بررسی شواهد نظریه جنجالی فضانوردان باستانی

نقش برجسته (پاکال) در معبد کتیبه ها در پالنکو در مکزیک تصویر یک موشک به همراه شعله های پایینش و فضانورد داخل آن به راحتی مشخص است.

فضانوردان باستانی اصطلاحا به موجودات فرازمینی هوشمند اطلاق می شود که در گذشته های بسیار دور از کره زمین دیدار کرده اند و در مدت حضور خود در زمین با اجداد ابتدایی ما برخورد داشته اند و نتیجه این تماس در فرهنگ، فناوری و یا دین نقش داشته یا آن ها را به وجود آورده است و بنا به نظر برخی از طرفداران این نظریه این بیگانگان، گونه انسان هوشمند هوموساپینس را با تغییراتی که بر روی گونه هوموارکتوس ایجاد کردند به وجود آوردند. بنابر این نظریه ، این موجودات بیگانه در ادوار گذشته حضور پررنگی در اقصی نقاط کره زمین داشته اند و پایه گذار تمدن های بزرگ دوران باستان بوده اند.

البته این نظریه هنوز از طرف مقامات دانشگاهی مورد تایید قرار نگرفته است و همچنان بحث بر سر درستی یا نادرستی آن ادامه دارد. هر ساله در اروپا و آمریکا سمینارهای زیادی در این مورد بر پا می شود و چندین کتاب جدید در تایید این نظریه چاپ می شود ولی مقامات رسمی دولتی و دانشگاهی همچنان بر موضع مخالف خود پافشاری می کنند.

البته پذیرش این نظریه بهای گزافی خواهد داشت و اگر روزی بالاخره این نظریه به تایید نهایی برسد و به عنوان یک اصل مورد قبول مقامات رسمی قرار گیرد، تاریخ و فرهنگ جامعه ی بشری دستخوش تغییرات اساسی می شود و باید کتاب های تاریخ، باستان شناسی، انسان شناسی و … همه باز نویسی شوند، بسیاری از معماهای حل نشده حل می شوند و بسیاری معماهای جدید به وجود می آید. چه بسا هرج و مرج و رعب و وحشت در جامعه به وجود آید و حتی ممکن است دنیا گرفتار جنگ هایی خانمان سوز شود. ولی به هر حال تاریخ نشان داده است که هیچ چیز در برابر علم نمی تواند مقاومت کند و حقیقت هرچه باشد بالاخره خود را نشان خواهد داد.

تصویر بالا مربوط به یک نقاشی غار در کشور صحرا مربوط به ۶۰۰۰ سال قبل ازمیلاد است. به شی پرنده در آسمان دقت کنید. آیا ما تنها هستیم؟

حال بیایید همین مساله احتمال وجود موجودات هوشمند در کهکشان راه شیری را بررسی کنیم. در این مورد ما کم ترین احتمال را برای هر حالت در نظر می گیریم. با در نظر گرفتن کم ترین احتمال، در کهکشان ما صد میلیارد ستاره وجود دارد که اگر از هر صد ستاره یکی از آنها دارای سیاره باشد، ما یک میلیارد ستاره سیاره دار داریم و اگر فرض کنیم هرکدام از این ستاره ها فقط یک سیاره داشته باشند، در کهکشان ما یک میلیارد سیاره وجود دارد حال اگر از هر صد سیاره فقط یکی از آنها شرایط ایجاد حیات را داشته باشد، ما ده میلیون سیاره با شرایط ایجاد حیات داریم و اگر از هر هزار سیاره با شرایط ایجاد حیات فقط یکی از آنها دارای موجودات هوشمند باشد ، باز ما ده هزار سیاره با موجودات متفکر داریم.

حال اگر هر کهکشان با اندازه کهکشان راه شیری که یک کهکشان کوچک به حساب می آید، سیاره ای دارای موجودات متفکر داشته باشد، ما میلیاردها تمدن در عالم داریم.

تا اینجای کار میبینیم که نه تنها احتمال وجود موجودات متمدن در سایر کرات کهکشان وجود دارد، بلکه اکثر دانشمندان معتقدند که چنین تمدنهایی وجود داشته و حتی تعداد تقریبی آنها را هم در کهکشان ما حساب کرده اند. قدم بعدی ما این است که بدانیم آیا این موجودات باهوش غیر زمینی آیا تا به حال به کره زمین مسافرت کرده اند و با انسانهای زمینی برخورد داشته اند یا خیر؟ از اینجاست که اختلافات بین محققان مختلف در این زمینه به وجود می آید. در این مورد سه گروه وجود دارند.

این نقاشی غار باستانی در ایتالیا مربوط به ۱۰۰۰۰ سال پیش از میلاد است.

دو فضانورد با لباس فضانوردی و کلاه مخصوص با وسیله ای در دست که احتمالاً اسلحه برای دفاع در برابر حیوانات وحشی بوده است.

دسته اول

دسته اول را دانشمندانی تشکیل میدهند که احتمال مسافرتهای بین ستاره ای را به علت فاصله بسیار زیاد ستارگان از یکدیگر و محدودیت سرعت قابل دسترسی جهت سفرهای فضایی به سرعت نور، منتفی میدانند و بدین ترتیب امکان سفر موجودات هوشمند از کرات دیگر به زمین را غیرممکن میدانند و تنها شانس برای یافتن اثری از تمدنهای دیگر را جستجوی امواج ارسالی از آن تمدنها در فضا توسط رادیو تلسکوپها میدانند.

مخالفان این گروه معتقدند که سرعت نور را نمیتوان به طور قطع بالاترین سرعت قابل دسترسی دانست و ممکن است با پیشرفت دانش بشر قوانین علمی جدیدی کشف شود که امکان دست یافتن به سرعتهای بالاتر از سرعت نور را امکان پذیر سازند. جالب است بدانید که سازندگان اولین قطارها شدیداً اعتقاد داشتند که هیچ قطاری با سرعت بالاتر از ۳۰ کیلومتر در ساعت نمیتواند حرکت کند چون در سرعتهای بالاتر از ۳۰ کیلومتر در ساعت هوای داخل قطار به بیرون از قطار کشیده شده و مسافران خفه میشوند.

دسته دوم

دسته دوم هم یوفولوژیست ها هستند که ادعا میکنند موجودات بیگانه امروزه با بشقاب پرنده های خود که هر از چند گاهی در مناطق مختلف کره زمین مشاهده میشوند، به زمین مسافرت میکنند. این افراد اعتقاد دارند که این موجودات بیگانه صاحب تکنولوژی بسیار پیشرفته ای هستند و سفینه های آنها با استفاده از نیروی محرکه نوعی جاذبه موسوم به جاذبه ی فواصل بین ستاره ای، این فاصله را در مدت کوتاهی طی میکنند.

دسته سوم

دسته سوم هم طرفداران نظریه فضانوردان باستانی هستند که معتقدند موجودات بیگانه بسیار پیشرفته ای در زمانهای بسیار گذشته به کره زمین مسافرت کرده اند و در این سفرها با انسانهای اولیه برخورد داشته و تمدن و شهر نشینی را این موجودات به انسانهای اولیه آموخته اند.

این نظریه در اروپا و آمریکا یکی از بحث های داغ محافل باستان شناسی و تاریخ عهد باستان است و طرفداران و مخالفان سرسخت زیادی دارد. از بنیان گذاران این نظریه میتوان اریک فون دانیکن نویسنده و محقق سوییسی را نام برد که در سال ۱۹۶۸ با کتاب ارابه های خدایان که در ایران نیز ترجمه و چاپ شده است، این نظریه را به افکار عمومی جهان کشاند و در آن سال این کتاب پر فروش ترین کتاب سال آمریکا و بسیاری از کشورهای اروپایی شد. از این نویسنده کتابهای زیادی از جمله چشمان ابوالهول، طلای خدایان و خدایان آن سوی فضا و غیره در ایران چاپ شده است.

از دیگر طرفداران سرسخت نظریه فضانوردان باستانی میتوان به زکریا سیتچین، محقق روس تبار اشاره کرد. سیتچین از معدود افرادی است که قادر به درک و ترجمه خط میخی سومری است و آثار او غالباً از ترجمه متون سومری منشا میگیرند. مشهورترین آثار این نویسنده سری کتابهای سرگذشت زمین و سیاره ی اکس است.

این ۲ صخره در پرو مربوط به ۱۴۰۰۰ سال پیش هستند. شیئی در کنار طرح اصلی قرار دارد که گمان میرود یوفو باشد