معبد عظیم انگکور کامبوج
انگکور وات معبدی با هزاران رمز و راز و شگفتی، نام مجموعه‌ای از معابد است که در اوایل سدهٔ دوازدهم برای شاه سوریاوارمان دوم در آنگکور در کامبوج ساخته شد تا پرستشگاه حکومتی و پایتخت او قرار گیرد.
این ویرانه‌های باستانی در میان جنگل‌ها و مزارع کشاورزی شمال دریاچه بزرگ کامبوج و در نزدیکی شهر سیم‌راپ امروزی واقع شده‌اند. بر اساس شواهد موجود، به نظر می‌رسد در فاصله سال‌های ۱۱۱۳ تا ۱۱۵۰ پس از میلاد مسیح احداث شده است.
وسعت این بنا در حدود دویست هکتار بوده و معنای لغوی نام آن نیز “شهر معبد” است. البته با توجه به وسعت این سازه، این نام بیراه هم نیست.
این معبد که در ابتدا معبدی هندو بود و به ویشنو، خدای هندیان تقدیم شده بود پس از ورود آیین بودا به معبدی بودایی بدل شد. انگکور وات که تا به امروز به‌خوبی حفظ شده است هنوز هم تنها پرستشگاهی است که از زمان ساختش تاکنون به عنوان یک مرکز مذهبی استفاده می‌شود و در حال حاضر بزرگ‌ترین و سالم‌ترین معبد به جا مانده در این محوطه باستانی است که از زمان تأسیس تا امروز نیز اهمیت مذهبی خود را “ابتدا برای هندوها و سپس برای بودائیان ” حفظ کرده است.
انگکور وات بیش از همه به خاطر ظرافت و تناسبش از لحاظ طراحی و معماری مورد تحسین قرار می‌گیرد و از این نظر اغلب با آثار معماری به جا مانده از روم و یونان باستان مقایسه می شود.
سبک انگکور وات در پی سبک معماری بایون پدید آمد که اغلب در آن، کیفیت فدای کمیت می‌شد. به گفته موریس گلیز، یکی از مرمت گران مشهوری که در قرن بیستم بر پروژه مرمت انگکور وات نظارت داشته است، «این معبد از جهت توازن میان عظمت عناصر و اندازه گیری ها و نسبت‌های دقیق رعایت شده در آن، از کمالی کلاسیک برخوردار است.
