آتیلا هان خونخوارترین امپراطور تاریخ!

زندگی اولیه آتیلا

هان ها یک قبیله عشایری از آسیای میانه بودند ک دانشمندان معتقدند که احتمالا تا قرن ۲ بعد از میلاد یا قبل از آن، وارد اروپا شده اند. اعضای مهم این قبیله به یقین وارد اروپا شدند و تا اواسط دهه ۳۷۰ میلادی، آلان ها (عشایر باستانی ایرانی) را فتح کردند.

کمی بعد از این اتفاقات، یعنی تقریبا در اوایل قرن ۵، آتیلا در شمال رودخانه دانوب به دنیا آمد. هان ها یک قوم وحشی بودند و آتیلای نوزاد هم در همین قوم وحشی رشد کرد.

آتیلا به همراه برادر بزرگترش (بِلدا) در قدرتمندترین خانواده امپراطوری هان به دنیا آمد. در طول دهه ۴۲۰ و اوایل دهه ۴۳۰ میلادی، عموهای آتیلا بر منصب قدرت بودند و بر امپراطوری هان حکمرانی می کردند.

در این مدت، آتیلا و بلدا، تیراندازی با کمان، جنگ با شمشیر و استفاده از طناب، نحوه سوار کاری و نحوه مراقبت از اسب و روش های دیپلماتیک و نظامی را یاد گرفتند. این دو برادر همچنین به زبان گوتیک و لاتین هم می توانستند صحبت کنند و در کل می توان گفت که از بچگی در حال آماده شده برای تبدیل شدن به امپراطوری قدرتمند بودند.

آتیلا چگونه به قدرت رسید؟

آتیلا و بلدا پس از درگذشت عموهایشان (اُکتار – روگا) در سال ۴۳۴، امپراطوری هان را از آنها به ارث بردند. اکتار پادشاه جبهه غربی هان بود که قلمرویش را تا به آلمان گسترش داده بود. روگا هم رهبر جبهه شرقی امپراطوری هان بود که با امپراطوری روم شرقی هم جنگ کرد و گفته می شود که در همین جنگ و بر اثر برخورد صاعقه جانش را از دست داد.

پس در این صورت قلمروی امپراطوریی که به آتیلا و بلدا به ارث رسیده بود از منطقه راین تا مرزهای سلسله ساسانیان در قفقاز ادامه داشت.

در اوایل حکومت آتیلا، وی با ژنرال روم غربی (آتیئوس) که در اسارت هان بود، متحد شد و از سال ۴۳۶ تا ۴۳۷، آنها پادشاهی بورگوندی و یا لهستان امروزی یا غارت کردند.

آتیلا و بلدا ارتش آتیئوس را حمایت می کردند و چیزهایی که نیاز داشتند را برای آنها فراهم می کردند و آنها هم در عوض، شورش های داخلی و قبایل مختلف آلمانی مانند بورگوندی یا فرانک ها را از بین می بردند.

صلح مارگوس

در سال ۴۳۴ (پیش از مرگ روگا) روگا امپراطوری روم را تهدید کرد که اگر فراریان هان را تحویل ندهد، یک جنگ همه جانبه را علیه کشورش به راه می اندازد. امپراطور تئودوسیوس دوم تصمیم به مذاکره گرفت تا بدون جنگ، این مشکل را رفع و رجوع کند. نتیجه نهایی این مذاکره، صلح مارگوس شد که در صربستان کنونی به امضا رسید.

یکی از شروط پیمان صلح این بود که امپراطوری روم باید سالانه ۷۰۰ پوند طلا به آتیلا هان و بلدا پرداخت کند و البته همین کار را هم کرد. ولی به هر شکلی که بود، این پیمان نامه دوام نیاورد.

در سال ۴۴۱، امپراطور روم شرقی، ارتش خودش را به شمال آفریقا فرستاد. پادشاهان هان از این فرصت استفاده کردند و به بالکان حمله کردند و ارتش روم را مجبور کردند که دوباره با سربازان هان رو به رو شوند.

تا سال ۴۴۳، هانها به جنوب قسطنطنیه رسیده بودند و تعدادی از شهرهایی که در مسیرشان بود را هم غارت کردند. شهرهایی مانند صوفیه و Niš.

آتیلا، تئودوس را مجبور کرد تا قرارداد جدیدی را به ثبت برساند: ۱. افراد فراری هان را به آتیلا تحویل دهد. ۲. سالانه ۲۱۰۰ پوند طلا به آنها پرداخت کند.

از دو سال بعد از پیمان صلح ۴۴۳ اطلاعات دقیقی در دست نیست. ولی در سال ۴۴۵ میلادی، برادر آتیلا درگذشت و آتیلا تنها حاکم امپراطوری هان شد. البته بعضی از محققان بر این باور هستند که خود آتیلا بود که برادرش را به قتل رساند.

این صلح هم دوام نیاورد و نتیجه آن، شد آغاز بزرگترین جنگ آتیلا که در سال ۴۴۷ با امپراطوری روم شرقی رخ داد. آتیلا ارتش های رومی را در رودخانه یوتوس شکست داد و همین نقشه را در چرسونسیوس و جزیره گالیپولی هم پیاده کرد. آتیلا و سربازانش، ۷۰ شهر روم را غارت کردند و به مرکز یونان رسیدند؛ اما در شهر ترموپیل متوقف شدند و یک صلح نامه جدیدی با مجازات های جدید را با رومی ها به امضا رساندند.

ولی آتیلا با روم غربی، ارتباط خوبی داشت. ولی این هم زیاد دوام نیاورد و سال ۴۵۰ ورق برای روم غربی هم برگشت. یعنی زمانیکه خواهر امپراطور روم غربی (شاهزاده هونوریا) از آتیلا هان درخواست کمک کرد. امپراطور روم غربی سعی داشت تا هونوریا را به ازدواج یک اشراف زاده در بیاورد که این ازدواج باب میل هونوریا نبود و به همین دلیل او از آتیلا درخواست کمک کرد.

پادشاه هان هم، هونوریا را به عنوان جدیدترین عروسش معرفی کرد و اعلام کرد که نصف امپراطوری روم غربی مهریه هونوریا است. امپراطور والنتینیان سوم (امپراطور روم غربی) این ادعا را نپذیرفت؛ اما آتیلا کسی نبود که به همین راحتی تسلیم شود؛ پس علیه امپراطور روم غربی اعلام جنگ کرد. البته بعضی از محققان بر این باور هستند که آتیلا به دنبال بهانه ای برای جنگ به روم غربی بود و هونوریا فقط یک بهانه بود.

سالهای آخر و مرگ آتیلا

آتیلا در سال ۴۵۱ با ۲۰۰,۰۰۰ نفر از مردانش به جنگ گال (فرانسه) رفت. او در برابر ارتشی ایستاد که متحد قدیمی اش (آتیئوس) آن را رهبری می کرد و با ارتش های دیگری مانند فرانک ها و ویزیگوت ها و آلان ها متحد شدند.

نبرد شالون

این دو ارتش در نهایت در یک نبرد بزرگ که به نبرد شالون معروف است به یکدیگر حمله ور شدند. نتیجه نبرد شالون چیزی نبود جز نابود شدن بخش اعظمی از ارتش روم غربی و درگذشت پادشاه ویزیگوت (تئودورید). ولی نیروهای متفقین توانستند تا هان ها را متوقف کنند. آتیلا بعد از این شکست، ارتش خودش را به اروپای مرکزی برگرداند. بعضی ها می گویند که این تنها شکست آتیلا در دوره رهبری وی بوده است.

یک سال بعد یعنی در سال ۴۵۲، آتیلا هان یک حمله دیگری را آغاز کرد؛ ولی این بار به ایتالیا. او هم میلان و هم آکویلیا را غارت کرد. (البته در کنار شهرهای دیگر). اما بنا بر گزارش ها، او تصمیم گرفت تا پس از ملاقات با پاپ لئو اول، عقب نشینی کند.

آتیلا یک سال پس از حمله به ایتالیا یعنی در سال ۴۵۳ میلادی، پس از یک ضیافت سنگین و نوشیدن م*ش*ر*و*ب*ا*ت ا*ل*ک*ل*ی در شب عروسی خودش، در خواب به علت خونریزی مغزی از دنیا رفت.