باید ها و نباید ها در قرارداد کار
در این مقاله قصد آن را داریم که به بررسی قرارداد کارگر و کارفرما بپردازیم و بیان داریم که چه مواردی لازم است در قرارداد کار نوشته شود و به بررسی این نکته بپردازیم که با چه افرادی نباید قرارداد کاری منعقد نماییم.
قرارداد کار قراردادی شفاهی و یا کتبی می باشد که میان کارگر و کارفرما در برابر مبلغی پول بابت دستمزد کارگر در یک مدت زمانی مشخص که می تواند به صورت موقت یا غیر موقت باشد منعقد می گردد.
اما بسیاری از کارفرمایان این سوال را دارند که چگونه باید قرارداد کاری منعقد نمود؟
شفاهی یا کتبی؟
در رابطه با این سوال ماده ۷ قانون کار بیان می دارد قرارداد کاری حتی اگر به صورت کوتاه مدت باشد باید به صورت کتبی تهیه و تنظیم گردد باید واضح و صریح باشد و ابهامی در آن وجود نداشته باشد و در قرارداد مشخصات کارفرما و کارگر باید مشخص شود.
مورد قرارداد یعنی کاری که باید در راستای قرارداد انجام شود باید در قرارداد نوشته شود مبلغ و مدت زمانی که باید مورد قرارداد انجام گیرد در قرارداد ذکر می گردد. بعضی از مشاغل، کارفرما برای تضمین حسن انجام کار کارگر از او تضمینی دریافت می نماید مثل چک و یا سفته کا باید مبلغ چک یا سفته یا… در قرارداد ذکر گردد. در قرارداد باید بندی در رابطه با زمانی که اختلاف حاصل شود نیز بیاورند که مرجع حل و فصل اختلاف را در آن به صورت صریح بیاورند. نگارش قرارداد، کار ساده ای نیست برای این که قرارداد خوبی دشته باشید بهتر است تنظیم قرارداد را به افراد متخصص در این امر واگذار نمایید.
ماده ۱۰ قانون کار مقرر می دارد که علاوه بر این که طرفین باید مشخصات کامل خود را در قرارداد بیاورند باید مدت قرارداد، مبلغ دستمزد کارگر، ساعاتی که کارگر باید در روز و هفته و یا ماه کار کند، تعداد ساعات و روز های مرخصی و تعطیلات در قرارداد آورده شود.
قرارداد کاری باید در ۴نسخه تنظیم گردد که باید یک نسخه به کارگر تحویل گردد یک قرارداد نزد کارفرما باقی بماند و نسخه های دیگر نیز تحویل شورای اسلامی کار گردد. باید در این چهار نسخه مدت زمان قرارداد، تعداد صفحات ذیل تمامی نسخ آورده شود و همچنین تمامی صفحات باید امضاء گردد.
ممنعیت های انعقاد قرارداد:
این ممنوعیت در قانون کار مشخص شده است:
۱- انعقاد قرارداد با اتباع بیگانه:
در تمامی کشورها اولویت داشتن شغل و حرفه با اتباع داخلی آن کشور بر می گردد زیرا که کشور ها خود دارای نیروی انسانی کافی و ماهر برای انجام امور هستند. کشور ما نیز از این کار پیروی می نماید و اولویت را برای نیروی جوان و فعال ایرانی در نظر گرفته است پس نتیجه ای که از این بحث می توان دریافت نمود این است که استفاده از نیروی کاری که از اتباع کشورهای بیگانه باشند ممنوع است اما استثنائاتی نیز در این خصوص وجود دارد که ماده ۱۲۰ قانون کار به آن ها اشاره نموده است:
الف) دارای روادید ورود با حق کار مشخص باشد.
ب) مطابق مقررات پروانه کار از وزارت کار دریافت کنند.
۲- محرومین از حقوق اجتماعی به حکم دادگاه
همه افراد دارای حقوق اجتماعی هستند اما برخی افراد با انجام دادن باید ها و نباید هایی که در قانون آمده برخی از این حقوقشان خدشه دار می شود و طبق جرایمی که انجام داده اند و متناسب با آن جرم و حکم دادگاه از بخشی از حقوق اجتماعی خود محروم می گردند. این محرومیت می تواند محرومیت از شغل یا حرفه مشخصی باشد با افرادی که این چنین محرومیت هایی را دارند نباید قرارداد کاری منعقد نمود و از ممنوعیت های قرارداد کاری محسوب می شوند.
۳- انعقاد قرارداد با تاجر ورشکسته
ورشکستگی مخصوص اشخاص حقیقی تاجر و کلیه شرکت ها می باشد. در وضعیت ورشکستگی تاجران نباید قرارداد کاری منعقد نمایند زیرا که تاجری که ورشکسته اعلام شده دارای اراده برای انعقاد قرارداد های مالی نیست و از این کار محروم شده است. اراده ای در اموالش ندارد. مگر این که برای پرداخت بدهی هایش این کاررا انجام دهد در این استثنا شخص تاجر می تواند قرارداد کاری منعقد نماید اما در برابر درآمدی که حاصل می گردد حق تصرف ندارد.
۴- افراد فاقد پروانه مخصوص برای کار
لازمه انجام بعضی مشاغل داشتن پروانه مخصوص برای انجام آن کار است. مشاغلی همچون پزشکی، وکالت از جمله شغل هایی هستند که لازمه ورود به آن ها داشتن پروانه کاری مخصوص است در صورتی که بخواهیم با پزشک و یا وکلا قرارداد کاری منعقد نمایی باید این افراد پروانه مخصوص شغل خود را دارا باشند، در غیر این صورت برابر مقررات انعقاد کاری با افراد فاقد پروانه کاری مربوط به این مشاغل ممنوع است.
۵- غایبین خدمت وظیفه عمومی
در وزارت خانه ها و شرکت ها و موسسات دولتی و وابسته به دولت و یا شرکت های خصوصی، فعالیت افراد فاقد کارت پایان خدمت و یا معافیت دائم یا موقت از خدمت وظیفه ممنوع می باشد. (ماده ۶۲قانون خدمت وظیفه عمومی)
۶- افرادی که به سن قانونی نرسیده اند
قانون کار ممنوعیت سنی را برای افراد زیر ۱۵ سال اعلام نموده. اما در برخی از امور می توانند فعالیت کاری و شغلی داشته باشند ولی به صورت کلی نمی توان با آنها قرارداد کاری منعقد نمود.
با توجه به مطالبی که پیشتر بیان شد در جهت باید ها و نباید های انعقاد قرارداد کاری برای ایجاد قرارداد کار برای خود و دیگران بهترین روش این است که تنظیم قرارداد کاری مورد نظر خود را از یک متخصص در این زمینه درخواست نمایید(برای درخواست وکیل اینجا کلیک کنید) تا با این کار هم حقوق کارفرما و هم حقوق کارگر به صورت کاملا قانونی در قرارداد در نظر گرفته شود و از بابت نگارش قرارداد هیچ گونه نگرانی حاصل نگردد.
با «آنی مشاور» تنظیم قراردادی با کیفیت و حرفه ای را تجربه خواهید کرد.
/پایان رپورتاژ آگهی/
