فریگی ها

بقایای میراث فرهنگ هیتی در اواخر سده نهم ق.م به قدرت تازه ای به نام فریگیه رسید که در اسیای کوچک روی کار آمد و عنوان « پل فرهنگی میان لیدی و یونان » را پیدا کرد. افسانه ی پیدایش و رشد آنها بصورت نمادین، طلوع و غروب تمدن ها را نشان میدهد. نخستین شاه این مردم گوردیوس، کشاورز ساده ای بود که از میراث پدر جز جفتی گاو نر چیزی نداشت. ولی پسر وی میداس که دومین شاه بود، بسیار ولخرجی میکرد و با حرص و اسراف خود اسباب ضعف فراهم می آورد. از روی افسانه هایی که برجای مانده و چنین مشخص است که از خدایان خواسته بود تا دست به هر چیزی بزند به طلا تبدیل گردد و با پذیرش پرسش او حتی لقمه اش به طلا تبدیل میشد، تا این که نزدیک بود از گرسنگی بمیرد، خدایان بر او رحم آوردند و در رودخانه پاکتولوس او را شستشو داده و او به حالت طبیعی بازگشت.

فریگی ها از تنگه های داردانل و بُسفر گذشته وارد آسیا شدند و کشور نیرومندی موسوم به فریگیا را تشکیل دادند. این دولت نیرومند همسایه شرقی یونانیان بود. فریگی ها پایتختی به نام فریگیه در ناحیه مرکزی و شمال غربی آسیای کوچک در محل کنونی آنکارا ساختند. آنها الهه ای به نام « ما » را که در سرزمین تازه یافته بودند به خدایی برگزیدند و آن را بعنوان روح بزرگ زمین کشت نشده و نماینده تمام نیروهای طبیعت میپرستیدند.

نخستین شاه فریگی ها گوردیوس و پسرش میداس دومین شاه فریگی ها بود. آنها برای تسلط بر منطقه خاور نزدیک تا مدت ها با آشور و مصر در رقابت بودند. میداس که قلمرو خود را در نواحی شرقی آسیای کوچک گسترش داده بود معادن طلا، مس و آهن آن سرزمین را تصرف کرد و برای رویارویی با آشور، با اورارتو و دشمنان آشور هم پیمان شد. زد و خوردهای سارگن دوم شاه آشور ( ۷۰۵ – ۷۲۲ ق.م ) با میداس ظاهراً از سال ۷۱۹ تا ۷۰۸ ق.م به درازا انجامید ولی با همه ی تلاشی که از سوی فریگی ها به کار گرفته شد، در نهایت مغلوب سارگن دوم شدند و بخشی از خاک فریگیه ضمیمه ی خاک آشور شد.

چیرگی سارگن دوم شاه آشور بر اورارتو و فریگیه راه را برای نفوذ سواران کیمری که از دست سکاها میگریختند، باز کرد. کیمریان سرزمین فریگیه را به کلی ویران کردند.