ژنرالی که خود به جوخه اعدامش دستور آتش داد!
مارشال «میشل نی » ترقی خود را در ارتش مدیون انقلاب فرانسه می دانست، زیرا از یک خانواده فقیر بود. او در همه جنگهای ناپلئون از جمله لشکر کشی به روسیه شرکت داشت تا به درجه مارشالی رسید.او یکی از ۱۸ ژنرال بزرگ دوره حکومت ناپلئون به شمار می رفت. او از جانب سربازانش سرخ چهره نامیده می شد .
پس از تبعید ناپلئون به جزیره الب (تبعید بار اول) در ارتش فرانسه ماند و حتی با دولت تازه فرانسه از در دوستی وارد شد زیرا که به قول خودش سرباز بود و در خدمت میهن.دولتهای اروپایی که ناپلئون را متفقا شکست داده بودند پس از تبعید او به «الب» به افسران فرانسوی اخطار کرده بودند که هر گونه کمک به ناپلئون و حمایت از او را «خیانت» تلقی خواهند کرد.طولی نکشید که ناپلئون به فرانسه بازگشت، پادشاه به خارج از کشور گریخت و افسران و سربازان و مردم به ناپلئون پیوستند.
دولتهای متحد عازم جنگ با ناپلئون شدند و در «جنگ واترلو» در بلژیک اورا شکست دادند.مارشال نی در این جنگ یکی از فرماندهان ارتش ناپلئون بود. وی پس از شکست واترلو حاضر به فرار به خارج نشد و هفتم دسامبر سال ۱۸۱۵ اورا به اتهام خیانت محاکمه و اعدام کردند.مارشال نی در دفاع از خود تنها یک جمله را بیان داشت که سرباز کاری جز دفاع از وطن ندارد.
ازعمل خود عذر خواهی نکرد و هنگامی که اورا در برابرجوخه آتش قرار دادند خودش به سربازان جوخه فرمان شلیک داد و فریازد: هدف؛ قلب مارشال نی، شلیک.فرانسویان با توجه به رفتار میهندوستانه ب مارشال نی برای وی احترام فراوان قائلند و اورا یک قهرمان فرانسه و «شجاع شجاعان» می خوانند.
