کارت های اعتباری در زمان هخامنشیان+ تصویر

لوح هایی شبیه کارت اعتباری در تمدن ایران

این طور که پیداست کارت های اعتباری در ایران از زمان هخامنشیان وجود داشته و ایرانیان باستان از آنها استفاده های متعددی می کردند. کتیبه هایی که چندین سال است برای تحقیق بر روی آنها توسط دانشگاه خاورشناسی شیکاگو به قرض گرفته شده بود، به سازمان میراث فرهنگی ایران بازگردانده شده است. در این ۳۰۰ کتیبه اسنادی از جزئیات مربوط به اقدامات داخلی امپراطوری ایران باستان حک شده است که شامل اطلاعات و داده هایی از کارکرد روزانه کارگران و همچنین اطلاعاتی از قلمرو ایرانیان نیز بوده است. با تاریخ ما همراه باشید تا در ادامه بیشتر درباره لوح های باستانی ایرانی یا کارت های اعتباری هخامنشیان بدانید.

جنس این کتیبه های هخامنشی از خاک رس بوده و روی آنها با خطوط میخی حکاکی های شده است، اطلاعاتی که بر روی این کتیبه های حک شده است مقدار جیره غذایی که روزانه به کارگران در مناطق نزدیک امپراطوری باید داده می شده را نیز شامل می شود. در واقع مقامات در آن مناطق این کتیبه‌ها را به پایتخت می‌فرستاند تا میزان پرداختی‌شان به کارگران را در آنها ثبت کنند. زبانی که برای نوشتن بر روی این کتیبه ها استفاده می شده سومری و اکدی بوده است.

حتی بر روی این کتیبه ها جزئیاتی از قلمرو و پایتخت ایران هم که در حدود ۵۰۰ سال پیش از میلاد مسیح بوده نیز وجود دارد. این لوح‌ها به همراه ده‌ها هزار لوح و کتیبه دیگر در سال ۱۹۳۷ توسط این موسسه خاورشناسی برای انجام مطالعات بیشتر قرض گرفته شده بود. اما تمامی آنها در حال حاضر به سازمان میراث فرهنگی کشور تحویل داده شده است.

علاوه بر اینها هخامنشیان از این کتیبه ها می توانستند اطلاعات مربوط به نماینده هایی که به این مناطق رفت و آمد داشته اند را نیز به دست آورند. چارلز جونز پژوهشگر و کتابدار در موسسه خاورشناسی دانشگاه شیکاگو و همینطور متخصص لوح و کتیبه می‌گوید: (عملکرد این لوح‌ها به‌نوعی شبیه به قبض یا  کارت‌های اعتباری هستند و اطلاعات کامل و جامعی است که از طریق این کتیبه‌ها در آن زمان بین مقامات و ماموران منتقل می شده است).

براساس  این کتیبه‌ها جیره غذایی یک کارگر مرد بالغ حدود ۱٫۵ کیلوگرم جو و ۰٫۵ کیلو نوشیدنی بود که البته بسیاری از کارگران ۲ یا ۵ برابر این مقدار دریافت می‌کردند و کسانی که از موقعیت اجتماعی بالاتری برخوردار بودند بیشتر از این مقادیر را درخواست می کردند و دریافت هم می نمودند. همچنین از طریق این کتیبه‌ها می توان اطلاعات مربوط به اصالت هر کدام از کارگرها و اینکه از چه بخشی از امپراطوری بودند را نیز فهمید. این اطلاعات بیانگر این است که کارگری که در پایتخت مشغول به کار است از بابل، سوریه، مصر، ترکیه آمده است یا از  افغانستان، پاکستان و یا آسیا مرکزی در منطقه امپراطوری ایران در حال کار هستند. قدمت این کتیبه‌ها به اواسط فرمانروایی داریوش اول، یعنی از سال ۵۰۹ پیش از میلاد تا ۴۹۴ پیش از میلاد برمی‌گردد.

برای اینکه نوشته های بر روی این کتیبه ها خوانده شود، یک محقق ارشد موسسه شرقی به نام ریچاد هالوک ۴۰ سال از عمر خودش را بر روی ترجمه این کتیبه ها گذاشته است تا نوشته های بروی کتیبه ها را که زبان ایلامی است ترجمه کند.