اسطوره‌ی سکایی تارگی‌تائوس و تطبیق آن با فریدون پیشدادی

نویسنده: یزدان صفایی

در میان سکا‌ها افسانه‌ای وجود داشته است که بر اساس روایت هرودوت این گونه بوده است که «در سرزمین سکا‌ها مردی‌ زاده شد که خود را تارگی‌تائوس می‌نامید. تارگی‌تائوس سه پسر داشت به نام‌های لیپوکسائیس، آپروکسائیس و بالاخره کولاکسائیس که از همه کوچک‌تر بود. در زمان فرمانروایی آنان، روزی ناگاه چند جسم زرین از بالای آسمان به سرزمین سکا‌ها فروافتاد: یک خیش و یوغ طلا، یک تبر دوتیغه‌ی (ساگاریس) طلا، و یک جام طلا؛ نخست پسر بزرگ‌تر آن‌ها را دید و نزدیکشان شد تا بردارد، اما همین که نزدیک شد طلا برافروخت و شعله کشید و پسر پس نشست؛ آن‌گاه پسر دوم به نوبه‌ی خود نزدیک شد و باز‌‌ همان شد، پس شعله‌ی آتش هر دو را راند؛ اما وقتی پسر سوم که از همه کوچک‌تر بود نزدیک شد آتش فرونشست و او توانست آن چیزهای طلایی را بردارد، آن‌گاه دو پسر بزرگ‌تر، معنای این اعجاز را دریافتند و سلطنت را به برادر کوچک‌تر سپردند.» ( هرودوت، کتاب چهارم، بند ۵ )به گزارش هرودوت و طبق این اسطوره، سکا‌ها از برادر بزرگ‌تر، لیپوکسائیس هستند.(هرودوت، کتاب چهارم، بند ۶.)کولاکسائیس، نیز سرزمین پهناوری را که به ارث برده بود، میان سه پسرش تقسیم کرد.( هرودوت، کتاب چهارم، بند ۷)