در ۱۸۳۵ به یک کارخانه نساجی در شهر نو بنیان لوئل وارد شد، اما در پی تعطیلی کارخانه یاد‌شده در پی بحران و تلاطم اقتصادی ۱۸۳۷، به شهر کمبریج در همین ایالت رفت و به‌عنوان مکانیک ماشین‌های ریسندگی مشغول به کار شد.
در ۱۸۳۸ شاگرد استاد مکانیک، آری دیویس شد که در زمینه تولید و تعمیر کرنومتر و ابزار‌های اندازه‌گیری دقیق تخصص داشت. در کنار دیویس بود که هاو ایده ماشین خیاطی خود را پرورش داد.
هرچند که هاو نخستین مخترعی نبود که ایده چرخ خیاطی را در ذهن داشت و افراد دیگری هم به فکر تولید چنین ماشینی افتاده و در آن راستا طراحی و تولید هم کرده بودند، اما این هاو بود که اصلاحات مهمی در مفهوم طراحی اسلاف خود انجام داد و در ۱۰ سپتامبر ۱۸۴۶ موفق به ثبت اختراع خود با استفاده از طراحی دوخت کوک زنجیری شد.
ماشین او سه جزء اصلی همچون سایر دستگاه‌های مدرن خیاطی داشت: یک سوزن سوراخ‌دار، ماکویی در زیر پارچه تا دوخت کوک زنجیری ممکن شود و عملکرد خودکار.
هاو به‌رغم ثبت اختراع خود، در یافتن سرمایه‌گذاران آمریکایی برای پشتیبانی مالی از اختراع خود مشکلات زیادی داشت در نتیجه برادر ارشدش، آماسا بمیس‌هاو در ۱۸۴۶ راهی انگلستان شد تا حامی مالی بیابد.
در آنجا آماسا موفق به فروش نخستین چرخ خیاطی خود به قیمت ۲۵۰دلار به ویلیام
توماس شد که صاحب کارخانه تولید لباس‌های زیر، چتر و کیف‌های دستی بود.
در آمریکا سایر کارآفرینان شروع به تولید چرخ‌خیاطی کرده بودند و هاو مجبور به دفاع از اختراع خود در دادگاه‌ها شد؛ زیرا فردی به نام اسحاق سینگر از چرخ‌خیاطی هاو تقلید کرده بود و دستگاه‌های خود را داشت به نام خود می‌فروخت. هاو سرانجام در این دعوی حقوقی برنده شد و حق‌الاختراع قابل‌توجهی از سینگر و سایرین به دلیل فروش اختراع وی دریافت کرد.
طی سال‌های ۷-۱۸۶۵ الیاس هاو «شرکت ماشین آلات هاو» را در بریج‌پورت کنتیکت با همکاری فرزندانش و برادران استاکول تاسیس کرد. چرخ‌خیاطی وی در نمایشگاه ۱۸۶۷ پاریس، موفق به دریافت یک مدال طلا شد و در همان سال ناپلئون‌سوم نشان لژیون را به هاو تقدیم کرد.
هاو در ۳ اکتبر ۱۸۶۷ در پی ابتلا به نقرس و لختگی خون در بروکلین درگذشت و در گورستان گرین‌وود به‌خاک سپرده شد. در ۱۹۴۰ یک تمبر یادبود به‌یاد هاو در آمریکا منتشر شد و در سال ۲۰۰۴ میلادی الیاس هاو به تالار مشاهیر مخترعان ملی آمریکا راه‌یافت.
