ننا:اندیشه زایش

ننا یا نی نی الهه ای است که محصول فرهنگ کشاورزی جنوب غربی ایران و تمدن بین النهرین بوده و سابقه وجودی آن از ۵۴۰۰-۸۰۰۰ ق. م می باشد .این دوران یکی از مهمترین رویکردها در ارتباط انسان و طبیعت بوده است.این پیکرک ها بر موضوع بارداری و زایش تاکید داشته و شکم برجسته آنان تمثیلی از برکت بوده است. این الهه در تمدن های عیلام– سومر -آکاد –بابل و آشور دارای احترام گسترده و تقدس فوق العاده بود و در نظر آنان این الهه تضمین کننده برکت و ثروت بوده است .

آئین ننا از سند تا زاگرس و از زاگرس تا مدیترانه وجود داشته و در هر تمدن به اقتضای موقعیت تغییراتی یافته است . مردمان کوه نشین در سلسله جبال زاگرس چون گوتی ها و کاسی ها و لولوبی ها از این جمله بودند.به نظر می آید که سرزمین محل استقرار عیلامی ها یعنی دشت سوزیانا ( خوزستان ) و رودهای پر آب آن ( کارون و کرخه و … ) تفکر پرستش و تقدس به الهه ننا رادر نزد آنها تقویت کرده است .از مطالعه دستاورد باستانشناسان تمدن عیلام این نتایج به دست می آید که الهه ننا هم در معابد و هم در منازل الیماییدها پرستش می شده و برای این منظور پیکرکهای فراوان در طول دو تا سه هزار سال ساخته شد که اینک صدها فقره از آنها در موزه ها ی دنیا به نمایش گذاشته شده اند . به دلیل یافت شدن این پیکرک ها در نیایشگاه ها ومکان های مقدس به تعداد فراوان می توان آنها را پیکر ک های آیینی و نیایشی نامید.اصولا تکرار و الگویی بودن پیکرک های مونث ننا و همچنین تمثیلی بودن آنها خود از آیینی و مقدس بودن این پیکرک ها حکایت دارد. از سویی اندازه و مقیاس این پیکرک ها در اندازه های کوچک خود دلیلی بر مانوس بودن این پیکرک ها با مردمان نوسنگی است .بر اثر مراودات عیلام و بین النهرین هزاران پیکره و تندیس ننا دست به دست شد . طبق گفته کتیبه های آشوری پیکره های بزرگ ننا از معابد عیلام به معابد آشور  منتقل می شد.

به تصاویر زیر نگاه کنید:

یکرک های فوق از روی داشته های خزانه تندیس موسسه موزه های بنیاد تصویر برداری شده است.