سپاه در دوره اشکانیان + عکس

اشکانیان در طول فرمانروایی ۴۷۰ ساله خود از شیوه اداره سپاه و آرایش جنگی خودکه الگویی سکایی داشت جدا نشدند. این شیوه بسیار ساده و بی نیاز از تشکیلات منظم عبارت بود از به هم پیوستن نیروی مستقل چند سردمدار و حمله ناگهانی به دشمن برای یک هدف خاص. یوستین مینویسد اشکانیان همواره بر اسب سوارند.با اسب به کارزار میروند.با اسب به مهمانی میروند.

دادوستد میکنند،به کارهای روزمره میرسند و با یکدیگر سخن میگویند.سپاه اشکانی بر دو اصل تیراندازی و سواری پایه ریزی شده بود.اشکانیان جز در نقاط مرزی سپاه ثابت نداشتندودرون کشور سپاه ثابت به شکل امروزی وجود نداشت. بزرگان هر منطقه برای خود سپاهی داشتند که در زمان جنگ آنها را در اختیار شاه قرار میدادندو ارزش ثروت هر کدام از آنها به تعداد سوارانی بود که در روز نیاز فراهم می کردند. سواره نظام بخش اصلی سپاه بودکه به دو دسته تیر اندازان و زره پوشان تقسیم میشدند.این سواران علاوه بر اسبی که سوار میشدند، اسب دیگری به یدک با خود به میدان جنگ میبردند و گاهی نیز از شتر استفاده می کردند.جنگ با طبل شروع میشد. سوارکاران زره می پوشیدند. هنگامی که با اسبان زره پوش خود در مقابل نور خورشید قرار میگرفتند ،رویین تن به نظر می آمدند. اشکانیان برای جنگ دراز مدت از بردباری برخوردار نبودند و گاهی در گرماگرم جنگ میدان را خالی میکردند.آنها از فن دژگیری و محاصره چیزی نمی دانستند و اصولا ارتشی دفاعی داشتند.پیاده ها تیر و کمان داشتند و سواره نظام تیر و کمان و نیزه حمل میکردند و هنگام سواری میتوانستند به هر سمتی تیر اندازی کنند.ابتدا جنگ را با تیر اندازی شروع میکردند و سپس سواره نظام سنگین وزن زره پوش به قلب دشمن حمله میکردند.بزرگ ترین ضعف اشکانیان فرار نیروها به هنگام کشته شدن فرمانده آنها بود.این مسئله را در دوره های دیگر تاریخی ایران هم می توان دید.