ضرب سکه

سکه به عنوان یک روش پرداخت در حدود قرن ششم یا پنجم قبل از میلاد معرفی شد. اختراع سکه ها هنوز در هاله ای از ابهام قرار دارد: به گفته هرودوت (I, 94)، سکه ها برای اولین بار توسط لیدی ها ضرب شد، در حالی که ارسطو ادعا می کند که اولین سکه ها توسط دمودیک از” کیرمه”، همسر میداس پادشاه فریژیه ضرب شده است. سکه شناسان معتقدند که اولین سکه ها در جزیره یونانی آگینا، یا توسط حاکمان محلی یا توسط فیدون پادشاه آرگوس ضرب شده است.

اگینا، ساموس و میلتوس همگی برای مصریان، از طریق پست ها ی تجاری یونانی که در  “ناوکراتیس”  داشتند ،در دلتای نیل سکه ضرب کردند. مسلم است که وقتی لیدیا در سال ۵۴۶ قبل از میلاد به دست ایرانیان فتح شد، سکه به ایران وارد شد. فنیقی ها تا اواسط قرن پنجم پیش از میلاد هیچ سکه ای ضرب نکردند در آن زمان ضرب سکه به سرعت به کارتاژنی هایی که در سیسیل ، سرایت کرد. رومی ها از سال ۳۲۶ قبل از میلاد شروع به ضرب سکه کردند.

سکه ها از طریق امپراتوری هخامنشی و همچنین پادشاهی های جانشین اسکندر مقدونی به هند آورده شد. در قرن دوم پیش از میلاد ، به‌ویژه پادشاهی‌های هندو-یونانی سکه‌هایی (اغلب دو زبانه) ضرب کردند. گفته می شود که زیباترین سکه های عصر کلاسیک توسط سامودراگوپتا (۳۳۵-۳۷۶ پس از میلاد) ضرب شده است که خود را هم فاتح و هم موسیقیدان نشان می داد.

اولین سکه ها از الکتروم، آلیاژی از نقره و طلا ساخته شده بودند. به نظر می‌رسد که بسیاری از سکه‌های اولیه لیدیایی توسط بازرگانان به عنوان نشانه‌هایی برای استفاده در معاملات تجاری ضرب شده است. ایالت لیدیا نیز سکه ضرب می کرد که بیشتر سکه ها از پادشاه لیدیه آلیاتس نام می برد. برخی از سکه های لیدیایی به اصطلاح افسانه ای دارند، نوعی اهدا. یکی از نمونه‌های معروفی که در “کاریا”  یافت می‌شود  روی آن نشته شده «من نشان فینس(Phanes) هستم»  – هنوز مشخص نیست که فینس چه کسی بوده است.

در چین، سکه های طلا برای اولین بار در زمان سلسله “کین” (۲۲۱-۲۰۷ قبل از میلاد) استاندارد شدند. پس از سقوط سلسله کین، امپراتوران “هان” دو ارز قانونی دیگر را اضافه کردند: سکه‌های نقره و اسکناس‌های پوست گوزن، نوع ا ولیه از پول کاغذی هستند که اختراع چینی ها بود.

مترجم:زهرا طاهری