کشف تاریخی جالب درباره مردگان اینکا

باستان شناسانی که در پرو کار می‌کنند، نزدیک به دویست مهره از ستون فقرات انسان را کشف کرده‌اند که با چوب‌های نی به هم متصل شده‌اند که به عقیده کارشناسان، تلاشی عجیب برای بازسازی مردگان ۵۰۰ سال پیش (۱۴۵۰و ۱۶۵۰) است.

این تاریخ مصادف بود با پایان حکومت اینکاها در منطقه و شروع استعمار اروپا، زمانی که غارت گورهای بومی در جستجوی طلا و نقره در سراسر دره چینچا رواج یافت.

محققان می‌گویند که تاریخ‌گذاری رادیوکربنی استخوانها نشان می‌دهد که مهره‌ها روی هم پس از دفن اولیه تلاشی برای بازسازی مرده‌ها بوده است، این حرکت احتمالاً پس از تخریب مقبره‌ها توسط سارقان اروپایی رخ داده است و بومیها با این روش می‌خواستند صدمه‌ای که به اجساد پس از غارت رخ داده را جبران کنند.

قرن شانزدهم یک دوره پرتلاطم در تاریخ این منطقه بود و پادشاهی بزرگ چینچا از سال ۱۰۰۰ تا ۱۴۰۰ بر این منطقه حکمرانی می‌کرد و پس از چندی با امپراتوری اینکاها متحد شدند.

این منطقه که در سواحل جنوبی پرو قرار دارد با ورود اروپایی ها ویران شد. بیماری‌های همه‌گیر و قحطی هم از سوی دیگر بومیان را از بین برد و منجر به کاهش فاجعه‌بار جمعیت از سی هزار خانوار در سال ۱۵۲۳ به ۹۷۹ نفر در سال ۱۵۸۳ شد.

تیم بین‌المللی محققان ۱۹۲ نمونه از مهره‌های به نخ‌کشیده شده در این دره را کشف کردند که بیشتر آنها در مقبره‌های اصلی بزرگ و استادانه معروف به چولپا بودند که صدها مورد از آنها در منطقه پراکنده شده‌اند. هر کدام از آنها از بقایای یک فرد هم کودک و هم بزرگسال ساخته شده باشند.

دکتر جاکوب بونگرز، نویسنده اصلی این مطالعه، از دانشگاه آنگلیا شرقی، گفت: غارت قبرهای بومیان در دوره استعمار در سراسر دره چینچا گسترده بود.

هدف اصلی این غارت برداشتن وسایل تشییع جنازه ساخته شده از طلا و نقره بود و با تلاش اروپا برای ریشه‌کن کردن آداب و رسوم مذهبی بومی و آداب خاکسپاری همراه شده‌بود.

دکتر بونگرز که با تحقیقات قبلی خود، صدها قبر غارت شده را در این منطقه مستند کرده است، گفت: احتمالاً این مهره‌های به بندکشیده شده برای بازسازی مردگان در واکنش به غارت قبرها بوده است.

یافته‌ها نشان می‌دهد که مهره‌ها نشان‌دهنده پاسخی مستقیم، تشریفاتی و بومی به استعمار اروپایی است و یکپارچگی فیزیکی پس از مرگ برای بسیاری از گروه‌های بومی در منطقه مهم بوده‌است.

محققان گفتند که مهره‌های ستون فقرات ممکن است بخشی از تلاش مشابهی برای بازسازی یکپارچگی فیزیکی اجساد پس از غارت مقبره‌ها بوده باشد.