باستان‌شناسان دانشگاه جنوب غربی ترینتی به سرپرستی پروفسور استیون کولینز در کیکار اردن منطقه‌ای را از لای گل و لای و زباله کشف کرده‌اند که با مشخصات ذکر شده در کتاب مقدس دربارۀ سدوم مطابقت دارد. شهر باستانی سدوم به همراه شهر عموره از شهرهای معروفی هستند که در کتب الهی از جمله در انجیل و تورات و قرآن از آنها نام برده شده است و حکایت مردمان و پیامبرشان حضرت لوط به تفصیل بیان شده است.

این دو شهر به دلیل کیفر الهی که به دلیل تمرد از دستورات خداوند و ارتکاب گناهان فاحش بر آنها نازل شد در تاریخ ادیان معروفند.
سرپرست تیم باستانشناسی دانشگاه ترینتی که ده سال است بر روی تپۀ باستانی تل الحمام مشغول حفاری هستند با اکتشاف این شهر مدفون شده در توئیتر خود اعلام کرد که همۀ راه‌ها عاقبت به سدوم رسید.
این پروژۀ باستان‌شناسی در دره‌ای واقع در جنوب اردن در منطقۀ کیکار در حال اجراست. کیکار منطقه‌ای سرسبز و پرآب است؛ بنا بر شواهد باستانشناختی به دست آمده عمر شهر کشف شده در این منطقه به دورۀ برنز می‌رسد. پروفسور کولینز معتقد است با توجه به تمام شواهد باستانشناختی به دستآمده از این شهر،قریب به یقین می‌توان ادعا کرد که این شهر همان شهر گمشدۀ سدوم است. از جمله شواهد و سرنخ‌های پیدا شده می‌توان به محل استقرار، تاریخ ساخت شهر، جنس خرابه‌ها و نوع خاص مصنوعات به دست آمده در این سایت تاریخی اشاره کرد.
کولینز گفت تل الحمام با توصیفات کتاب مقدس درباره سدوم همخوان است. این شهر پنج تا ده برابر بزرگتر از تمام شهرهای دوره برنزکشف شده این منطقه است و حتی از کیکار نیز بزرگتر است.
باستان شناسان همچنین عنوان کرده‌اند که شواهد نشان می‌دهد عمر این شهر بسیار ناگهانی و یک مرتبه به پایان رسیده است و در واقع به شکلی ناگهانی و پیش بینی ناپذیر ویران شده است. از این شهر صنایع دستی و سازه‌های بسیاری که متعلق به دوران اولیه و میانۀ برنز هستند به دست آمده است که حاکی از وضعیت رفاهی و رونق اقتصادی بالای این شهر است. اما تیم کاوشکر نتوانسه است هیچ ماده‌ای متعلق به دوران برنز متاخر به دست آورد که این بدین معناست که شهر ناگهان ویران و خالی از سکنه شده است. این تیم باستانشناس امیدوار است با کاوش بیشتر و عمیق‌تر بتواند پرده از این راز بردارد.

کولینز اظهار داشت کشف این شهر علاوه بر اهمیتی که برای ادیان دارد از نظر تاریخ و علم نیز ارزشمند است. تمدن دورۀ برنز و صنایع دستی مربوط به آن به ندرت کشف شده‌اند. بنا به یافته‌های این حفاری می‌توان گفت تمدن انسانی در دورۀ برنز تمدنی پیشرفته بوده است. بنا به شواهد به دست آمده معماری و بازرگانی و شیوۀ استفاده از منابع آبی در این منطقه بیانگر ثروت و قدرت اهالی شهر سدوم است. بر اساس مواد فرهنگی به دست آمده و سازه‌های معماری، می‌توان گفت این شهر دارای دو بخش اعیان نشین و فقیر نشین بوده است.
دیوارهای ضخیم شهرو سازه‌های ساخته شده از خشت، شبکۀ جاده‌ای و باروهای محافظ، سیستم دفاعی شهر و انواع دیگر استحکامات از جمله ویژگی‌های شهری هستند که باستانشناسان می‌گویند همان سدوم گم شده است.