سنت قربانی کردن انسان آزتک ها

قربانی کردن انسان از جمله مراسم مذهبی تمدن آزتک بود. بیشتر تاریخ شناسان بر این باورند که قربانی کردن انسان یکی از اصول اساسی قوم آزتک بود و حتی برخی از قربانیان پس از کشته شدن، خورده می شدند.

مراسم قربانی کردن انسان در میان آزتک ها بخشی از یک فرهنگ دیرینه بود که از دیرباز در نواحی آمریکای مرکزی (جایی که دو قسمت شمالی و جنوبی قاره به هم می پیوندد) حکمفرما بود و توسط اقوام مایا و برخی از اقوام سرخ پوست نیز انجام می شد.

بر پایه این فرهنگ، تمام خدایان به خاطر این که نسل بشر بتواند به حیات خودش ادامه دهد، خودشان را قربانی کرده بودند. به این ترتیب، قربانی کردن انسان بالاترین مرحله از یکسری پیشکش هایی بود که انسان ها به وسیله آنها، دین خود را به خدایان ادا می کردند و عقیده داشتند که شخصی که قربانی می شد، در حقیقت «انجام وظیفه» کرده است.

قربانی کردن خود نیز عمومیت داشت، به این معنا که مردم معمولا اشیایی را به پیشگاه خدایان پیشکش می کردند که با خون خودشان آغشته شده بود؛ خونی که با زخمی کردن زبان، گوش یا سایر قسمت های مهم بدن شان بر روی آنها ریخته شده بود. به علاوه، قربانی کردن حیوانات نیز رواج بسیار داشت و آنها حیواناتی را از ابتدا مخصوص مراسم قربانی در پیشگاه خدایان پرورش می دادند.

عمومی ترین شیوه قربانی کردن انسان، دریدن سینه و بیرون کشیدن قلب بود. اجساد قربانیان، مایملک خدایان شمرده می شد؛ جمجمه، استخوان و پوست شان نقاشی شده و به نمایش گذاشته می شد یا برای ساخت و تزئین ماسک های مراسم جادوگری و پیشگویی شان از آنها استفاده می کردند.