تمامی پیروان ادیان ابراهیمی با داستان کشتی نوح آشنا هستند, اما عده ای علاقه بسیاری برای کشف آثار و بقایای این کشتی داشته اند و در این راه تلاش بسیار نموده اند.
نتیجه سال ها جست و جو از پی کشتی نوح
جستجوها برای کشتی نوح حداقل از زمان یوسیبوس (۲۷۵ الی ۳۳۹ قبل از میلاد) تا عصر حاضر ادامه یافته است. با وجود اعزام گروه های بسیار ، تا به حال هیچ گونه اثبات فیزیکی از کشتی نوح یافت نشده است. این تجربه به عنوان شبه علم و شبه باستان شناسی در نظر گرفته شده است.
آغاز جست و جوها برای یافتن بقایای کشتی نوح…
جستجوهای سازمان یافته امروزی برای این کشتی ابتدا در محافل تعلیم انجیل در آمریکا شروع شد. بر طبق گفته های لاری اسکریج، پدیده جالبی که در مذهب پروتستان انجیلی محافظه کار آمریکا در قرن بیستم رواج یافته است – عقیده رایجی است که بر اساس آن تصور می شود, کشتی قدیمی نوح در بالای کوه یخی آرارات جای گرفته و هنوز هم امید می رود تا این کشتی یافت شود.
کوه های آرارات ترکیه
داستان نوح, داستانی است که باوری عمیق را با وسوسه های ماجراجویی به همراه ادعاهایی جالب توجه در هم آمیخته است. جستجو برای این کوه, مانند خود تبلیغ مسیحیت، آمیزه پیچیده ای از مبنای منطقی و پدیده های فوق طبیعی، مدرن و پیشا مدرنمی باشد. اینکه کشتی نوح روی کوه آرارات قرار دارد، موضوعی است که به موجب مجموعه کتبی از قرن بیستم رواج یافته است که شامل:
1:داستان هایی از شاهدین عینی مانند داستان هایی از عکس های گمشده مرموز
2:شایعه هایی از توطئه های مربوط به انکار خدا،
و ۳: قطعه هایی از “چوب کشتی” در کوه
می باشد .
کشتی حضرت نوح
با این وجود از بُعد شبه علم و فوق الطبیعیه چشم پوشی می شود و تلاش در جهت یافتن کشتی فراهم می شود. در همه این روش ها، بی اعتمادی به علم و روش کار نخبه های علمی آشکار می شود.
کارل برایت، جستجوگر کشتی نوح ، جستجوی این کشتی را یک تفحص مذهبی می داند که از نظر او موفقیت در آن به موهبت خداوند بستگی دارد. همچنین از نظر برایت ، دولت های چندین کشور “حقیقت” را پنهان می کنند.
او می گوید:
قاطعانه بر این باور هستم که دولت های ترکیه، روسیه، و ایالات متحده آمریکا دقیقا می دانند که این کشتی در کجا قرار دارد. آنها اطلاعات را کتمان می کنند، اما خداوند همه چیز را می بیند. همه چیز در زمان خود ثابت خواهد شد. ما از کوه بالا می رویم و به جستجو ادامه می دهیم، اُمیدواریم که اینطور باشد. وقتی از کوه بالا میرویم ، خدا مارا می بیند. خدایا این ستایش ماست!
بر طبق کتاب جنسیس ۸:۴ ، این کشتی بر روی کوه آرارات نشست. مفسرانی مانند جوزفوز و همکاران او، بروسوز، هیرونیموس مصری، ام ناسیز و نیکلاس داماسکور به این نکته اشاره دارند که این کوههای آرارات که با نام Armenia نیز شناخته می شود مکان فرود کشتی نوح می باشد.
سنت سوری از اوایل قرون پیش از میلاد، داستانی از فرود آمدن کشتی نوح در کوه جودی judi روایت میکرد که بر طبق گفته های جوزفوز، باقیمانده هایی از این کشتی در قرن یکم قبل از میلاد کشف شده بود. مکان فرود کشتی نوح طبق گفته جوزفوز، ۱۰۰ کیلومتر در جنوب آرارات بود که اکنون جزو کردستان عراق می باشد.
دو روایت متضاد برای بقایای کشتی نوح
بر طبق یک روایت مربوط به حدود ۷۰۵ الی ۶۸۱ پیش از میلاد، این کشتی غارت شده بود. و بر طبق روایتی دیگر مربوط به سال های ۴۸۶ الی ۴۶۵ پیش از میلاد جای بت آن را پرستش می کردند؛ این روایت در مجموعه تفسیر کتاب مقدس یهود یالکوت شیمونیyalkut shimoni اثر هامان از می باشد.
روایت مارکوپولو از کشتی نوح
مارکوپولو در کتاب خود “سفرهای مارکوپولو” می نویسد:
در قلب کوههای ارمنی Armenia بالاترین نقطه کوه مانند یک مکعب یا یک فنجان شکل گرفته است که گفته می شود کشتی نوح در آنجا قرار گرفته است، برای همین آن را کوه کشتی نوح می دانند. این کوه بسیار پهناور و بلند می باشد که بالا رفتن از آن دو روز طول می کشد. در بالای قله، برف آنقدر زیاد است که انگار که در طول کل سال برف باریده است و به همین خاطر تقریبا هیچ کس نمی تواند از این کوه بالا برود. این برف ها هرگز ذوب نمی شوند، هر روز برف می بارد و این سطح به وجود می آید.
آقای والتر رالیف چندین فصل از کتاب خود به نام تاریخچه جهان را به کوههای آراراتاختصاص داده است و به گفته او کشتی نوح فقط می تواند در این منطقه فرود آید.
جست و جوهایی در قرن نوزدهم برای یافتن کشتی نوح
در سال ۱۸۲۹، دکتر فردریک پاروت به کوه آرارات صعود کرده بود. او در کتاب خود به نام”سفری به آرارات” اینطور نوشت که:
“همه ارمنی ها بر این باورند که کشتی نوح در بالای کوه آرارات قرار گرفته و به دلیل محافظت الهی از آن, هیچ انسانی اجازه دسترسی به آن را ندارد.”
در سال ۱۸۷۶، جیمز برایسی، تاریخدان، سیاستمدار، دیپلمات، جستجوگر و پروفسور قانون مدنی در آکسفورد از مسیر رویش درختان بالا رفت و یک تخته چوبی به طول ۴ فوت، و ضخامت ۵ اینچ را یافت که آن را قطعه ای از کشتی نوح می دانست. در سال ۱۸۸۳، پیام رسان نبوتی بریتانیا و دیگر افراد گزارش دادند که با وجود بهمن شدید، ماموران عالی رتبه دولت این کشتی را مشاهده کرده اند.
جستجوهای مدرن برای یافتن کشتی نوح(از سال ۱۹۴۹ تاکنون)
جستجوها از اواسط قرن بیستم شروع شدند که این بار کلیساها و کشاورزان محلی, مجله هایی با محوریت ایمان به خدا ، برخی از تورهای سخنرانی ، ویدئو ها و برنامه های تلویزیونی خاص از این جستجوها پشتیبانی کرده و به این موضوع پرداخته اند.
۱-در سال ۱۹۴۹، آرون جی. اسمیت، رئیس دانشکده مردمی الهیات در گرینزبورو، جورجیاعازم سفر به کشف کشتی نوح شد که در این سفر ناموفق بود!
۲- فضانوردی به نام جیمز ایروان در دهه ۱۹۸۰ دو سفر به کوه آرارات داشت که یکبار هم ربوده شد، اما هیچ گونه مدارک و یا شواهدی از کشتی نیافته بود. او گفت:” من هر کاری که از دستم برمی آمد انجام دادم، اما این کشتی با ما طفره رفت.”
جست و جو برای یافتن بقایای کشتی نوح
۳- در سال ۲۰۰۴، مرد تاجری به نام مک گیورن با بودجه ای حدود ۹۰۰۰۰۰ دلار عازم سفر به کوه آرارات شد. او قبل از آن هم هزینه تصاویر ماهواره ای از این مکان را پرداخته بود. بعد از کلی هیاهوی اولیه ، مقامات ترکیه به او اجازه سفر ندادند، چون این قله در داخل منطقه نظامی قرار دارد.
۴- بقایای کشتی حضرت نوح در ایران: در ژوئن ۲۰۰۶، باب کورنو از موسسه کشف و جستجوی باستان شناسی الهیات به همراه یک تیم ۱۴ نفره از تاجران، و رهبران نظامی عازمایران شدند تا از کوهستان البرز بازدید کنند. چون احتمال می رفت که کشتی نوح در این مکان قرار گرفته باشد. این تیم مدعی بود که یک شی ء را در ۱۳۰۰۰ فوت بالای سطح دریا مشاهده کرده اند که ظاهری شبیه سنگ های عجیب داشت و طول آن ۴۰۰ فوت (۱۲۰ متر) بود.
۵- در سال ۲۰۰۷، یک هیئت اعزامی مشترک ترکیه و هونگ کنگ مدعی بودند کهدیوارهای چوبی فسیل شده ای را در کوه آرارات کشف کرده اند . در سال ۲۰۱۰، این تیم ویدئویی از کشف ساختارهای چوبی شکل را منتشر کردند. آنها مدعی بودند که تاریخ کربن موجود در این چوب نشان می دهد که این چوب متعلق به تقریبا ۴۸۰۰ سال پیش است.
کشتی نوح کجاست؟
ادعاهای بی اساس درباره یافتن بقایای کشتی نوح
۱-بر طبق یک داستان، نیکلاس دوم روسیه، هیات اعزامی را به کوه آرارات در سال ۱۹۱۶ الی ۱۹۱۸ فرستاد تا به تحقیق و بررسی کشتی بپردازند. حقیقت این است نیکلاس در انقلاب فوریه در آغاز مارس ۱۹۱۷ استعفا داد و این داستان بعید به نظر می رسد.
۲- در سال ۱۹۵۲، پاستور هارولد ویلیامز داستانی را نوشت و در آن مدعی شد که یک منتظر ظهور روز هفتم به نام حاجی ییرام Haji Yearam که به آمریکا مهاجرت کرده این داستان را برای او تعریف کرده است. بر طبق این داستان، ییرام و پدرش, راهنمای سه دانشمند انگلیسی برای یافتن کشتی نوح در سال ۱۸۵۶ بودند. در حین کشف کشتی، این دانشمندان سعی داشتند تا این کشتی را تخریب کنند ، اما نتوانستند. تقریبا سال ۱۹۱۸، ویلیامز مدعی شد که او خبر مرگ دانشمندی را در مقاله یک روزنامه مشاهده کرد که در داستان ییرام به طور مستقل کار میکرد. هارولد ویلیامز هم گزارش ییارام و هم صفحه روزنامه را تا سال ۱۹۴۰ نگه داشت و در این سال بر اثر آتش سوزی هر دوی آنها در آتش سوزی سوختند.
– در سال ۱۹۵۵، یک کاشف فرانسوی به نام فرناند ناوارا یک تیر چوبی ۵ فوتی را در کوه آرارت کشف کرد. موسسه تحقیقات و آزمایش ها در وزارت کشاورزی در اسپانیا تایید کرد که عمر این چوب تقریبا ۵۰۰۰ سال است (ادعایی که به وسیله تاریخ گذاری رادیو کربن رد می شود، چون دو آزمایشگاه در سال ۱۹۶۹ این نمونه ها را تاریخ گذاری کردند، یکی مربوط به ۶۵۰ سال و دیگری ۶۳۰ سال بودند).
– در حدود سال ۱۹۶۰، جورج گرینی خلبان هلیکوپتر مدعی شد که در سال ۱۹۵۶ کشتی نوح را در کوه آرارات مشاهده کرده است. او از کوه عکس گرفت، اما هیچ دانشمندی عکس های او را تایید نکرد.
– در سال ۱۹۷۰، یک ارمنی به نام جورجی هاگوپیان مدعی شد این کشتی را به همراه عموی خود دوبار دیده است، یکی در حدود سال ۱۹۰۸ و دیگری در سال ۱۹۱۰. او مدعی شد که این کشتی را از نزدیک دیده و حتی روی کف آن راه رفته است. عدم سهولت دسترسی به این کشتی نشان می دهد که این ادعا بی اساس بوده و با دیگر گزارشات کاشفان متضاد است.
