تقویم رومیان باستان

آنها اینگونه عمل کردند که ماه های سال ۲۹ یا ۳۱ روز است به غیر از فوریه که ۲۸ روز می باشد. بنابراین چهار ماه را ۳۱ روزه، هفت ماه را ۲۹ روزه و یک ماه را ۲۸ روزه در نظر گرفتند! با این وجود یکسال آنها معادل ۱۲ ماه و یا ۳۵۵ روز می شد، لذا مجبور شدند که یک ماه جدید تعریف کنند که آنرا مرسدونیوس (Mercedonius) نام نهادند که یکسال در میان ۲۲ یا ۲۳ روز آنرا محاسبه میشد.

حتی با وجود داشتن مرسدونیوس دقت تقویم کم بود و استفاده از آن بسیار مشکل. لذا به فرمان پادشاه وقت در سال ۴۵ قبل از میلاد یکی از منجمان پیشنهاد کرد که آن سال را معادل ۴۴۵ روز در نظر بگیرند تا مشکلاتی که پیش آمده بود حل شود و تقویم به حالت اولیه و متناسب با تغییرات فصول در آید. پس از آن آنها ماه های سال را ۳۰ یا ۳۱ روز در نظر گرفتند (به غیر از فوریه) و چون به این مسئله آگاه بودند که یکسال خورشیدی معادل ۳۶۵ روز و ۶ ساعت می باشد هر چهار سال یکبار یک روز به سال اضافه می کردند.

تغییر دیگری که آنها در این زمان بر روی تقویم خود قرار دادند این بود که ابتدای سال را به اول ژانویه منتقل کردند حال آنکه تا قبل از آن اواخر ماه مارچ که معادل بود با اول بهار بعنوان ابتدای سال در نظر گرفته می شد.