آیین هندو مانند درخت کهنسالى است که شاخه هاى نسبتا جوان خود را در سرزمینهاى بزرگى گسترده است . برخى از این شاخه ها در اوج اقتدار بر همنان و به عنوان اعتراض به سختگیریهاى آنان پدید آمده است .از جمله شاخه هاى هندوئیسم آیین جین (Jaina) به معناىپیروز است که پنج قرن قبل از میلاد پایه گذارىشد.
بهاعتقاد جینها بنیانگذار این آیین مهاویرا (vira – Maha) یعنى بزرگ قهرمان ، نامیدهمى شود که بیست و سه پیشوا طى هزاران سال قبل از وى برخاسته اند و او بیست وچهارمین پیشواست . مهاویرا در قرن ششم قبل از میلاد در یک خانواده اشرافى هندوستانمتولد شد. وى در سى سالگى دنیا را ترک کرد و پس از ریاضتهاى طولانى به حقیقت دستیافت . او پس از گستردن آیین خود به سال ۵۲۶ ق .م . قالب تهى کرد و به نیرواناپیوست .
شگفتآورترین سنت این قوم این است که پوشیدن لباس را حرام مى دانند و معتقدند معاویرا درحال ریاضت و ترک تعلقات نفسانى ، پس از مشاهده تعلق خاطر خود به حیا، همه لباسهاىخود را بیرون آورد و تا آخر عمر برهنه به سر برد. در حدود سال ۷۹ ق .م . میانپیروان این مذهب در مورد حدود برهنگى اختلاف و دودستگى پدید آمد: فرقه آسمانجامگاهان (amhbra – Dig) هیچ لباسى را نپذیرفتند، در حالى که فرقه سفید جامگان (Svetambara) گفتند استفاده از اندکى پارچه جایز است . گاندى رهبر انقلاب هندوستانتحت تاءثیر این آیین لباسهاى دوخته ایام جوانى را کنار نهاد و تنها از مقدارى پارچهسفید استفاده مى کرد. ویل دورانت در جلد اول تاریخ تمدن که در زمان حیات تاءثیر آنمذهب از طریق خودکشى به عمر خود پایان دهد. اما، همان گونه که گذشت ، وى با گلولهیک هندوى متعصب کشته شد و براى اثبات یا ابطال حدس این مورخ فرزانه فرصتى پیشنیامد.
دریوزگى و خوارى از فضائل محسوب مى شود. به عقیده آسمان جامگان زنان راهىبه کمال ندارند و براى این امر باید به انتظار مرد شدن در دوره هاى بعدى تناسخ باقىبمانند.
دریوزگى و خوارى از فضائل محسوب مى شود. به عقیده آسمان جامگان زنان راهىبه کمال ندارند و براى این امر باید به انتظار مرد شدن در دوره هاى بعدى تناسخ باقىبمانند.
آیینجین ، علاوه بر پذیرش معارف هندویى ، مسائل تازه اى را مطرح مى کند و بر قواعداخلاقى شدیدى اصرار مى ورزد. به عقیدمه جینها رستگارى بر دو اصل استوار است یکىریاضت کشى و دیگرى اهمیسا یا پرهیز از آزار جانداران که تا نباتات و جمادات پیش مىرود و کندن زمین براى کشاورزى ممنوع شمرده مى شود. با آنکه خوردن میوه درختان مجازاست ، استفاده از محصولات زیر زمین مانند چغندر، هویج ، شلغم و سیب زمینى که معالجهحیوانات اهلى و وحشى دایر کرده اند و معمولا پارچه اى بر دهان مى بندند، که مباداحیوان ریزى ناخواسته به دهانشان وارد شود و نابود گردد. آنان آب را قبل از نوشیدنصاف مى کنند که مبادا کرمى وارد دهان شود و جان بدهد. همچنین جاروبى از پر طاووس دردست مى گیرند و حشرات ریز را از مسیر خود دور مى کنند. خودکشى از طریق ترک طعام وشراب فضیلتى بسیار بزرگ به شمار مى آید و خود مهاویرا نیز به این شیوه در گذشته است .
اینقوم نیز فرهنگ دینى مکتوب دارد و تعداد ۳۹ کتاب دینى به آنان نسبت داده اند. ازجمله یادگارهاى آنان در مساءله شناخت حقیقت وجود، داستان فیلى است که آن را در جاىتاریکى قرار داده بودند و مردم مى خواستند با دست مالیدن از شکل فیل آگاه شوند و هرکدام قضاوتى نادرست در این باب مى کردند.(۸)
هماکنون حدود دو میلیون پیرو آیین جین در هندوستان وجود دارد که روزگار بر تن آنانلباس کامل پوشانده و به جاى گدایى سرگرم تجارت هستند و وضع اقتصادى خوبى دارند. آنان آیین خود را نوسازى کرده اند و تنها قدیسان و اندکى از ایشان در زندگى به آنروشهاى عجیب و غریب روى مى آورند.
منبع : آشنایی آئین جین/ از کتاب آشنایی با ادیان بزرگ /نوشته استاد توفیقی
