راز نفرین فراعنه
یکی از باستان شناسان معروف مصری به نام احمد عامر چنین اذعان داشته است که «نفرین فراعنه» در تمدن مصر باستان وجود ندارد، او گفت: آن پیام‌ها و کتیبه‌هایی که مصریان باستان در اهرام مصر و مقبره‌ها قرار داده‌اند تنها برای تهدید سارقان و ترساندن آن‌ها از نزدیک شدن به مقبره‌ها و سرقت گنج‌های درون آن‌ها بوده است.البته این اقدام مصریان باستان ناشی از این بوده که آن‌ها تصور می‌کردند صاحبان مقبره‌ها پس از مرگ دوباره زنده می‌شوند.عامر ادامه داد: البته سارقان آثار باستانی هم در مصر با اشاعه این دروغ تاریخی به‌دنبال کاهش رقیبان خود بوده‌اند.
آنچه که از اهرام مصر تاریخ فراعنه در کتاب‌های آسمانی آمده است به وضوح با موضوع جادو و نفرین فراعنه مغایرت دارد.
وی در ادامه گفت: کشف مقبره توتنخامون، فرعون مصری و به دنبال آن ابتلای «تیودور بلهارس» کاشف ویروس تب حلزون به تبی عجیب، پس از تشریح بدن مومیایی این شایعه را ایجاد کرد که این تب نفرین مومیایی بوده و می‌خواسته این‌گونه از این دانشمند انتقام بگیرد. به‌خصوص که پزشکان هم نتوانستند علت این تب را تشخیص دهند.« بلهارس» با کشف برخی از کرم‌های مومیایی شده در بدن مومیایی، متوجه شد که فراعنه هم هزاران سال پیش به این بیماری مبتلا شده بودند.
از آنجایی که مومیایی ها برای هزاران سال بسته بوده اند، با ورود به این مقبره ها باکتری کشنده‌ای با استشمام هوا وارد بدن افراد می‌شود. واکنش مواد شیمایی با باقی‌مانده مواد مومیایی و یا غذاهای داخل مقبره و وجود قارچ‌های سمی و ویروس‌های کشنده از عوامل اصلی مرگ افرادی است که وارد این مقبره‌ها شده‌اند.
