رازهای حیرت انگیز از جهان باستان+عکس
بناهای عجیب و خارق‌العاده‌ای که به دست پیشینیان و اجدادمان و در دوره ابزارهای بدوی خلق شده و همین موضوع باستان‌شناسان را حیرت‌زده کرده است. به طوری که بعد از گذشت سال‌ها همچنان به دنبال کشف راز ساخته شدن آن بنا یا چرایی خلق آن هستند. اغلب این آثار هنرمندانه آن‌قدر عجیب‌اند که برخی معتقدند این بناها نه به دست انسان ناتوان و بدون ابزار آن دوره، بلکه به دست فضایی‌ها، اجنه و نیروهای فرازمینی ساخته شده است. اعتقادی که از نظر علمی مردود است و به همین دلیل دانشمندان همچنان برای رمزگشایی از این ساخته‌های بشری در تلاش و تکاپو هستند. در پرونده امروز از میان ده‌ها اثر عجیب، هفت مورد را به شما معرفی می‌کنیم و قدرتمندی اجداد هنرمند انسان خردمند را ستایش می‌کنیم.
ارتش سفالی؛ هنر عظیم سوگواری!
در سال ۱۹۷۴، گروهی از باستان‌شناس‌ها در منطقه شیان چین دست به یک حفاری گسترده زدند که بعدها به بزرگ‌ترین یافته در زمینه هنر سوگواری بدل شد. ارتش سفالی! که حتی دیدن عکس‌هایش شما را متعجب خواهد کرد. می‌گوییم عکس‌ها، چون هرگز دولت چین اجازه ورود گردشگران را به این منطقه باستانی شگفت‌انگیز نداده است و تنها برخی مقامات سیاسی از جمله ملکه الیزابت تاکنون به دیدار این سفالینه‌های سرباز نائل آمده‌اند اما این شاهکار گِلی را چرا ساخته‌اند؟ این‌ها هزاران سرباز ساخته‌شده از خاک رس هستند که در نزدیکی قبر امپراتور «خین شی هوآنگ» دفن شده‌اند. او اولین امپراتور چین بود. سربازان ساخته‌شده از خاک رس همراه با او دفن شده بودند تا از او در برابر نیروهای مختلف پس از مرگ حمایت کنند. این کشف باستانی پیچیده، عمری نزدیک به ۲۲۰۰ سال دارد. باستان‌شناس‌ها همچنین سلاح‌های متفاوتی را همراه با این مجسمه‌ها کشف کردند. سلاح‌ها با دقت تمام در دهلیزهای خاکی متفاوت آرایش یافته بودند. چهار گودال اصلی هم درون این مکان باستانی دیده می‌شد.
استون هنج؛ دوایر سنگی رازآلود
در محوطه باستانی «ویلت‌شایر» در انگلستان که در سال ۱۹۸۶ در فهرست جهانی یونسکو ثبت شده است، دوایر سنگی عجیبی وجود دارند که تا همین امروز هم دانشمندان علت ساخته شدن آن را نمی‌دانند. به این دوایر می‌گویند «استون هنج» که یکی از عجایب جهان باستان و از مشهورترین محوطه‌های باستانی امروز جهان است که از ۱۹۸۶ در فهرست میراث جهانی یونسکو ثبت شده است. قدمت این محوطه باستانی به عصر نوسنگی و عصر مفرغ برمی‌گردد. استون هنج از دو دایره‌سنگی متحد‌المرکز تشکیل شده است که ارتفاع سنگ‌های دایره درونی آن به ۶ متر و وزن‌شان به حدود ۵۰ تن می‌رسد. ساخت استون هنج در زمان خود یک شاهکار مهندسی و مستلزم انگیزه، وقت و نیروی انسانی زیادی بوده است. با این حال تا امروز دلیل ساخت استون هنج روشن نشده است، هر چند تئوری‌های زیادی در مورد کاربرد و دلیل ساخت این دوایر سنگی وجود دارد که هنوز هیچ یک از آن‌ها به یقین ثابت نشده‌اند.
خطوط نازکا؛ نقاشی انتزاعی پدران ما
پیشینیان هنرمند ما احتمالا در زمان فراغت‌شان، تصمیم‌های عجیبی برای خلق یک اثر جاودانه می‌گرفتند. شاید این قانع‌کننده‌ترین دلیل باشد برای این‌که آن‌ها در زمینی به مساحت ۸۰ کیلومتر یک نقاشی زمینی را با استفاده از خطوط رسم کنند. نقشی که به طور طبیعی به دلیل نبودن امکانات پرواز هیچ‌گاه خودشان ندیدند و تنها با تفکر انتزاعی آن را مجسم کردند. خطوط نازکا، مجموعه‌ای از خطوط است که در صحرای نازکا، دشت بایری در پرو رسم شده است. این خطوط صدها شکل منحصر به فرد هستند که از نظر پیچیدگی از خطوط ساده تا نقش مرغ‌های مگس خوار، عنکبوت، میمون و مارمولک در بین‌شان یافت می‌شود. خطوط نازکا فقط از فضا به صورت خطوط منسجم دیده می‌شوند. باستان‌شناس‌ها تخمین زده‌اند که خطوط نازکا را سرخ‌پوستان نازکا بین ۵۰۰ سال پیش از میلاد مسیح و ۷۰۰ سال پس از میلاد خلق کرده باشند. تعداد زیادی از مردم بر این باورند که این خطوط را بیگانه‌های فضایی ایجاد کرده بودند تا انسان‌ها مسیر درست را پی بگیرند اما به نظر می‌رسد قصد پدران هنرمند ما چیزی جز یک سرگرمی عظیم‌الجثه نبوده است!
شهر آبی یوناگونی؛ تمدن مغروق
«کیاچیرو آراتاکه» مربی شنا و شیرجه ژاپنی، وقتی آن روز برای تمرین در آب شیرجه زد اصلا گمان نمی‌کرد اسمش به عنوان کاشف شهر باستانی یوناگونی ثبت شود. شهری که تمام نظریه‌های علمی را زیر سوال برده است. نکته جالب این است که صخره‌ای که این بنای بزرگ در دل آن کنده کاری شده بیش از ۱۰هزار سال پیش در آب فرو رفته که بسیار پیشتر از دوران ساخت اهرام ثلاثه مصر است! اما انسان‌های این دوره در غارها زندگی می‌کردند و ساختن چنین بنای عظیم و عجیبی زیر آب واقعا بعید به نظر می‌رسد. این اثر تاریخی هرم مانند از چند پله با زاویه قائمه و مستقیم همراه با ستون‌هایی تشکیل شده است. پژوهشگران مطمئن نیستند که این بنای تاریخی به دست بشر ساخته شده است؛ بشر در آن زمان، بناهای خود را روی زمین می‌ساخت، نه زیر آب اما این خرابه‌های مغروق و گذرگاه‌های طاق‌دار، کنده‌کاری‌های پیچیده، خیابان‌های سنگ‌فرش شده و پله‌های غول‌پیکر نظر دانشمندان را به خود جلب کرده است. آن‌ها کشف کردند که بقایای این شهر مربوط به بیش از ۱۰ هزار سال قبل بوده است و حتی گمان می‌کنند ممکن است این بنا بخشی از یک تمدن عظیم زیر آب‌رفته است.
مجسمه‌های موآی؛ انسان‌های سنگی زیبا
در جزیره کوچک و کم جمعیت «استر»، در میان اقیانوس آرام صدها مجسمه سنگی زیبا و عظیم‌الجثه وجوددارد که هیچ کس نمی‌داندکه چرا و چگونه ساخته شده‌اند! موآی‌ها را بین سال‌های ۱۰۰۰ تا ۱۷۰۰ میلادی ساخته‌اند و سازندگان هنرمندش با همان امکانات اولیه، مجسمه‌ها را حدود ۱۹.۳ کیلومتر جا به جا و حمل کردند تا به مکان‌های مدنظرشان برسند. موضوع وقتی جذاب‌تر می‌شود که بدانید، هر موآی به طور متوسط ۱۰ متر ارتفاع و بیش از ۵۰ تن وزن دارد و برای حرکت دادن آن‌ها باید از ابزارهای مدرنی استفاده کنند اما هیچ وسیله مدرنی در آن زمان وجود نداشت و حتی در جزیره هیچ درختی هم نمی‌رویید که از چوبش به عنوان الوار استفاده کنند. تندیس‌های ۴۰۰ ساله بسته به‌اندازه و وزن موآی‌ها تخمین زده می‌شود که بین ۵۰ تا ۱۵۰ نفر با غلتک‌های چوبی و سورتمه، آن‌ها را حمل می‌کردند.
ساکسایوامن؛ معماری بدون بتن
همین امروز هم اگر معماری بخواهد دیواری با این شکل و شمایل بسازد قطعا نیازمند محاسبه و دقت بسیار است. حالا فکر کنید که در صدها سال پیش، امپراتور شاید خوش‌ذوق پاچاکوتی پرو به کارگران و معمارانش دستور بدهد بدون بتن چنین دیواری بسازند. دیواری که ساختش بیش از ۱۰۰ سال زمان برده است و معلوم نیست عمر امپراتور به دیدن این بنای عظیم قد داده باشد. دیوارهای این بنا از انواع متفاوت سنگ‌ها شامل بلوک‌ها، سنگ‌های آهکی و سنگریزه‌های سخت تشکیل شده‌اند اما عجیب‌تر از علت ساخته شدن این دیوار، ساختار آن است؛ ساکسایوامن با دیواری به ارتفاع ۶۰۰ متر یک ساختار زیگزاگی دارد. هر بلوک از این دیوار دارای ۱۰۰تن وزن است. آن هم بدون استفاده از بتن یا هر ماده چسبناک دیگری! به طوری که امکان وارد کردن حتی یک کاغذ نازک بین این صفحات سنگی وجود ندارد.
سنگ‌های مرموز دریاچه وینیپسائوکی
امروزه دیدن هر اثر هنری حجاری شده حتی بسیار ظریف و دقیق، چیز عجیبی نیست.
ما ابزارهای پیشرفته و دقیقی برای ساختن هر شیء ظریفی داریم اما ساختن سنگی کاملا شبیه تخم‌مرغ، صاف و صیقلی، با حجاری‌هایی که صدها سال دوام آورده، در دوره‌ای که انسان ابزار پیشرفته‌ای نداشته، کاری بسیار خارق‌العاده است! این سنگ‌های تخم‌مرغی در سال ۱۸۷۲ در کنار یک دریاچه کشف شده‌اند اما به رغم تحقیقات هیچ گاه مشخص نشد این سنگ‌ها چه هستند و از آن‌ها چه استفاده‌ای شده است. آن‌ها شکل تخم مرغی و صاف دارند و با اشکالی مرموز و از نظر ما تصادفی آراسته شده‌اند. همچنین در بالا و پایین این شیء باستانی عجیب، سوراخ‌هایی نیز مشاهده شده است که نمی‌دانیم به چه دردی می‌خوردند. هنوز تکنولوژی ساخت این سنگ‌ها و زمان ساخت آن‌ها مشخص نیست اما هر چه هست به سال‌های بسیار دور برمی‌گردد.
