روحانیـون و خدایان مصـر

روحانیـون؛

در معابد مصری عدۀ زیادی از روحانیون به کارهای مذهبی اشتغال داشتند و از دو طبقه تشکیل می شدند. یک دسته روحانیونی که فقط کارهای مادی را انجام می دادند که به آنها (پاکان) گفته می شد و دستۀ دیگر که به (غلامان خدا) شهرت داشتند و وظیفۀ آنها انجام اعمال مقدس بود و شعائر و آداب مذهبی به وسیلۀ این عده انجام می گرفت، بدون آنکه اعمالشان برای آنها جایگاهی ایجاد کند.

کاهنان از بین خانواده های محترم مصری برگزیده می شدند و در کارهای خود استقلال داشتند، یکی از مأمورین دربار با عنوان مدیر غلامان شمال و جنوب خدا که اغلب از بین روحانیون برگزیده می شد مسئول اداره عواید و موقوفات معابد بود.

هر روز که برای خدای ویژۀ معابد خوراکی آماده می شد کاهن بزرگ خوراک را نزد خداوند می برد و پس از آنن برای هر کدام از مجسمه های موجود در معبد نیز سهمی اختصاص می یافت، بقیه را میان اشخاصی که در معبد ساکن بودند تقسیم می کردند. باوجود وظایف شخصی کاهنان و انجام فرایض دینی در برخی از موارد آنان در کار حکومت نیز دخالت مستقیم داشتند، چنان که حتی در دوره ای گروهی از روحانیون در شهر تـب حکومت روحانیون تـب را بنیان نهادند. ( بهمنش : ۹۵ )

خدایان مصـری؛

مانند بیشتر جاهای جهان باستان در مصر نیز چند خدایی و پرستش خدایان متعدد (بُت پرستی) رواج داشت. درجه و اهمیت یک خدا بستگی به اندازۀ پرستش کنندگان و وجود معابد در شهرهای گوناگون داشت. این خدایان که به شکل حیوانات، پرندگان، گیاهان و گاه به صورت ترکیبی از اینها نشان داده می شدند، بعضی مواقع ویژگی محلی و در برخی جهات خدای ملی و جهانی به حساب می آمدند. هر شهر و روستا برای خود خدای ویژه ای داشت که مورد پرستش همگان بود. انتظارات مردم از این خدایان هم بی شمار و هم غیر قابل تصور بوده است. مردم همۀ سختی های زندگی، بیماری، قحطی، بلا، شکوفایی، تاریکی، روشنایی و… را از خدایان درخواست می کردند.

برخی از این خدایان مانند «آمون» رع خدای خورشید، به قدری ننیرومند بود که در بیشتر شهرها معابدی برای او ساخته بودند و حتی بیگانگان نیز او را پرستش می کردند.

«تات» خدای نگارش و کتابت بود، «سخمت» الهۀ جنگ و «ابونت» الهۀ درو بود. این خدایان در معابد ویژۀ خود زندگی می کردند و مردم روزانه و ماهانه برای آنان نذر و هدیه می بردند. «هانور» همسر رع ملکه و مادر بهشت و زمین بود، او فراعنۀ نوزاد را پرستاری می کرد و همیشه به شکل گاوی نشان داده شده است. ( پلودن :۳۲ )