تاریخ امپراطوری آزتک

پایه گذار امپراتوری آزتک

حدود یک قرن پیش از آن که کریستف کلمب پا به قاره آمریکا بگذارد، جنگی داخلی در نواحی مرکزی آن قاره، جایی حوالی دره مکزیک و مناطق اطراف آن در جریان بود؛ در این میان سه شهر خودمختار که یکی از آنها «تنوچیتلن» (Tenochitlan) نام داشت با هم اتحادی سه گانه تشکیل دادند و با پیروزی در آن جنگ، در سال ۱۴۲۸ میلادی پایه گذار امپراتوری آزتک شدند.

پس از پیروزی اتحاد اما این شهر «تنوچیتلن» بود که با توجه به قدرت نظامی خویش، به تدریج به مرکز امپراتوری تبدیل شد و دو شهر خودمختار دیگر به داشتن نقش های فرعی اکتفا کردند. امپراتوری آزتک در طول یک قرن به مرور بر قدرت و وسعت خویش می افزود تا اینکه با ورود ماجراجویان اسپانیایی و توسط «هرنان کورتز» و با اتحادی که او با قبایل و اقوام محلی متخاصم امپراطوری تشکیل داد، در سال ۱۵۲۱ میلادی سقوط کرد.

آداب و رسوم سنتی آزتک ها

در میان آداب و رسوم سنتی آزتک ها، آموزش اجباری اهمیت بسیار داشت، خانواده های بزرگ با همسران متعدد تشکیل می دادند و مراسم قربانی کردن انسان را از این روی به جا می آوردند که اعتقاد داشتند در صورت تعلل در انجام این امر، دنیا به پایانِ خود خواهد رسید!

پایتخت امپراطوری آزتک، شهر «تنوچیتلن» بود، جایی که «مکزیکوسیتی» امروزه بر آن بنا شده است؛ شهری چندپارچه که بر روی یک سری دریاچه ساخته شده و به چهار قسمت اصلی تقسیم شده بود.

هنر در نزد آزتک ها ارج و قرب بسیار داشت و مردمی ورزشکار بودند که ورزش های بسیاری در میان آنها رواج داشت. مذهب نیز یکی از مهم ترین شئون زندگی آزتک ها محسوب می شد و خدایان و الهه های بسیاری را که هر یک از امور طبیعی نظیر کشاورزی، باران و … را تحت سیطره یکی از آنها می دانستند، پرستش می کردند. آنها اغلب، فرزندان شان را به بردگی می فروختند، مراسم عجیب و غریبی برای دفن اجساد برگزار می کردند و نیاکان شان را در زیر یا اطراف خانه های شان دفن می کردند.

اگر یکی از شخصیت های مهم شان در می گذشت، جسد او را می سوزاندند چرا که اعتقاد داشتند سوزاندن جسد باعث می شود که روح مرحوم، مستقیما به سمت بهشت به پرواز درآید!

بسیاری از غذاهایی که در میان آزتک ها رواج داشت تُند بود و ماده اصلی آنها را گوشت و ذرت تشکیل می داد؛ رژیم غذایی مدرن مکزیکی هم شباهت بسیار به رژیم غذایی آزتک ها دارد: پرملات و تند و تیز.

تمدن آزتک ها

مردم آزتک برخی از قوم های مرکزی مکزیک، به ویژه آن دسته از گروه هایی بودند که به زبان ناهوتل سخن می گفتند و از قرن چهاردهم تا سیزدهم میلادی، قسمت عمده ای از تمدن مایا ( Mesoamerica ) را تشکیل می دادند.

در دهه ۱۳۰۰ بود که آزتک ها اعتقادات عجیب دینی خود را آغاز کردند و با قربانی کردن انسان ها وارد دوران طلایی خود شدند. آنها معتقد بودند که بعد از گذشت ۵۰ سال، جهان به پایان خواهد رسید مگر اینکه خدایان به اندازه کافی قوی باشند. و اعتقاد داشتند بهترین راه برای تسکین خدایان، جریان دائمی قربانی کردن انسان است. سالانه حدود ۲۰۰۰۰ نفر کشته شدند تا خدای خورشید را خشنود کنند! در این فاجعه تاریخی، قلب قربانی را از بدنش خارج میکردند و گاهی قسمت های دیگری از اعضای داخلی بدن استخراج میشد.

وحشتناک تر از این موضوع، فاجعه ای بود که در هنگام مراسم نزول باران و برای خشنودی خدای باران اتفاق می افتاد. آزتک ها کودکان را به شکل وحشیانه ای به قتل می رساندند تا از شدت اشک جاری شده از چشمان آنها، از آسمان باران فرود آید!

آنها برای خشنودی خدای آتش از زوج های جوانی استفاده می کردند که به تازگی ادواج کرده بودند.

درست حدس زدید؛ آتش زدن!

بعد از آتش زدن آن زوج بیچاره، درست قبل از آنکه از شد سوختگی تبدیل به خاکستر شوند، بدن آنها را از آتش خارج میکنند. در حالی که جنازه سوخته آنها دود وسیعی ایجاد کرده، قلب آنها را خارج می کنند و بدین ترتیب مراتب احترام خود را به خدای آتش ابراز می کنند.

گفته می شود در یک کلیسای متعلق به الهه ذرت (خدای حاصلخیزی و کشاورزی) ، یک رقصنده باکره، ۲۴ ساعته رقصیده و سپس کشته شده. پس از مرگ پوست او از بدنش جدا و به خدای کلیسا هدیه شده است. عجیب ترین اتفاق میان آزتک ها در مراسم عروسی پادشاه آوهیتسوتل اتفاق افتاد که حدود ۸۰،۰۰۰ زندانی برای خشنودی خدایان قتل عام شدند.