائزه هاشمی رفسنجانی آغاز به کار کرد و در سال ۱۳۸۹ به دلایلی نه چندان مشخصی متوقف شد. تا اینکه بیست و سوم دی ماه ۱۳۹۷، الهه عرب عامری از سوی مسعود سلطانی‌فر وزیر ورزش وقت به عنوان سرپرست فدراسیون اسلامی ورزش زنان انتخاب شد تا نسبت به احیای این فدراسیون و برگزاری مجمع انتخاباتی آن تلاش کند. در حکم عرب عامری آمده بود ” با هماهنگی معاونین وزارت ورزش و جوانان و کمیته ملی و دستگاههای ذی ربط در اسرع وقت نسبت به برگزاری مجمع انتخاباتی ریاست این فدراسیون اقدام کنید. ”
در حالی که قرار بود عرب عامری انتخابات فدراسیون را برگزار کند، نخستین گام خود را ارسال دعوتنامه برای کشورهای اسلامی به عنوان اعضای سابق این فدراسیون و برگزاری مجمع انتخاباتی برای انتخاب رئیس دانست اما سه سال از آن تاریخ گذشته و فدراسیون ورزش زنان نه تنها کمکی به ورزش زنان ایران نکرده بلکه به نظر می‌رسد با شکست مواجه شده است. عرب عامری هم که یک سال پس از احیای این فدراسیون عنوان کرد ساختمانی برای استقرار ندارد با وجود اختصاص ساختمانی در مجموعه ورزشی انقلاب برای استقرار فدراسیون، پس از مدتی استعفا داد و سرپرست دیگری انتخاب نشد.
سوال اینجاست که ضرورت احیای این فدراسیون چه بود و در شرایطی که بسیاری از زنان محجبه در رشته‌های مختلف بدون محدودیت در مسابقات بین‌المللی شرکت می‌کند، قرار بود چگونه نظر اعضای خارجی را جذب کند؟ چرا جدیتی در احیای آن وجود نداشت تا در فدراسیون بسته نشود؟ از سوی دیگر در این سه سالی که هیچ کاری انجام نداده، بودجه‌ای هم دریافت کرده است؟
جدا از اینکه فدراسیون ورزش زنان حتی مورد قبول و حمایت مسئولان و نهادهای داخلی قرار نگرفته است، شرایط حضور زنان در ورزش تغییر کرده و تاکیدی که نهادهای بین‌المللی به برابری جنسیتی دارند، باعث شده تا مشکلات پیش روی زنان ورزشکار از جمله زنان مسلمان بیش از پیش مورد توجه قرار بگیرد و در راستای حل آن گام بردارند. مصداق آن صدور مجوز بازی با پوشش اسلامی از سوی فدراسیون جهانی بسکتبال بود.
در این شرایط به نظر می‌رسد فدراسیون اسلامی ورزش زنان اگر می‌خواهد احیا شود، باید با توجه به شرایط حاکم بر ورزش زنان برنامه‌های جدیدی را دنبال کند. از طرف دیگر احیای مجدد آن نیاز به دیپلماسی قوی دارد. سال‌ها قبل فائزه هاشمی رفسنجانی علاوه بر همراهی مسئولان ورزشی کشور از حمایت ریاست جمهوری نیز برخوردار بود که در نهایت این همکاری منجر به جذب سایر کشورها و برداشتن گام‌هایی مثبت برای پیشرفت ورزش بانوان شد اما آیا اکنون چنین حمایت‌هایی وجود دارد و عزمی برای راه اندازی مجدد این فدراسیون دیده می‌شود؟
پایان خبر / تاریخ ما