آلکساندر دوم

الکساندر دوم زابیناس (به یونانی: Ἀλέξανδρoς Zαβίνας) از ۱۵۰–۱۲۳ پیش از میلاد پادشاه سلوکیان در سوریه بود. او در پی شورشی که پس از ناکامی‌های سلوکیان در میانرودان در برابر اشکانیان پدیدارشده‌بود بر سر کار آمد. او ادعا می‌کرد که پسرخواندهٔ آنتیوخوس هفتم است ولی می‌نماید که فرزند بازرگانی مصری بوده باشد.

در کشاکش درگیری میان دودمان بطلمیوسی که دیمتریوس دوم در کنار کلئوپاترای دوم ایستاد، برادر کلئوپاترا -بطلمیوس هشتم- هم الکساندر را وارث تاج و تخت سلوکی خوانده و به پادشاهی او رسمیت بخشید. الکساندر توانست دیمتریوس را شکست دهد و میان سال‌های ۱۲۸-۱۲۳ (پیش از میلاد) بر بخش‌هایی از سوریه دست‌یابد؛ ولی به زودی مصر دست از پشتیبانی ازو برداشت و آنتیوخوس هشتم پسر دیمتریوس وی را شکست‌داد. الکساندر دوم برای فراهم‌آوردن توانایی دست به تاراج آرامگاه شاهان سلوکی در آنتیوک زد و حتی تندیس زئوس را ذوب‌نمود و به زودی برای این ناپارسایی که ازو سرزده بود به بند گرفتار آمد و کشته‌شد.

الکساندر دوم تنها پادشاه متاخر سلوکی است که بر روی سکه‌اش لقبش حک‌نشده‌است. زابیناس لقب او عنوانی از با ریشه آرامی و توهین‌آمیز است که معنای برده می‌باشد و دلیل این نام‌گذاری این است که وی از خاندان سلطنتی نبوده.