کیم مان دوک (۱۷۳۹-۱۸۱۲) بازرگانی زن در سلسله چوسون بود. زمانی که قحطی بزرگی جزیره ججو را در بر گرفت، تمام برنج هایی که او سر زمین خریده بود آزاده گشته و به مردمان در حال مرگ ججو اهدا شد. بسیاری بعد از مرگ او آثار ادبی در موردش نوشتند.
مقدمه تاریخی:
زمانی که کیم مان دوک به دنیا آمد، تبعیض های اجتماعی زیادی در سال ۱۷۳۹ در خلال سلطنت پادشاه یونگجو از چوسون وجود داشت. زنان نمی توانستند به جایگاه های بالای اجتماعی نائل شوند و همچنین در آموزش نیز محدود می گشتند. آنها همچنین در رفتن به بیرون از خانه های خود محدودیت داشتند و از این روی زنان در چوسون تنها می توانستند کارهای خانه را انجام دهند. همچنین در مورد مالیات با مردمان مستقر در خطوط مرزی ناعادلانه رفتار می شد، مخصوصا ساکنان جزیره ججو که از نقل مکان به خارج از جزیره منع شده بودند. با این حال در قرن هجدهم فنون کشاورزی در چوسون به موازات ظهور کشت برنج بهبود یافته و تجارت نیز طبیعتا رشد نمود. رشد تجاری کیم مان دوک بر این روند تاثیر مثبت داشت.
زندگی:
کیم مان دوک از یک زن غواص اهل ججو (هِنیو) و یک مقام دولتی در طبقه اجتماعی یانگبان که تبعیدی بود چشم به جهان گشود. بنابراین وی اصلیتی از اشراف داشت، با اینکه پدرش از وجود او بی خبر بود و کیم با مادرش در جزیره ججو ماند.
کیم مان دوک در یک خانواده فقیر به دنیا آمد. پدرش کیم اونگ یول نام داشت که بازرگان بود. والدینش در زمانی که او تنها ۱۲ سال داشت درگذشتند و اینچنین وی برده یک گیسنگ شده و سپس به عنوان دختر خوانده آن گیسنگ به ایفای نقش پرداخت. او در جزیره ججو گامو را آموخت و دیری نپایید که به عنوان مشهورترین گیسنگ در ججو زندگی کرده و مدتی را به این شکل سپری نمود. بعد از چند سال به این نتیجه رسید که گیسنگ شغلی است که نگاه بدی به آن در جامعه وجود دارد و از این روی به وزیر مختار ججو درخواست داد که او در اصل از پائین ترین سطح اجتماع نمی باشد، سپس به یک شخص عادی تبدیل گشت.
سال های عمرش به عنوان یک گیسنگ این نتیجه را برای او به ارمغان داشت که به خوبی با جامعه و فرمانداری ججو ارتباط برقرار نمود، عاملی که او در نهایت به نفع خود از آن سود برد.
بعد از تبدیل شدن به یک شخص عادی وی تصمیم گرفت تا بازرگان شود و شروع به کسب و کار صنعت پخش کرد. او تجارت واسطه ای بین بازرگانانی از خشکی و تجّاری از ججو را انجام می داد. کیم در مدیریت املاک مهارت داشت و از این روی تصمیم به تاسیس نمایندگی اجرایی و فروش موی اسب، جلبک دریایی، گوشک ماهی، پادزهر گاو و مروارید به خشکی و فروش لباس، لوازم جانبی و وسایل آرایشی به اشراف گرفت. وی همچنین غلات را از خشکی خریده و آنها را به مردم ججو می فروخت. کیم با این فعالیت های تجاری توانست پول زیادی به دست آورد.
در آن زمان ثروت کیم مان دوک در حدود ۷۰ ملیارد ون یا ۶۰ ملیون دلار بود.
اصول تجاری کیم مان دوک این بود: ” ارزان بفروش ولی زیاد بفروش. با یک قیمت منطقی خرید و فروش کن. با ایمانی صادقانه بفروشید. (بزرگواری و سخاوتمندی)”
قحطی گسترده ای در اوایل دهه ۱۷۹۰ میلای در جزیره ججو که بر اثر یک برداشت بد و طوفان حادث شده بود باعث مرگ یک سوم ساکنین ججو شد. کیم مان دوک ۹۰ درصد از دارایی خود را برای فعالیت های تسکین بخش اختصاص داد.
هیچ عددی را برای نفوسی که کیم با تلاش های دلسوزانه و بشر دوستانه خود نجات داد نمی توان اعلام کرد.
کیم هرگز ازدواج نکرد. گذشته اش به عنوان یک گیسنگ او را برای ازدواج در جامعه کنفسیوسی کره فاقد شرایط لازم جلوه داده بود.
جایگاه کیم به عنوان یک زن مجرد او را به حاشیه جامعه راند، موقعیتی که وی در طول عمر خود به عنوان یک تاجر آن را به چالش کشاند.
بعد از کمک مالی:
ماجرای کمک مقدار زیادی پول توسط ماندوک پخش شد و پادشاه (جونگجو) از مان دوک به تمجید پرداخته و اعلام کرد که به آرزوهای او جامه عمل خواهد پوشاند. آرزوی ماندوک دیدن قصر در هانیانگ و مسافرت به کوهستان گوم گنگ بود. در آن زمان قانونی وجود داشت که مردمان جزیره ججو نمی توانستند جزیره را ترک کنند ولی جونگ جو قانون را شکسته و به وی اجازه داد تا از جزیره خارج شود. همچنین پادشاه به مان دوک یک موقعیت بالای دولتی داد.
اعمال قهرمانانه و روحیه ارزشمند بشر دوستانه کیم در سال ۱۷۹۶ در ” جونگجو سیلوک ” یا سالنامه های پادشاه جونگجو توصیف شده است.
کیم به حضور پادشاه رسید و پادشاه نیز به او یک عنوان افتخاری و جایگاه پزشک زن درمانگاه قصر را به عنوان تقدیری برای اعمال خیرخواهانه اش اعطا کرد.
همچنین پادشاه جونگجو دستور داد تا به عنوان بخشی از تلاش هایش برای تسریع اصلاحات سیاسی و اجتماعی زندگی نامه ای از کیم نوشته شود.
کیم به خواسته های خود رسیده و سپس به ججو بازگشت.
بعد از مرگ کیم مان دوک:
کیم مان دوک در سال ۱۸۱۲ و در سن ۷۳ سالگی درگذشت. او در ابتدا در هوابوک دونگ به خاک سپرده شد. اما در سال ۱۹۷۷ به علت توسعه در منطقه و با موافقت شهروندان ججو مقبره وی منتقل شده و حال در سارابونگ قرار دارد، تپه ای که در گونیپ دونگ مشرف به دریا می باشد. آرامگاه وی محل زیارتی برای تعداد بیشماری از زنان کره ای است.
بسیاری بعد از مرگ او داستانش را در نوشته های خود آوردند و وزیری به نام چه جه گونگ ماندوک جون را نوشت. همچنین جونگ یاک یونگ و کیم جونگ هی اشعار و آثار ادبی که به تحسین کار تسکین بخش وی می پرداخت را به جای گذاشتند. امروزه در جزیره ججو با ساختن یک سالن یادبود و انجام جشنواره سالیانه مان دوک به تکریم او پرداخته شده است. همچنین این اقدام با نمایش مستندها و نمایش هایی در مورد وی در چندین شبکه تلوزیونی انجام گردیده است.
سالن یادبود کیم مان دوک:
سالن یادبود کیم مان دوک محلی برای تمرین به اشتراک گذاشتن و دهش است، همچنین این مکان جایی برای ادای احترام و تقلید از زندگی کیم مان دوک و گسترش روحیه ای می باشد که به نماد معرف افراد صالح در کشور تبدیل گردیده است. ورودیه این مکان رایگان می باشد.
سالن به چندین مکان تقسیم شده است. سالن دائمی نمایشگاه، مرکز اشتراک تفکر، مرکز اشتراک عمل و مرکز اشتراک فرهنگ از آن جمله هستند. سالن دائمی نمایشگاه چراغی نجات بخش برای ججو می باشد، یک گالری در موضوع روحیه کیم مان دوک. مرکز اشتراک تفکر مرکزی است که روحیه کیم مان دوک در آن در جریان می باشد. مرکز اشتراک عمل مرکزی است که ما خلقیات کیم مان دوک را دریافت کرده و با مفهوم به اشتراک گذاری برای تغییر جهان آشنا می شویم. مرکز اشتراک فرهنگ فضای باز اشتراکی می باشد که در آن فرهنگ دهش گسترش می یابد.
