معرفی شهر نخجوان

معرفی شهر نخجوان

نخجوان یک ایالت خودمختار ولی تحت سلطه ی جمهوری آذربایجان است. از نظر آب و هوایی این منطقه شباهت زیادی به شهرهای شمال غرب ایران دارد. در ادامه تاریخ ما را با معرفی شهر نخجوان همراهی کنید.

اطلاعات ضروری

اختلاف ساعت با تهران: ۳۰+

زبان رسمی: آذری

زبان‌های رایج دیگر: فارسی، پهلوی، دری، غازی، روسی

واحد پول: مانات آذربایجان (AZN)

نوع برق شهری: ۲۳۰ ولت/ ۵۰ هرتز (دوشاخه نوع C، F)

پیش شماره کشور: ۹۹۴+

پیش شماره منطقه: ۳۶

شماره اضطراری: ۱۱۲

آب و هوا

آب و هوای نخجوان به دلیل نزدیکی با خط مرزی ایران، بسیار مشابه استان‌های شمال غربی کشورمان است. اقلیم نیمه‌خشک قاره‌ای با زمستان‌های برفی کوتاه اما سرد و تابستان‌های طولانی خشک و بسیار گرم برای بسیاری از هموطنان آشنا به نظر می‌رسد. پس هنگام سفر با توجه به شناختی که از آب و هوای مناطق شمالی کشور دارید لباس مناسب به همراه داشته باشید.

مقبره مومنه خاتون

این آرامگاه در نخجوان یک برج بلند بیست و شش متری است که ازآجر ساخته شده است. پلان آن یک هشت ضلعی است و سطح آن با کاشی های فیروزه ای تزئین شده است. متن هایی با خط زیبای کوفی نیز روی سطح این برج دیده می شود. این آرامگاه یک نماد مهم برای شهر نخجوان محسوب می شود. این برج به «شاهکار معماری قرون وسطی» مشهور است. این آرامگاه متعلق به مومنه خاتون همسر یکی از حاکمان نخجوان به نام شمس الدین الدنیز است.

غار اصحاب کهف

در ۱۸کیلومتری نخجوان غاری قرار دارد که گفته می شود همان غاری است که اصحاب کهف ۳۰۰ سال در آن به خواب رفتند. در ابتدای جاده ای که به این غار می رسد یادمانی با سیمان سفید رنگ و پایه های صورتی قرار دارد. روی این یادمان با خط روسی نوشته شده غار اصحاب کهف.

آشنایی با دیدنی های باکو

مقبره حسین جاوید

مقبره حسین جاوید مقبره ای پوشیده شده از مرمر سفید و پیرو سبک مقبره مومنه خاتون، مقبره ای است متعلق به «حسین راثی زاده» ملقب به «حسین جاوید» که از شاعران سبک رمانتیک جمهوری آذربایجان است. معمار این بنا «راسیم علی اف» و مجسمه ساز آن «عمر الداراف» بوده است. پایین و بالای این مقبره سردابه وجود دارد که قبر همسر و دختر این شاعر در آن مکان قرار گرفته است.

موزه فرش نخجوان

موزه فرش نخجوان متعلق به قرن ۱۸میلادی می باشد. این کاخ توسط کلبری کنگری که پدر آخرین خان نخجوان یعنی احسان خان بود ساخته شد. این بنای دو طبقه زمانی که در اختیار این خان قرار داشت به این صورت بود که قسمت جنوبی بنا مخصوص پذیرایی از میهمانان و قسمت شمالی مخصوص زندگی خان و خانواده اش بود.اما اکنون که از سال ۱۹۹۸ به عنوان موزه فرش بازگشایی شد فقط از قسمت جنوبی استفاده می کنند. هم اکنون در این موزه انواع فرش مانند: گلیم، جاجیم، مفرش، خورجین و… نگهداری می شود.