پزشکی که به بیمارانش گرسنگی می‌داد
لیندا برفیلد هازارد هیچ گاه به دانشکده پزشکی نرفت، اما به دلیل مشکلات قوانین پزشکی واشنگتن در دهه نخست قرن بیست، موفق شد گواهینامه پزشکی دریافت کند. شعار او این بود: «گرسنگی کشیدن تمام بیماری‌ها را دوا می‌کند.» رژیم غذایی او گوجه فرنگی و سوپ مارچوبه بود که باید در دراز مدت استفاده می‌شد. او معتقد بود که گرسنگی کشیدن درازمدت می‌تواند تمام سموم را از بدن خارج کند. اما متاسفانه چند تن از بیمارانش در حین مراقبت وی از روی گرسنگیِ شدید جان دادند.
او اما در مراجع قضایی حاضر نشد و کلینیکی دیگر را تاسیس کرد که ۴۰ بیمار دیگر در آن جان دادند. برخی از بیماران بالغ او هنگام جان دادن تنها ۲۷ کیلوگرم وزن داشتند. خانم هازارد حتی از بیمارانش دزدی هم می‌کرد.در سال ۱۹۱۱ میلادی، او سرانجام دستگیر شد و حکم اعدام برای او صادر شد. خانم هازارد در آن زمان با ادعای فراوان گفت: «آن‌ها چشم دیدن یک پزشک خانم موفق را ندارند… من حتی زیر چوبه دار هم جان نخواهم داد، چرا که ماهیچه‌های گردنم خیلی قوی است.»
البته کار او هیچ‌گاه به اعدام نرسید. مدتی بعد حکمی آمد که قتل‌های او غیر عمد تشخیص داده شده بود. در آن حکم، خانم هازارد به ۲۰ سال حبس محکوم شده بود که آن هم پس از دو سال حبس بخشیده شد. این بار مرکزی دیگر را با نام «مدرسه سلامتی» تاسیس کرد. خانم هازارد حتی تمام کالبدشکافی‌ها را خودش انجام می‌داد تا از پیگرد قانونی در امان بماند. آن مرکز در نهایت در سال ۱۹۳۵ با خاک یکسان شد.
سه سال پس از آن ماجرا، خود خانم هازارد به بیماری مبتلا شد که برای درمان آن سعی کرد روش درمانی خودش یعنی «گرسنگی درمانی» را امتحان کند. خانم هازارد بر اثر همین روش درمان جان داد.
