کاربرد درمانی مومیایی ها

وقتی صحبت از مصر باستان می شود چه چیزهایی به ذهن تان خطور می کند؟ شاید به اهرام مصر فکر کنید، یا مجسمه عظیم ابوالهول و خدایانی که سرهایشان به شکل حیوانات است. شاید هم به یاد مومیایی ها می افتید. اما واقعا چقدر از آن ها می دانید؟ مومیایی ها فقط اجسادی پیچیده در نوارهای پارچه ای کتان نبودند. مومیایی سازی یکی از آیین های مهم دوران مصر باستان بود و مومیایی ها جایگاه ویژه ای در فرهنگ آن دوران داشتند.

از سال ۴۰۰ میلادی تا قرن نوزدهم مومیایی ها کاربرد دارویی داشتند. اروپایی ها تصور می کردند مومیایی ها با استفاده از قیر طبیعی ساخته می شدند، در حالی که مصریان باستان از ماده ی رزین برای مومیایی سازی استفاده می کردند که شبیه به قیر است اما هیچ فایده ای برای سلامتی ندارد.

در قرون وسطی، افراد ثروتمندان مومیایی های آسیاب شده را به عنوان دارو خریداری می کردند و این اعتقاد به فواید پزشکی مومیایی ها تا دهه ی ۱۸۰۰ میلادی ادامه داشت. وقتی پیدا کردن مومیایی ها سخت شد، به جای آن ها از اجساد خشک شده ی مجرمان استفاده می شد.

در دوره ای هم اجساد انسان ها را آسیب و با عسل مخلوط می کردند که از آن یک شیره ی دارویی شیرین به دست می آمد. در دورانی از تاریخ، اجساد را با عسل مومیایی می کردند و این کار به ویژه برای آن انجام می شد که بعدها بتوان آن ها را به دارو تبدیل کرد. در بعضی نقاط دنیا هم رهبران و روحانیان را در تابوتی از عسل مومیایی می کردند که البته این کار به هدف استفاده ی پزشکی از آن ها انجام نمی شد.